Αναζητηση της απολυτης αληθειας

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

21 Ιουλίου 1965...

Σαν χθες δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας. Όπως κάθε χρόνο οι παλιοί του φίλοι και σύντροφοι σαν ελάχιστο φόρο τιμής συγκεντρώθηκαν στο σημείο της δολοφονίας του, για να του αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής.

Είχα περάσει πολλές φορές από τη γωνία Σταδίου και Εδουάρδου Λω αλλά ποτέ δεν είχα προσέξει το μνημείο του Πέτρουλα.

Μοναχά μια χούφτα άνθρωποι μαζεύτηκαν για να τον τιμήσουν 47 χρόνια μετά. Οι πιο πολλοί απ' αυτούς το κάνουν επί 47 χρόνια. Όχι από συνήθεια, ούτε από υποχρέωση. Το κάνουν γιατί ο Σωτήρης Πέτρουλας με το θάνατό του κρατάει ζωντανό το δικό τους όνειρο για μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα, ένα όνειρο που ίσως σήμερα το έχουν περισσότερo ανάγκη απ' ότι το 1965.

Δεν θα κλείσω την ανάρτηση με το τραγούδι του Μίκη. Για ένα και μόνο λόγο. Το τραγούδι αυτό και η στάση του τότε προέδρου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη υπήρξε, για μένα μια αλητεία. 

Ο Πέτρουλας είχε καθαιρεθεί (κατ' άλλους διαγραφεί, όπως ο κολλητός του, ο Μάκης Παπούλιας) από τους Λαμπράκηδες. Ενδεικτικά διαβάστε τμήμα της αλληλογραφίας του με άλλο ανήσυχο πνεύμα της περιόδου, τον μετέπειτα εκδότη του Κάλβου, Γιώργο Χατζόπουλο, για να δείτε το κλίμα της εποχής. Παρόλα αυτά η ΕΔΑ προσπάθησε να καπειλευτεί τη δολοφονία του παρουσιάζοντάς τον ως "δικό της". Ο Σωτήρης Πέτρουλας, κομμάτι μιας ανήσυχης νεολαίας που μάλλον δεν πειθόταν από τη χλιαρή πολιτική της ΕΔΑ/ΔΝΛ άρχισε να την ψάχνει για αλλού. Είναι γνωστές οι επαφές του με τον κύκλο του περιοδικού "Αναγέννηση", με τους Φίλους Νέων Χωρών και τη Σοσιαλιστική Συνειδητοποίηση. Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά που και πως θα κατέληγε πολιτικά ο Πέτρουλας με βάση τις αναζητήσεις του αλλά η πόρτα της ΔΝΛ είχε τότε κλείσει γι αυτόν. 

Στο τραγούδι που σκάρωσε ο Μίκης σε χρόνο dt αλλά και στη στάση του στην κηδεία που προσπάθησαν να την καπελώσουν και χώθηκε μαζί με τους φίλους του Σωτήρη που έδωσαν μάχη για να κουβαλήσουν το φέρετρο του συντρόφου τους φαίνεται ένας έντεχνος τρόπος για καπηλεία. Κατά την άποψή μου ο στίχος "σε πήρε ο Λαμπράκης" περισσότερο παρέπεμπε στους Λαμπράκηδες παρά στη δολοφονία Λαμπράκη δυο χρόνια πριν, αλλά εγώ είμαι γνωστός καχύποπτος.

Έγινε επίσης η χρήση της οικογένειας του για να δηλώσει στον Τύπο της εποχής πως ο γιος τους δεν ήταν μαοϊκός και άλλα τέτοια φαιδρά.

Το Πρίσμα θα επανέλθει πιο ολοκληρωμένα και μάλλον σε έντυπο και όχι σε ηλεκτρονικό μέσο για την υπόθεση Πέτρουλα στο μέλλον, ενάντια στην "αριστερή" αναθεώρηση της ιστορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: