Η αγαμία σκοτώνει την αριστερά!

ΑΕΠΙ (Αριστερή Ενότητα Πεινασμένων για Ιδονή (το ι με η))

Συζητώντας τελευταία έχει ανακύψει το μείζων ζήτημα. Ώριμες συνθήκες, μεγάλη αναταραχή αλλά για τον πούτσο κατάσταση. Ως προς το τελευταίο εάν αυτό είναι κυριολεκτικά ή μεταφορικά θα το βγάλει η ίδια η κουβέντα για να μην πω η ίδια η ζωή.

Οι κομμουνισταί αντί να ξεκαυλώνουν στα κρεβάτια της ζωής και να παλεύουν στους δρόμους του αγώνα, ξεκαυλώνουν στους δρόμους και στα κρεβάτια άντε να την βρουν με την παλάμη τους ή το δάχτυλό τους. Σίγουρα δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, για να μην πω τον έχουν χάσει όπως είχαν τραγουδήσει οι Ραδιοκέφαλοι αυτοκριτικά (και προφητικά) πριν από χρόνια. Και όχι μόνο το(ν) έχουν χάσει αλλά γαμάνε και την ψυχή του μέσου αριστερού, του μέσου προοδευτικού ανθρώπου ο οποίος μέσα στη λαίλαπα της επίθεσης του συστήματος κλίνει επ’ αριστερά και αντί να δει ελπίδα κινδυνεύει να φάει καμιά καδρονιά στο κεφάλι.

Στην Πάτρα για να περάσεις από τους μηχανολόγους έπρεπε να αποφύγεις τα ραντεβού ΑΡΑΣ-ΑΡΑΝ, στο Βόλο κινδύνευες από τα ΚΝΑΤ, γενικά αγροτουρισμό στην επαρχεία δεν κόβω φέτος, έχει καταστεί εκτός από ακριβός και επικίνδυνος. Και φυσικά μια από τα ίδια στο Φυσικό Αθήνας, χάος ντου γηπεδισμός παντού.

Κάποτε η αριστερά ήταν Αριστερά και για την πάρτη της στήνονταν στον τοίχο της Καισαριανής, ζούσανε ολάκερη ζωή στα Μακρονήσια, δεν γνώριζαν τον έρωτα, πέθαιναν νωρίς, αλλά ήταν ερωτευμένοι με τη ζωή, όχι ανέραστοι σαν αυτούς που μας προδώσανε που λέει και το άσμα του Καρδιτσιώτη τροβαδούρου.

Το θέμα αυτό προέκυψε από δυο διαφορετικές συζητήσεις για διαφορετικά θέματα με διαφορετικούς ανθρώπους. Βέβαια έχει ανακύψει και στο παρελθόν μιας και η ιστορία του κινήματος που κάποτε βαφόταν με αίμα και σπέρμα τώρα γράφεται με κλανιές που δεν μπορούν να βάψουν ούτε αυγά. Εάν κάποιος θίγεται από το στυλ και τη φρασεολογία μου να πω πως η πράξη παράγει θεωρία και η σημερινή πρακτική του μεγαλύτερου τμήματος της αριστεράς δεν μπορεί να παράξει τίποτα καλύτερο από αυτό το κείμενο (της πλάκας).

Αλλά εμείς σε πείσμα των καιρών θα συνεχίσουμε να ατενίζουμε το αύριο με βάρκα την ελπίδα και οδηγό το άγνωστο, βάζοντας μπροστά την κόκκινη σημαία διότι με αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.

Υ.Γ. "ΓΑΜΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ" τάδε έφη Τζιμάκος

Υ.Γ.2 Αφιερωμένο ένα τραγούδι που εκτός από αγαπημένο προέρχεται από ένα από τους μεγαλύτερους στοχαστές της περιόδου που είδε το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ να έρχεται πριν ακόμη ερωτευτεί η αριστερά τον Παπανδρέου, πριν την ήττα, ήττα που του στοίχισε και μέσα από την απογοήτευση φαίνεται η πορεία του από την αριστερά  (κόκκινη σημαία), στην αναρχία (μαύρη και κόκκινη σημαία) και στο θάνατο.

Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου αλλά οι κομμουνισταί πάσχουν από πρόωρο γήρας

Κάποιοι όταν ήταν νέοι πίστευαν πως θα φέρουν τον κόσμο στα μέτρα τους πριν να τους φέρει εκείνος στα δικά του. Ήτανε νέοι, ήταν παιδιά και έτυχε να 'ναι και καλή σοδιά. Τότε που τα μαύρα τα μαλλιά τους τ' ανέμιζε ο αέρας στα ζερβά, στη διαδήλωση (που) σε είδα, μ' απόφαση να προχωράς. Τα μαύρα τα μαλλιά μας κουρεφτήκαν, αραίωσαν, ασπρίσαν και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη βαρυχειμωνιά. Πολλοί χαθήκαν στην πορεία στου καναπέ τις σιωπηλές διαδηλώσεις. Ζωή με δόσεις.

Είναι όμως έτσι ή απλά ακούσαμε τη τσούλα την ιστορία ότι γεράσαμε και το αποδεχθήκαμε; Γιατί το γήρας δεν φαίνεται στα μαλλιά, στο πιστοποιητικό γεννήσεως. Το γήρας φαίνεται στην καρδιά και στην ψυχή, στο μπαρμπα-Αλέκο που στα 76 του (τότε) κουβαλούσε στα κατσάβραχα της Μεσούντας την πλάκα στη μνήμη του Άρη, και στην οποία καλοθελητές πήγαν με καλέμι και έσβησαν το μ-λ και το αστέρι στο σφυροδρέπανο, οι ίδιοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την πλάκα μνήμης Σωτηρίας Βασιλακοπούλου που τοποθέτησαν στο χώρο που παρέμβαιναν τα ΕΑΑΚ στο Πάντειο, και την οποία τα ΕΑΑΚ με τη σειρά τους αποκαθίλωσαν.

Γι αυτό γεράσαμε, γιατί αντί να τιμάμε τους νεκρούς μας με αγώνες τους χρησιμοποιούμε για μικροκομματικά οφέλη (ο πληθυντικός είναι της Ευγενείας (όχι αυτής του Άδωνι της άλλης).
Γεράσαμε γιατί μας γαμάνε κι εμείς χανόμαστε.
Γεράσαμε για όλα αυτά που γίνονται για μας χωρίς εμάς.
Γεράσαμε γιατί η Αριστερά όλο στρίβει (δεξιά) δια του αρραβώνος.
Γεράσαμε γιατί δεν μάθαμε ποτέ αδελφέ μου να μιλάμε ήσυχα κι απλά.
Γεράσαμε γιατί η αριστερά αντί να φωτίζει σκοτίζει και η μόρφωση που δεν είναι ζήτημα γνώσης αλλά ζωής αντικαταστάθηκε από την ημι(α)μάθεια.

Αλλά ρε πούστη δεν ξοφλίσαμε ακόμη!

Θα συνεχίσουμε να καθόμαστε τα βράδια και να ζωγραφίζουμε πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων την αυριανή ευτυχία του κόσμου. (Βέβαια με την αισθητική της αριστεράς σήμερα το αποτέλεσμα μάλλον χάλια θα είναι αλλα δε γαμιέται)

Γιατί είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι.
Γιατί δεν πάει άλλο.
Γιατί εσύ μπορεί να έφυγες νωρίς αλλά εμείς είμαστε ακόμα εδώ.
Γιατί μπορεί να μην έχουμε κατασταλάξει επ' ακριβώς γιατί στράβωσε η δουλειά στο (σοσιαλιστικό) χθες, πως θα ανατρέψουμε το (καπιταλιστικό) σήμερα, ούτε πως θα είναι το αύριο. Αλλά δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο το τώρα.

Σήμερα γάμος γίνεται

Αν και έχουν περάσει χίλια χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα που συντελέστηκε στον ιερό ναό του δεν θυμάμαι αλλά που τον έκτισαν λοκατζήδες για το βασιλικό ζεύγος το συνεπές μπλογκερικό κίνημα (ο υποφαινόμενος, ο Toni Rigatoni και το Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα) δεν ξεχνούν. Αναφερόμαστε βεβαίως στο γάμο του sparila ο οποίος προκάλεσε τα δάκρυα εκατοντάδων επαναστατριών, ριζοσπαστριών και λοιπών προοδευτικών νεανίδων τα οποία με τη σειρά τους δημιούργησαν ποτάμι που πίσω δε γυρνά....

Ας δούμε την μετάλλαξη του sparila μέσα από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του ελληνικού επαναστατικού κινήματος.

ΠΡΙΝ

Βλέπουμε εδώ τον νεαρό σπαρίλα που εξεγείρεται απέναντι στον ιμπεριαλισμό με μαχητικό τρόπο.


ΜΕΤΑ

Σήμερα ζούμε στην μετά-εποχή όπου έχουν τελεστεί οι γάμοι του sparila με την εκλεκτή της καρδιάς του και του πολιτικού του φορέα με το ΣΕΚ...τίποτα δεν είναι όπως παλιά...

Φτυστοί! Τυχαίο; Δε νομίζω!

Υ.Γ. Για όσους δεν θυμούνται το ΣΕΚ είχε κυκλοφορήσει αντιπολεμική αφίσα με το θείο Σαμ.

Evet, Hayir yoksa Boykot?

(Για τους μη-γνώστες της τουρκικής ο τίτλος μεταφράζεται ως: "Nαι, Όχι ή Μποϋκοτάζ")

Το Πρίσμα θα πρωτοτυπήσει και εκτός από τα σώψυχά του θα δημοσιεύσει πολιτικό άρθρο και επίκαιρο γιατί αναφαίρεται σε γεγονότα που θα συντελεστούν αύριο στην Τουρκία. Αφορμή υπήρξε η πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιστανμπούλ και άρα υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας των όσων αναφέρει. Θα ακολουθήσει σχόλιο-κλήσιμο της προηγούμενης ανάρτησης.

Συνταγματικό Δημοψήφισμα στην Τουρκία

Στις 12 Σεπτεμβρίου διεξάγεται στην Τουρκία δημοψήφισμα το οποίο έχει ως θέμα την έγκριση (ή όχι) συνταγματικών αλλαγών με σημαντικότερη την αλλαγή που αφορά τη σύνθεση και τον τρόπο εκλογής του Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών Εισαγγελέων. Αυτή η αλλαγή αποτελεί και το κύριο σημείο αντιπαράθεσης των δυο μερίδων της άρχουσας τάξης της Τουρκίας. Άλλες αλλαγές δήθεν δημοκρατικές αλλαγές - π.χ. το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων να συνδικαλίζονται ή να προσέρχονται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις που δεν έχουν μάλιστα ουσία μιας και δεν έχουν το δικαίωμα να απεργήσουν - γίνονται για λόγους προπαγανδιστικούς από πλευράς κυβέρνησης και αποπροσανατολισμού των μαζών.

Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα διεξάγεται μια κόντρα ανάμεσα στις δυο μερίδες της αστικής τάξης, η ισλαμιστική που αποτελείται κυρίως από τους εμπόρους και εκφράζεται μέσα από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), κόμμα του Ερντογάν και η Κεμαλική γραφειοκρατία που εκφράζεται κυρίως μέσα από το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), το στρατό και διάφορους διοικητικούς μηχανισμούς. Η κόντρα αυτή εκφράστηκε ξεκάθαρα με βάση την υπόθεση Εργκένεκον και το χτύπημα του στρατού από πλευράς της κυβέρνησης. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα βγαίνουν συνεχώς στη φόρα διάφορες πληροφορίες για σκάνδαλα, μυστικές επιχειρήσεις, δολοφονίες κτλ είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη σε αυτή την μάχη τους για επικράτηση.

Ο Ερντογάν - και η μερίδα την οποία εκφράζει - έχει πετύχει μια σειρά από νίκες μέχρι στιγμής και μια ακόμη νίκη στο δημοψήφισμα θα τον φέρει σε πλεονεκτική θέση απέναντι στους αντιπάλους του τόσο γενικά όσο και ειδικά εάν αναλογιστεί κάποιος πως σε ένα χρόνο στην Τουρκία θα διεξαχθούν Βουλευτικές Εκλογές. Το όποιο αποτέλεσμα θα επανατοποθετήσει τους παίκτες στη σκακιέρα είτε ενισχύοντας τον υπάρχων συσχετισμό υπέρ του Ερντογάν είτε ανατρέποντάς τον και φέρνοντας την αντιπολίτευση σε πλεονεκτικότερη θέση.

Ο στόχος για έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο με την υπόθεση Εργκένεκον. Μετά την επανεκλογή του ο Ερντογάν επιχείρησε και επιχειρεί να ελέγξει όλους εκείνους τους μηχανισμούς οι οποίοι βρίσκονταν στα χέρια των Κεμαλικών, στρατός, αστυνομία, εκπαιδευτικός μηχανισμός και δικαστικό σώμα. Αυτή τη στιγμή το AKP ελέγχει την αστυνομία, τα πανεπιστήμια μέσω του Ανωτάτου Συμβουλίου Παιδείας (YOK) το οποίο στο παρελθόν όχι μόνο δεν υποστήριζε την κυβέρνηση αλλά εξέφραζε τη διαφωνία του απέναντι στις πολιτικές της, τον πρόεδρο ο οποίος δεν έχει αποφασιστικό χαρακτήρα αλλά συμβολικό και με βάση την υπόθεση Εργκένεκον είχε πετύχει συμβιβασμό με το στρατό. Το τελευταίο του εμπόδιο αποτελεί το δικαστικό σώμα το οποίο μέχρι στιγμής το κοντράρει ανοικτά. Ας θυμηθούμε πως προσπάθησε να θέση το AKP εκτός νόμου, βγάζει αντισυνταγματικούς νόμους της κυβέρνησης, κτλ. Μάλιστα οι αλλαγές που εμπεριέχονται στο δημοψήφισμα κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το Συνταγματικό Δικαστήριο και οδηγηθήκαμε σε δημοψήφισμα μετά από συμβιβασμό των δυο μερίδων της άρχουσας τάξης.

Η σημασία της μάχης αυτής είναι προφανής σε κάποιο επισκέπτη της Τουρκίας. Όλη η χώρα είναι γεμάτη αφίσες, πανό, περίπτερα υπέρ του ναι ή του όχι (η αποχή δεν είναι ακριβώς νόμιμη, μάλιστα όσοι δεν ψηφίσουν θα πρέπει να πληρώσουν πρόστιμο), συγκεντρώσεις τις κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και το δημοψήφισμα μονοπωλεί τη
θεματολογία ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου.

Μέχρι στιγμής δεν διαφαίνεται κάποιος ξεκάθαρος νικητής και το αποτέλεσμα θα είναι μάλλον οριακό. Υπέρ του ΝΑΙ τάσσεται η κυβέρνηση και κάποιες ισλαμικές οργανώσεις, υπέρ του ΟΧΙ το αντιπολιτευόμενο CHP και μια σειρά (ρεφορμιστικά) κόμματα της αριστεράς, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, TKP (αδελφό κόμμα του ΚΚΕ), το
Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης, ODP (ανήκει στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και έχει σχέσεις με το Συνασπισμό) όπως επίσης και το Κόμμα Εργασίας, EMEP (κόμμα με το οποίο έχουν σχέσεις τόσο η Κίνηση για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ (1918-1955) όσο και το ΝΑΡ το οποίο είχε την ευθύνη της ελληνικής αποστολής στο κάμπινγκ που διεξήγαγε πρόσφατα το EMEP στη Σμύρνη και στο οποίο παρευρέθηκε και η Αριστερή Ανασύνθεση).

Οι επαναστατικές και δημοκρατικές οργανώσεις, όπως επίσης και κουρδικά κόμματα όπως το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) καλούν σε μποϋκοτάζ των εκλογών. Μάλιστα έχουν δημιουργηθεί και κοινές πλατφόρμες όπως π.χ. Γυναικείο Μέτωπο Υπέρ του Μποϋκοτάζ. Η λογική πίσω από την απόφαση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν θα βελτιώσει τη ζωή του τουρκικού ή του κουρδικού λαού. Το επίδικο βρίσκεται έξω από τα συμφέροντά τους και έχει να κάνει με το πια μερίδα της αστικής τάξης θα βγει δυναμωμένη την επόμενη μέρα.

Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά;

(Ο σπαρίλας μάλλον κατέληξε ήδη σε συμπέρασμα και πέρασε στη λήθη)


Πριν περάσω στο ζουμί και έχοντας αμφιβολίες κατά πόσο συνεχίζουν κάποιοι να μπαίνουν για να δουν μπας και το ανανεώσω να απολογηθώ που δεν έχω γράψει τόσο καιρό. Η αλήθεια είναι πως και ιδέες κατέβηκαν μετά από τόσο μεγάλο διάλειμμα και ψιλο-υπήρχε χρόνος για να γράψω αλλά δεν το έκανα με δική μου ευθύνη. (τέλος της αυτοκριτικής)

Να σας προετοιμάσω για τη μελλοντική θεματολογία. Μια αυτοναφορική, συναισθηματική τοποθέτηση για το κλήσιμο (προσωρινό ή όχι δεν γνωρίζουμε ακόμη) του κύκλου του πρίσματος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βορρά. Ένα δεύτερο για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες του πρίσματος (και όχι μόνο) και για το κατά πόσο χωράνε στα 1400 ή 1500 ευρώ (αν κάποιος δίνει περισσότερα καλώ τους αναγνώστες να με ενημερώσουν).

Και περνάμε τώρα στο ζουμί με βάση ένα ερώτημα που τέθηκε από σύντροφο καλιτέχνη με εξωκοινοβουλευτικές ανησυχίες στην Πάρο. Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά σήμερα στην Ελλάδα;

Το Πρίσμα απάντησε τότε και απαντάει και τώρα ΟΧΙ! (από άποψη και όχι από συνήθεια) και θα αναλύσει τώρα το σκεπτικό του που είναι σωστό και ταξικό.

Πρώτον να αναλύσουμε τον όρο εξωκοινοβουλευτική. Το αριστερά το αφήνω ασχολίαστο γιατί δεν θα αναρτηθεί ποτέ αυτή η ανάρτηση. Το εξωκοινοβουλευτική κατά το πρίσμα ουδέποτε είχε σχέση με το ποσοστό του 3% για να το πω σχηματικά. Το εξωκοινοβουλευτική είχε να κάνει με το γεγονός πως σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική αριστερά που συνάμα ήταν και η ρεφορμιστική αριστερά (τυχαίο; δε νομίζω!) - μας τα χάλασε μια-δυο φορές ο ΣΥΝ αλλά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και μας έσωσε - ήταν το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που υπέτασσε την κοινοβουλευτική πάλη στην εξωκοινοβουλευτική.

Ήταν αυτή που έδινε το βάρος στους αγώνες και όχι στους θεσμούς. Ήταν αυτή που το 1977 δεν υπέγραφε δηλώσεις μετάνοιας προκειμένου να κατέβει στις εκλογές αδιαφορώντας στην τελική αν θα την αφήσουν να κατέβει ή όχι σε αντίθεση με τον εκλογικό κρετινισμό που επικρατεί σήμερα και που κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να κατατεθεί δήλωση στον Άρειο Πάγο (βλέπε καταγγελία ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη) ή κάποιοι να το καταπίνουν και να τα σπάνε γιατί δεν πήραν όσες θέσεις ήθελαν στα ψηφοδέλτια λες και θα έβγαιναν.
Ήταν αυτή η αριστερά που ήταν ανεξάρτητη από το κράτος και τους θεσμούς του, που δεν έπαιρνε κρατικές επιχορηγήσεις αλλά αντίθετα όποτε της δικαιούνταν της αρνείτω τονίζοντας πως η πολιτική ανεξαρτησία μιας επαναστατικής οργάνωσης περνάει από την οικονομική της ανεξαρτησία. Και μάλιστα όταν οι ίδιες δυνάμεις την έλεγαν στο ΚΚΕ για την τζίφρα του Φλωράκη ή για τους ρεφόρμες που τα παίρνουν από το κράτος μέσω επιχορηγήσεων και διαφημίσεων.

'Ηταν αυτή που πάλευε να καταργηθούν οι νόμοι και όχι να μείνουν στα χαρτιά ή αφού περάσουν να πάμε για άλλα αφού δεν γίνεται τίποτα...ήταν εν τέλει μια άλλη αριστερά που υπολείμματά της υπάρχουν σήμερα, που είχε ένα σωρό κουσούρια που την οδήγησαν εκεί που την οδήγησαν αλλά ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά και στα λόγια και στις πράξεις.

Ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη και όχι από ανάγκη.

Το τελευταίο αποτελεί παράφραση από τη συνέντευξη του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στο γκράνμα ενόψει ευρωεκλογών. Συγκεκριμένα ο πι πι είπε: "Είμαστε εξωκοινοβουλευτική αριστερά από ανάγκη και όχι από πεποίθηση. [γελάκι] Ελπίζω να μην είμαστε στο μέλλον." (κάπου στο 3 λεπτό και κάτι όλα αυτά)

Όχι δεν υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη εννοώντας ένα σύνολο οργανώσεων, μια κρίσιμη μάζα που οριοθετεί εαυτό πέρα κι έξω από το σύστημα και στα λόγια και στις πράξεις. Ναι υπάρχουν κάποιες οργανώσεις (τιμάω (και) την πολιτική μου στέγη μην πέσει και με πλακώσει) αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οργανώσεων που πριν 40 χρόνια θεωρούνταν και ήταν παρά τα κουσούρια τους εξωκοινοβουλευτικές σήμερα αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της ελληνικής αριστεράς (ή "αριστεράς").

Υ.Γ. Πιθανό να ακολουθήσει συνέχεια αλλά ευελπιστώ να γίνει διάλογος. 5 λεπτες τοποθετήσεις αυστηρά(!!), μιλάει πρώτα το Απολίθωμα και να ετοιμάζονται οι ΚΟΜΜΑΝΤΟ και ΚΚ...

Οι τελευταίες εξελίξεις και τα καθήκοντά μας

Ραγδαίες οι εξελίξεις και γι αυτό το κόκκινο πρίσμα θα μεταβεί στο κέντρο λήψης των αποφάσεων (κοινώς στο Βασίλειο της Αθήνας) να δει τι παίζει...όπως και να 'χει κάτι θα παίζει σε σχέση με το μουντιάλ που κανείς δεν παίζει...για να είμαστε ακριβοδίκαιοι ίσως οι Λατινοαμερικάνοι λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους. Το μουντιάλ των καταλήψεων ήταν σαφώς ανώτερο με κλιματιστικό και projectorα στην 301 ή στα γρασίδια της ΝΟΠΕ-ΦΛΣ (άνευ κλιματιστικού)...

Από κει και πέρα συνεχίζονται οι προσπάθειες συγκρότησης μετώπου των bloggers για διαγραφή του αποστάτη σπαρίλα...περισσότερες πληροφορίες για το μέτωπο σε μια βδομάδα.

Η κριτική στο ρεφορμιστικό περιεχόμενο του μετώπου των οικονομολόγων μας έχει διδάξει οπότε εμείς δεν λέμε μόνο έξω ο Σπαρίλας από τα blogs αλλά και από το internet, από τα κάτω και από τα αριστερά βεβαίως βεβαίως.

Ραντεβού στα πληκτρολόγια...

Υ.Γ. Οι φανατικοί αναγνώστες του πρίσματος στο Βασίλειο της Αθήνας θα έχουν την ευκαιρία για συνάντηση με το είδωλό τους. Επικοινωνία μέσω του blog μιας και για λόγους συνωμοτικότητας δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε περισσότερα για την ακριβή τοποθεσία μας...

Περί προφυλακίσεων

Χθες αφήσανε ελεύθερους (τώρα τα περιοριστικούς όρους εγώ τα ακούω τζάμπα και βερεσέ) τους φονιάδες Κορκονέα και Σαραλιώτη όπως αναμενόταν. Εδώ και μερικές μέρες, και με βάση το γεγονός πως έγινε το αναμενόμενο, στο ίντερνετ και όχι μόνο ξεκίνησαν διάφορες συζητήσεις επί του θέματος.

"Να τους κρατήσουν κι άλλο", "να μην τους αφήσουν ελεύθερους", "δεν μας ενδιαφέρει το θέμα", "είμαστε ενάντια στο σωφρονηστικό σύστημα εν γένει", κτλ.

Πολλά σωστά και πολλά λάθη (κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα). Δικηγόρος δεν είμαι, πέρα του γεγονότος ότι το θεωρώ αντιπαθητικό (όπως οι γιατροί) και άχρηστο (όπως οι ψυχολόγοι) επάγγελμα και στα φοιτητικά μου χρόνια με χώριζαν και 2 όροφοι από αυτό σκέφτομαι τα εξής.

Μια ενδεχόμενη παράταση της προφυλάκισης των δυο φονιάδων (ναι εγώ τους δίκασα και τους καταδίκασα πριν 18 μήνες και δεν περιμένω κανένα αστικό δικαστήριο να βγάλει απόφαση) θα σημάνει μια πλήρη ανατροπή των δημοκρατικών δικαιωμάτων έστω κι εντός αυτού του αστικού πλαισίου. Όπως οι εξαιρέσεις των διαφόρων τρομονόμων ανά τον κόσμο που επιτρέπουν φυλάκιση άνευ δίκης για αόριστο χρονικό διάστημα υποτιθέμενων ή υποψηφίων "τρομοκρατών". Ένα "μαζικό και λαϊκό αίτημα" κάτι τέτοιου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για αλλαγή της νομοθεσίας.

Στον αντίποδα και δικαίως θα έλεγε κανείς, "και τι, να αφήσουν τους φονιάδες ελεύθερους;" Όσο κι αν δεν πιστεύω στην αστική δικαιοσύνη, και όσο κι αν θα ήθελα να τους δω κρεμμασμένους από τα άντερά του Κούγια παρά σε μια φυλακή η αλήθεια είναι πως σε αυτό το ερώτημα δεν έχω απάντηση και το θεωρώ και πέρα για πέρα δικαιολογημένο.

Απλά στη ζυγαριά θεωρώ πως το πρώτο βαραίνει πολύ περισσότερο από το να κρατηθούν προφυλακισμένοι εώς ότου αποδοθεί "δικαιοσύνη".


Αυτά τα ολίγα αυτή τη φορά...

Αφιερωμένο...

...σε ένα λαό που αγωνίζεται παρότι

του έχουν γκρεμίσει τα σπίτια
του έχουν ξεριζώσει τα ελαιόδεντρα
του έχουν σκοτώσει τα παιδιά
τον έχουν κλείσει στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου

αφιερωμένο σε ένα λαό

που δίνει μια νέα διάσταση στον ορισμό του ολοκαυτώματος
που συνεχίζει να αντιστέκεται με χέρια γυμνά και με σφεντόνες
που δεν σκύβει το κεφάλι
που δεν προσκυνάει 60 χρόνια τώρα
που είναι συνώνυμος της λέξης αντίσταση

αφιερωμένο στους χιλιάδες νεκρούς του Μαύρου Σεπτέμβρη, της Σάμπρα και Σατίλα, της Ιντιφάντας, αφιερωμένο στον Έντουαρντ Σαϊντ και σε όλους εκείνους που χωρίς πατρίδα μας έμαθαν να αγαπάμε την πατρίδα τους εμείς που "έχουμε" και να παλεύουμε γι αυτήν δίπλα τους
αφιερωμένο σε όλους εκείνους που με ανιδιοτέλεια έχουν σταθεί δίπλα μας στο δρόμο
που έκαναν το παλαιστινιακό έμβλημα των αγωνιζόμενων του κόσμου
αφιερωμένο στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη...

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΠΙΤΙ

Ο Μάο ζει....στις καρδιές των κινέζων κομμουνιστών

Μνημόσυνο για τον Πρόεδρο Μάο και άλλους Μάρτυρες*


Πόλη Λουογιάνγκ, Επαρχία Γενάν

Στις 5 Απριλίου, τη μέρα του Τσινγκ Μινγκ, αντίστοιχη με τη μέρα των ψυχών διοργανώθηκε μνημόσυνο-συγκέντρωση υπέρ του Μάο Τσετούνγκ και (αντιρεβιζιονιστών) μαρτύρων. Παρότι έχουμε την άποψη πως δεν πρόκειται για μια μεμονομένη εκδήλωση αλλά για ένα αρκετά συχνό φαινόμενο η χρονική επιλογή, δηλαδή κατά τη διάρκεια μιας σημαντικής και ευρέως διαδεδομένης γιορτής για τους Κινέζους και αυτό καθιστά τη δημόσια αυτή συγκέντρωση ιδιαιτέρως σημαντική. Σημειολογικά και μόνο το να γίνει χρήση της μέρας τιμής των προγόνων για να μνημονευθεί η επαναστατική και αντιρεβιζιονιστική πάλη που διεξήχθει στην Κίνα με επικεφαλή το Μάο μόνο τυχαία δεν είναι.

Πέραν αυτού δεν είναι τυχαίο πως η μαζική αυτή συγκέντρωση έλαβε χώρα στην πόλη Λουογιάνγκ της επαρχίας Γενάν. Ως γνωστό στην επαρχία αυτή κατέληξε η Μεγάλη Πορεία και αποτέλεσε τη βάση των κινέζων κομμουνιστών για την εφοδό τους στον ουρανό. Όσον αφορά στη Λουογιάνγκ, αποτέλεσε μια από τις αρχαίες πρωτεύουσες της Κίνας. Η πόλη αυτή αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την επανάσταση του 1949 και αποτέλεσε βιομηχανικό κέντρο. Τις τελευταίες 2 δεκαετίες πολλά αγάλματα του Μάο αποκαθηλώθηκαν. Μέχρι και το 2004 παρέμειναν 2 αγάλματα στην πόλη στις εισόδους 2 εργοστασίων, μερικά χρόνια πριν στην προσπάθεια του καθεστώτος να αποκαθηλώσει ένα από τα δυο, το υπερασπίστηκαν οι εργάτες και έτσι το άγαλμα παρέμεινε στη θέση του.

Μπροστά από ένα απ’ αυτά τα αγάλματα πραγματοποιήθηκε και η μαζική συγκέντρωση όπως φαίνεται και από βίντεο το οποίο κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Ακολουθεί μετάφραση της απομαγνητοφώνησης της ομιλίας. Σύμφωνα με τον μεταφραστή, από τα κινέζικα στα αγγλικά, δεν πρόκειται για ακριβή μετάφραση (λέξη προς λέξη) και αυτό λόγο κακής ποιότητας ήχου στο βίντεο. Παρόλα αυτά θεωρεί πως το νόημα της ομιλίας όπως επίσης η χρήση λέξεων, φράσεων αλλά και οι εκφράσεις του ομιλητή έχουν καταγραφεί.


Mπροστά στο άγαλμα του Μάο και πίσω από τον ομιλητή βρίσκεται μια φωτογραφία του Μάο κι ένα κόκκινο πανό που έγραφε “Μια συγκέντρωση του λαού της Λουγιάνγκ για να αποτίσει φόρο τιμής στον Πρόεδρο Μάο και Άλλους Μάρτυρες”. Ακολουθεί η ομιλία:

“Ο Πρόεδρος Μάο εργάστηκε σκληρά όλη του τη ζωή για τη νίκη της επανάστασης και την εγκαθίδρυση της νέας Κίνας. Οποιοσδήποτε έχει συνείδηση θα το είναι πάντα ευγνώμων. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως χωρίς τον Πρόεδρο Μάο δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα Κίνα.
Ο Πρόεδρος Μάο μας υπενθύμιζε συχνά πως θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε τους επαναστάτες μάρτυρες για την συνεισφορά τους και θα πρέπει να καταλάβουμε για πιο λόγο θυσίασαν τις ζωές τους για να παλέψουν για τον αγώνα. Ο Πρόεδρος Μάο μας ρώτησε κάποτε εάν θυμόμαστε τους μάρτυρες που πέθαναν στην επανάσταση. Μας είπε πως ο ίδιος τους σκέφτεται συχνά. Είπε πως θυσίασαν τις ζωές τους επειδή ήθελαν να χτίσουν μια νέα Κίνα – μια νέα Κίνα όπου δεν θα υπήρχε ταξική εκμετάλλευση ή ταξική καταπίεση, μια νέα Κίνα όπου ο λαός θα γινόταν αφέντης της χώρας του. Αυτοί οι επαναστάτες μάρτυρες ήθελαν να χτίσουν μια νέα Κίνα όπου οι ξένοι και ντόπιοι αντιδραστικοί δεν θα μπορούσε να καταπιέση πλέον τον εργαζόμενο λαό.
Το 1974 ο Μάο έγραψε ένα ποίημα στη μνήμη των μαρτύρων για τα επιτεύγματά τους. Είπε πως οι επαναστάτες ήταν πολύ θαρραλέοι και πως τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον ήλιο και το φεγγάρι προκειμένου να αλλάξουν τη μοίρα μας. Ο Πρόεδρος Μάο μας υπενθύμιζε επανειλημμένα ότι δεν πρέπει να προδόσουμε το δρόμο που βάδισαν οι μάρτυρές μας και πως δεν πρέπει να προδόσουμε τα υψηλά τους ιδανικά. Ο Πρόεδρος Μάο είπε πως τόσοι άνθρωποι θυσίασαν τη ζωή τους προκειμένου να οικοδομήσουν μια ευημερούσα Κίνα, ούτως ώστε ο Κινέζικος λαός να μπορεί να απολαμβάνει μια καλύτερη ζωή. Ήθελαν να οικοδομήσουν μια ισχυρή Κίνα που θα μπορούσε να σταθεί με περηφάνεια ανάμεσα στους άλλους λαούς και έθνη του κόσμου. Πολλοί επαναστάτες έπεσαν στα πεδία των μαχών πολεμώντας τους εχθρούς ή εκτελέστηκαν από τους εχθρούς. Πέθαναν χωρίς μεταμέλεια με χαμόγελο στα πρόσωπά τους. Φώναξαν με την τελευταία τους πνοή: “Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα! Ζήτω ο Πρόεδρος Μάο!”
Ο Πρόεδρος Μαό έλεγε πως ακόμη κι όταν ζούσε, αυτοί [οι ρεβιζιονιστές] δεν αποδέχονταν τα λεγόμενά του. Ο Πρόεδρός μας έλεγε πως δεν σκεφτόταν τον εαυτό του αλλά τη χώρα μας και το λαό μας. Έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να διασφαλίσει πως η χώρα μας δεν θα αλλάξει χρώματα και πως ο σοσιαλισμός θα επικρατήσει. Είπε ότι όταν ακόμη ζούσε, αυτοί [οι ρεβιζιονιστές] ήδη έκαναν αυτό που ήθελαν να κάνουν. Εάν μπορούσαν να επιτύχουν αυτό που ήθελαν τότε το αίμα των μαρτύρων μας που χύθηκε θα ήταν εις μάτην και ο λαός θα υπέφερε και πάλι. Ο Πρόεδρος Μάο συνέχισε να λέει πως γνώριζε πως ο Κινέζικος λαός ήθελε τον σοσιαλισμό και πως ανησυχούσε πως ο Κινέζικος λαός θα υπέφερε αν η Κίνα εγκατέλειπε το σοσιαλισμό. Ως εκ τούτου βασιζόταν στις μάζες και αρνιόταν να υποχωρήσει.
Γιατί ο Πρόεδρος Μάο εργάστηκε τόσο σκληρά για εμάς και ανησυχούσε τόσο πολύ για εμάς; Ποιες ήταν οι ανησυχίες του; Δεν ανησυχούσε μήπως η χώρα αλλάξει χρώματα και το αίμα των μαρτύρων μας θα πήγαινε χαμένο; Δεν ανησυχούσε πως η χώρα μας θα επέστρεφε στη βαρβαρότητα και τη σκλαβιά; Τι θα σκέφτονταν οι μάρτυρές μας εάν γνώριζαν πως οι σοσιαλιστικές αξίες και ιδανικά της κοινωνίας μας έχουν διαφθαρεί ολοκληρωτικά, και πως οι ζωές του λαού μας έχουν βυθιστεί σε τόσο βαθιά νερά; Δεν είναι αλήθεια πως όλες οι ανησυχίες του Μάο έχουν γίνει πραγματικότητα;
Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ όχι απλά για να δείξουμε τη βαθιά μας εκτίμηση στον Πρόεδρο Μάο και τους άλλους μάρτυρες. Μαζευτήκαμε εδώ για να διαβεβαιώσουμε τους μάρτυρες μας πως η θυσία της ζωής τους δεν έγινε για το τίποτα. Εάν έχουμε ακόμη συνείδηση δεν μπορούμε να ξεχάσουμε για τι πάλεψε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Σήμερα έχουμε πράγματα να πούμε στο Πρόεδρο και τους μάρτυρές μας. Θέλουμε να σας πούμε με ντροπή και μετάνοια πως χάσαμε ότι μας είχατε αφήσει – το δικαίωμα να είμαστε αφέντες του τόπου μας και το πανέμορφο μέλλον του σοσιαλισμού. Ήταν δικό μας λάθος αλλά τώρα ο λαός έχει αφυπνιστεί. Γνωρίζουμε ότι οι ρεβιζιονιστές έχουν καταλάβει την εξουσία. Εμείς, το προλεταριάτο είμαστε ενωμένοι με την αποφασιστικότητα και το ατρόμητο πνεύμα μας. Τραγουδάμε το θούριο μας – τη Διεθνή. Δεν βασιζόμαστε σε κανένα σωτήρα, ούτε σε θεούς ή αυτοκράτορες. Βασιζόμαστε μόνο στους εαυτούς μας. Αυτή είναι η τελευταία μας μάχη και ενωνόμαστε για την αυριανή τελική νίκη. Αυτή η χώρα είναι η χώρα μας και ο λαός της είναι λαός μας. Ήχησαν τα τύμπανα του πολέμου. Βαδίζουμε μπροστά για να παλέψουμε ενάντια στους αντιδραστικούς και να συντρίψουμε την αστική τάξη για πάντα. Θέλουμε να διασφαλίσουμε πως οι επόμενες γενιές δεν θα υποφέρουν ξανά. Πρόκειται να υψώσουμε για άλλη μια φορά τη σημαία της σκέψης του Μάο Τσετούνγκ σε αυτή τη γη. Θα παλέψουμε για να παλινορθώσουμε τον πραγματικό σοσιαλισμό.

Ζήτω η Μεγάλη και Ακατανίκητη Σκέψη του Μάο Τσετούνγκ!!
Ζήτω η Μεγάλη Προλεταριακή Τάξη!!”







*Το πιο πάνω άρθρο & μετάφραση είχαν γραφτεί για μια εφημερίδα αλλά επειδή δεν δημοσιεύθηκαν τελικά το παραθέτω εδώ, το κείμενο της ομιλίας στα αγγλικά μαζί με λινκς μπορείτε να βρείτε εδώ.

Μια φορά κι ενά καιρό ήταν ένα @λφ@δι...

Το @λφ@δι αυτό πίστευε πως ο κόσμος πρέπει να ανατραπεί, γι αυτό άλλωστε και ήταν @ (σε κύκλο δηλαδή) και όχι ένα α όπως όλα τα άλλα. Είχε κι άλλα @λφ@δι@ για φίλους και το καθένα ήταν διαφορετικό. Κανένα @λφ@δι δεν είναι ίδιο με άλλο @λφ@δι (έτσι του είπαν κι έτσι έλεγε κι αυτό).

Αυτό το @λφ@δι διαφωνούσε με αυτά που έκαναν κατά καιρούς άλλα @λφ@δια, θεωρούσε πως το χ@ος δεν ήταν το ζητούμενο. Αλλά δεν ήθελε να το παίξει μπάτσος του κινήματος γιατί έτσι λέγαν τα κακά @λφ@δι@ τα οποία έκραζαν τα ελεύθερα @λφ@δια επαναστάτες. Αυτά τα κάνουν μόνο οι σταλινικοί του είπαν και αυτός σταλινικός δεν ήταν.

Μια μέρα όμως κάποια @λφ@δι@ βάλανε μπουρλώτο και φωτιά (όχι σε κράτος κι αστυνόμους) αλλά σε τράπεζες, βιβλιοπωλεία κτλ. Αυτός διαφωνούσε γιατί βιβλία ήξερε πως καίνε μόνο οι φασίστες με τους οποίους ήταν σε προαιώνια βεντέτα αλλά σε μια επανάσταση υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες, αυτό άκουσε να λένε στην τιβί το Δεκέμβρη κάποιοι σύντροφοι παρότι γενικά δεν γουστάρουμε την τιβί γιατί δουλεύουν εκεί διάφορα καθάρματα. Έλα μου όμως που δεν κάηκαν μόνο βιβλία αλλά και τρεις άνθρωποι σε μια τράπεζα.

Επί ώρες οι επαναστάτες έλεγαν πως πρόκειται για φήμες του κράτους για να χαλιναγωγήσουν τους αχαλίνωτους επαναστάτες που σάρωναν τα πάντα στο διάβα τους, συμπεριλαμβανομένων και των διαφωνούντων μικροαστών που πορεύονταν χωρίς να κάνουν μπ@χ@λ@. Κάποιοι άλλοι είπαν πως έφταιγαν οι "απεργοσπάστες". Άλλοι πως έφταιγε (μόνο) το αφεντικό τους που τους εξανάγκασε να δουλεύουν και που δεν είχε πάρει μέτρα πυρασφάλειας κτλ. Αρκετοί αναγκάστηκαν να γίνουν κι αυτοί μπάτσοι του κινήματος και σταλινικοί (στα λόγια ή στις πράξεις θα το δείξει η ιστορία) και να πουν την μαύρη αλήθεια, πως έκαναν πλάτες σε @λφ@δι@ που ήταν περισσότερο γ@υροι, β@ζελοι και μπ@ογκ (χούλιγκ@νς ντε) παρά @λφ@δι@. Μερικοί μάλιστα διαφωνούντες ντούροι επαναστάται τους έκραξαν κι αυτούς τους μικροαστούς απολογητές του συστήματος που ντροπιάζουν τα άλλα @λφ@δι@.

Ήταν @λφ@δι@ οι δράστες; Ήταν προβοκάτορες; (στην ολότητά τους και όχι μόνο η πράξη) Ποιος ξέρει, το θέμα είναι πως κάποια άλλα @λφ@δι@ επί χρόνια καλλιεργούσαν την εικόνα του χ@οτικού εξολοθρευτή που κατέστρεφε το...κεφάλαιο στους δρόμους και τον ταυτοποιούσαν ως @λφ@δι, κάποιοι άλλοι το προστάτευσαν με λόγια ή πράξεις γιατί το ένα @λφ@δι νίβει τ' @λλο.

Αλλά τώρα όλοι μαζί θα υποστούμε την προβοκατόρικη αυτή ενέργεια και κυρίως ο κόσμος που παλεύει και παρεμβαίνει καθημερινά, ο λαός που εκεί που πήγε να πάρει τα πάνω του μούδιασε μετά τους τρεις νεκρούς.

Ηθικό δίδαγμα: Τέρμα πια στις αυταπάτες, κόψτε τις μαλακίες πίσω από τις κουκούλες και πάτε με τους εργάτες...

Να πληρώσει το κεφάλαιο, στο κεφάλαιο για να βγούμε από την κρίση του κεφαλαίου!

Θα πει κάποιος τι μαλακία τίτλο έγραψες πάλι. Όμως αυτή είναι η ουσία των αιτημάτων/τοποθετήσεων της πλειοψηφίας των δυνάμεων οι οποίες αναφέρονται στην αριστερά στη χώρα μας.

Πιο συγκεκριμένα, η κρίση αποτελεί δομικό στοιχείο του (καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού) συστήματος, άρα του κεφαλαίου.

Καλούν την κυβέρνηση, δηλαδή τον συλλογικό καπιταλιστή (κεφάλαιο), να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο, την εκκλησία κτλ. Άρα να φορολογήσει το κεφάλαιο, το κεφάλαιο. Και όλα αυτά για να ξεφύγουμε από την κρίση του κεφαλαίου. Να μην την πληρώσουμε εμείς αλλά αυτό, να τα βάλει από τη μια τσέπη στην άλλη δηλαδή.

Υ.Γ. Εγώ προσωπικά και να ήταν αυτή η λύση δεν θα την ακολουθούσα. Ο λόγος είναι πως παρότι δεν είμαι επιφανής μαρξιστής όπως όλοι αυτοί που σκέφτηκαν τα γαμάτα αιτήματα θεωρώ πως ο ρόλος της (επαναστατικής) αριστεράς είναι να οξύνει την κρίση του κεφαλαίου και όχι να την λύσει. Άρα άμα όλες αυτές οι προτάσεις του κώλου έλυναν το πρόβλημα και εμείς το ξέραμε θα έπρεπε να κάνουμε τουλάχιστον την πάπια και όχι να τις προτείνουμε στον Παπακωνσταντίνου (δεν αναφέρομαι ούτε στον Θανάση, ούτε στον Βασίλη, ούτε στον Πέτρο).

Κάποτε είχε βγει το ωραίο συνθηματάκι "Αριστερά Μαχόμενη Επαναστατική - Όχι Υποταγμένη Ρεφορμιστική" το οποίο παραμένει επίκαιρο. Γιατί είναι εύκολο να αναφέρεσαι στην επανάσταση και να την κλίνεις σε όλους τους χρόνους αλλά η επανάσταση δεν είναι λέξη έχει ουσία και η ουσία όλως αυτών των "επαναστατικών" προτάσεων είναι ο ρεφορμισμός του χειρίστου είδους.

Σε αυτά τα blogs, σε αυτή την e-κοινωνία μια μέρα ο ρεφορμισμός θα είναι ουτοπία!

Και ένα επίκαιρο άσμα:




Υ.Γ. Το μόνο πράγμα που δεν έχει θυσιάσει στο βωμό της κρίσης η πλειοψηφία της αριστεράς είναι η μαλακία που την δέρνει! Ας την θυσιάσει να δούμε καμιά άσπρη μέρα γιατί η υπερβολική μαλακία θολώνει την όραση και η κατ' εξακολούθηση θα τυφλώσει πολλούς και δεν θα ξέρουν που πάνε και θα πέσουν από κανένα γκρεμό, απ' αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά του μονοπατιού (προς την επανάσταση).

Υπόθεση Παλαιστίδη, Σάββας Μιχαήλ και Διανόηση

Η ανάρτηση αυτή έρχεται σε μια συγκυρία που δεν θα μπορούσαμε να σιωπήσουμε ως κομμουνιστές-επαναστάτες που θα έλεγε και ο καπετάν(ιος) (Πέτρος) Γιώτης. Άμα δείτε το "Ένα καράβι για τη Γάζα" θα καταλάβετε τι εννοώ. Η υπόθεση Παλαιστίδη (μάλλον) κλείνει με νίκη του εργαζόμενου που επαναπροσλήφθηκε. Έγιναν μια σειρά από τοποθετήσεις περί διανοουμένων τόσο στον τύπο (π.χ. Αυγή, ΠΡΙΝ, Προλεταριακή Σημαία, κτλ), στα blogs αλλά και εκδηλώσεις όπως επίσης έληξε και η ψηφοφορία του Πρίσματος για το τι τύπου επιχείρηση είναι οι εκδόσεις "Άγρα".

Η Κ.Ε. του ΕΕΚ συνεδρίασε στις 3/3 και μετά το σάλο που δημιούργησε το κείμενο που υπέγραψε η ηγεσία του κόμματος της εργατικής τάξης (το ΕΕΚ ντε) για να μας πει πως νταξ το κείμενο είχε αδυναμίες και στην τελική δεν ήταν το ίδιο με αυτό των αστών διανοουμένων (ας πούμε δεν αντιλέγω σε αυτό).

Αλλά δεν μ' αρέσει το δούλεμα και η υποκρισία. Στο φύλλο 471, της 13ης Φεβρουαρίου 2010, της επαναστατικής εφημερίδας (που λέει κι ο υπότιτλός της) "Νέα Προοπτική", 15ημερο όργανο του ΕΕΚ (Τροτσκιστές) διαβάζουμε στην ανακοίνωση που το ΕΕΚ (Τροτσκιστές) εξέδωσε τις 2 Φεβρουαρίου (όλη η ανακοίνωση εδώ):

"Ο συνάδελφος Ντίνος Παλαιστίδης απολύθηκε από την εργασία του γιατί τόλμησε να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας ζητώντας να του αναγνωριστεί το πραγματικό εργασιακό καθεστώς με το οποίο τον απασχολούσαν οι εκδόσεις «Άγρα». Η εταιρεία ενώ τον απασχολούσε σαν πωλητή αρνιόταν να του αναγνωρίσει την ειδικότητα στην σύμβασή του.

Ο εργαζόμενος λάστιχο, ο εργαζόμενος πολυεργαλείο… Αυτό είναι το όνειρο του κάθε εργοδότη ώστε ο εργαζόμενος να μην μπορεί να ξεχωρίσει πότε εργάζεται και πότε όχι. Πάντοτε στην διάθεση της επιχείρησης και να καλύπτει όποια ανάγκη προκύπτει στην επιχείρηση. Κι όταν τολμήσει να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας, σ’ αυτό τον Ταρτούφο υποκριτή, τον σύγχρονο Πιλάτο, να τιμωρείται με την ποινή της απόλυσης για το θράσος του."

Διαφωνεί κανείς; Εγώ πάντως όχι

Πάμε στο κείμενο που συνυπογράφουν μαζί με Μπιτσάκι και σία τα στελέχη του ΕΕΚ:

Λυπόμαστε για το ότι μια σχέση εργοδότη-εργαζόμενου με διαφορές και εντάσεις, κατέληξε σε απόλυση. Αλλά το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για να συζητηθεί το ευρύτερο πρόβλημα των συνθηκών εργασίας στο χώρο του βιβλίου. Αντί γι’ αυτό, γίνεται, γραπτά και προφορικά, μια θορυβώδης και άδικη προσπάθεια απαξίωσης της «Άγρας».

Εγώ ήξερα πως η αντίθεση Κεφάλαιο-Εργασία είναι αγεφύρωτη και ασυμβίβαστη. Έλα που εδώ μας λένε πως όχι μόνο μπορεί να συμβιβαστεί αλλά μπορεί να γίνει και δημιουργική!!! Επίσης είναι τελείως διαφορετική η παρουσίαση της κατάστασης στην πρώτη ανακοίνωση του ΕΕΚ και στο κοινό κείμενο. Και έρχεται το ΕΕΚ να μας πει πως δεν είναι αντιπαραθετικές οι ανακοινώσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι το ΕΕΚ. Όπως έχει πει και το σφυροδρέπανο πολλά και διάφορα ακούστηκαν και στην εκδήλωση του σωματείου βιβλίου-χάρτου με θέμα τους διανοούμενους κτλ. Το λινκ για την παρουσίαση αυτή το δίνω πιο πάνω.

Δεν είναι τυχαία η επικρατούσα απάντηση στο γκάλοπ περί της φύσης της επιχείρησης Άγρα ότι ο Σ. Μιχαήλ και οι φίλοι του το γνωρίζουν. Σε λίγο θα μας πούνε κάποιοι πως η ΜΠΟΥΚ@, το Π@ΝΔ@ΙΜΟΝΙΟ, η Κ@Β@ του @ΓΓΕΛΙΔΗ και οι λοιπές επιχειρήσεις της ΑΝΑΡΧΙΑΣ @.Ε. αποτελούν κολλεκτίβες επειδή τα μεροκάματα είναι καλά και όλοι εκεί μέσα είναι @ν@ρχικοί (Οι αρκούδες του Βορρά το κατάλαβαν το σχόλιο εσείς εκεί στην πρωτεύουσα θα μείνετε με την απορία).

Υ.Γ. Η γραμματεία του Π.Γ. της Κ.Ε. του Ερυθρού Πρίσματος, δηλαδή εγώ, χαιρετίζω τις διαbloggerικές συναντήσεις που έγιναν στο κέντρο λήψεως των αποφάσεων με τις Αντιγειτονιές, το Σπίτι του Λαού και το Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα. Δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε σε κοινό ανακοινωθέν γιατί οι τροτσκιστικές αντιλήψεις του Σπιτιού του Λαού και ο μπρεζνιεφισμός του Απολιθώματος έκαναν αδύνατο κάτι τέτοιο. Δεσμευόμαστε όμως να ξανασυναντηθούμε για να συζητήσουμε τα φλέγοντα ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος.

Υ.Γ.2 Δεσμεύομαι στο μέλλον να επανέλθω με μια τοποθέτηση περί διανόησης γιατί η αλήθεια είναι πως εδώ δεν το έπιασα το ζήτημα. Πρέπει να διαβάσω για το θέμα γιατί τα έχω ξεχάσει και αυτό με ζορίζει.

Πολιτική Ανακοίνωση του Ερυθρού Πρίσματος

Το Ερυθρό Πρίσμα, πιστό στην υπόσχεσή του στις e-μάζες εξέδωσε πολιτική ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των δυο ψηφοφοριών που διεξήγαγε στο πρόσφατο παρελθόν.

Ως προς την ψηφοφορία περί bloggers, η γραμματεία του Π.Γ. της Κ.Ε. του blog αποφάσισε ομόφωνα (1 στους 1) τα εξής.

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να πει κανείς με μια πρώτη ματιά πως χαρακτηρίστηκε από την πρωτόγνωρη συμμετοχή. Ουδέν αναληθέστερο. Χαρακτηρίστηκε από πρωτόγνωρη νοθεία εκατέρωθεν. Υπήρξαν μια σειρά από καταγγελίες αλλά και παραδοχές γι αυτό. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή έγινε εν αγνοία των δυο ηγετών το διbloggerισμού και από υπερβάλλοντα ζήλο των οπαδών των. Ως εκ τούτου δεν αναγνωρίζουμε το αποτέλεσμα όσο κι αν χτυπιέται ο Jimmy Carter. Το διαβλητό αυτό σύστημα μας υποχρεώνει όπως την επόμενη φορά που θα αποφασίσουμε να προχωρήσουμε σε ψηφοφορία επί τόσο σημαντικού ζητήματος, αυτή θα γίνει δια της ανατάσεως της χειρός (μέσω webcam). Θα πρέπει να αναφέρουμε πως η οπορτουνιστική (πλην τίμια) παρέκκλιση απέδειξε την τιμιότητά της όταν απεφάσισε να μη νοθεύσει το αποτέλεσμα την ύστατη στιγμή.

Ως προς τη δεύτερη ψηφοφορία. Με οριακή πλειοψηφία 27/53 υπερίσχυσαν οι φίλοι, οπαδοί και λοιποί αργόσχολοι του blog. Παρά το γεγονός πως θεωρούμε το αποτέλεσμα ως ένα πρώτο ενθαρυντικό βήμα (πόσο μάλλον που η δεξιά αντιπολίτευση απέσπασε πολύ μικρότερο ποσοστό, μικρότερο κι από το άθροισμα των διαφόρων άλλων μεσοβέζικων τοποθετήσεων) δεν μπορούμε παρά να προβληματιστούμε. Σε πρώτη φάση το blog θα μπει σε μια φάση εσωτερικής και θεωρητικής αναζήτησης. Δεν θα αλλάξουμε όνομα. Είμαστε υποχρεωμένοι να το αναφέρουμε αυτό μιας και ακούστηκαν φήμες περί "Όμιλος για την Μελέτη της e-παναστατικής θεωρίας" και Α/Πρίσμα. Επίσης δεν έχει διαγραφεί κανένα μέλος του Ερυθρού Πρίσματος από της σταλινική τάση του blog η οποία βρίσκεται σε (απόλυτη) ειρηνική (και αρμονική) συνύπαρξη με την μαοϊκή τάση.

Υ.Γ. Η 6η πρωϊνή της 23ης Μαρτίου θα με βρεί να μάχομαι επί Αθηναϊκού εδάφους. Καλώ όλες τις δυνάμεις της e-παναστατικής bloggerικής αριστεράς (άντε και τους ρεβιζιονιστές που τους τρώει το στρες) σε συνάντηση στο άβαταρ των εξαρχείων.

Το χέρι που σε ταϊζει δεν το δαγκώνεις

Οι εκδόσεις Άγρα δεν είναι καπιταλιστική επιχείρηση. Έτσι μας πληροφορούν στελέχη της (εξωκοινοβουλευτικής κυρίως) αριστεράς όπως ο Σάββας Μιχαήλ, ο Θόδωρος Κουτσουμπός, ο Ευτύχης Μπιτσάκης, η Νάντια Βαλαβάνη κτλ.
Όλα τα ονόματα υπάρχουν εδώ μαζί με τη "δήλωση" που υπέγραψαν: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1136674.

Και μου γεννάται η απορία. Δεν είναι καπιταλιστική επιχείρηση, άρα τι είναι? Μια αναρχική κολλεκτίβα στη μέση του καπιταλιστικού εκδοτικού κόσμου? Μια σοσιαλιστική όαση κάπου στην καπιταλιστική έρημο? Κι ο Πετσόπουλος δεν είναι εκδότης παρά ένας προλετάριος που δουλεύει εξίσου με τους υπαλλήλους της "'Αγρα" κάτω από τις ίδιες συνθήκες? Και αντί να καρπώνεται την υπεραξία μοιράζει τα κέρδη εξίσου σε όλους? Μήπως δεν υπήρξε απόλυση αλλά εξοστρακισμός μετά από αμεσοδημοκρατική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της Ελευθεριακής Εκδοτικής Κομμούνας "Άγρα"?

Σαν δεν ντρεπόσαστε λέω εγώ!!! Δεν τα κατάφερε να βγει λάδι με τους αστούς διανοούμενους και τον καλύπτουν οι αριστεροί (ή μήπως "αριστεροί"). Ο Παλαιστίδης μου γίνεται πιο συμπαθής μέρα με τη μέρα παρότι από την αρχή τον στήριζα χωρίς αυταπάτες που λένε.

I am back

Jean Sacque δεν έχω μονάδες γαμώτο να σε πάρω. Θα είσαι έξω το ΣΚ?

Μήνυμα της Διανόησης Προς τη Νεολαία, του ΚΚ

Εισαγωγικό Πρίσμα:

Το κείμενο που θα ακολουθήσει είναι του ΚΚ ο οποίος κριτικάρει αφ' υψηλού τον υποφαινόμενο και καλεί τον κόσμο σε αποχή από τις blogοεκλογές και όλο λέει πως σκέφτεται ΝΑ κάνει το δικό του αλλά τίποτα. Το γεγονός είναι πως ο χώρος τον εκδόσεων έχει μια φήμη, αυτή του ότι κυριαρχεί η αριστερά, αριστεροί υπάλληλοι, (πρώην) αριστεροί εκδότες κτλ. Αυτή η φήμη, ή καλύτερα η πραγματικότητα έχει τις ρίζες της στην περίοδο των δηλώσεων κοινωνικών φρονημάτων, η διανόηση σχεδόν εξ' ολοκλήρου ταγμένη στην αριστερά βρίσκει βιοποριστικό καταφύγιο στο χώρο του βιβλίου. Κι αυτό γιατί η τότε διανόηση ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΦΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ. Δεν δίδασκε στα πανεπιστήμια αλλά στα Γιούρα, στον Αη Στράτη και τη Μακρόνησο, μετάφραζε στις φυλακές και διάβαζε με κίνδυνο μιας νέας φυλάκισης και εξορίας. Το αναγνωστικό κοινό πέρα από κάτι κυρίες που διάβαζαν ποίηση χρυσοπληρώνοντας τις εκδόσεις Ίκαρος γιατί ήταν tres chic επίσης απαρτιζόταν κυρίως από αριστερό κόσμο. Οι άλλοι δεν διάβαζαν, τι ήταν για να διαβάζουν, κομμουνιστές;

Τα πράγματα έχουν αλλάξει, η υποτιθέμενη διανόηση του σήμερα εν μέρει φτιάχνεται από τα κρατικά βραβεία που μοιράζονται "αμερόληπτα", από τις "αντικειμενικές" κριτικές και το "ανεπηρέαστο" από τον καταιγισμό διαφημίσεων κοινό. Υπάρχει και η παλαιότερη γενιά, παιδιά του 1 1 4, του Πολυτεχνείου, του Μάη (του '68 ντε) με αριστερά ένσημα που όταν τα συμπλήρωσε αντί να βγει στη σύνταξη με το κεφάλι ψηλά τα εξαργύρωσε παίρνοντας για εφάπαξ πανεπιστημιακές έδρες, και μεταγραφές στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους.

Η διανόηση (ποιότητα-ποσότητα) αποτελεί κάθε φορά παιδί των καιρών της, δεν έχω την απαίτηση για Βάρναλη, Ρίτσο, Μπελογιάννη (εγώ τον θεωρώ διανοούμενο), Μπάτση κτλ. Αλλά έχω την απαίτηση να σιωπούν οι τσανακογλύφτες κεφαλαίου και εξουσίας α λα Σώτη, Δοξιάδης ή οι τύποι που υπογράφουν τώρα. Η διανόησή τους είναι μια απάτη - νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

Ακολουθεί το κείμενο του ΚΚ:

Εργαζόμενοι, νέοι, καλλιτέχνες. Μην εξεγείρεστε και μην φωνασκείτε. Μην κατεβαίνετε στους δρόμους και μη συνδικαλίζεστε. Γενικώς μην κάνετε θόρυβο. Η διανόηση μας κοιμάται. Μη διαταράζετε τον ήσυχο ύπνο της λες και έπιασε κάποια φωτιά.
Οι άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων και των επιστημών, δεν είναι πια κλεισμένοι στο γυάλινο πύργο. Προέρχονται από τον κοινωνικό ιστό, είναι αντιστασιακοί αντιφασίστες και αριστεροί. Οι πατεράδες τους ήταν αγρότες. Ξεκίνησαν από πολύ χαμηλά, αγωνίστηκαν ατομικά αλλά και για κοινωνική δικαιοσύνη. Ξέρουνε καλύτερα από εσάς.

Δεν μπορείτε, όπως έλεγαν πέρσι το Δεκέμβρη οι θιασάρχες Δοξιάδης και σία, να παρεμβαίνετε εσείς οι νέοι καλλιτέχνες στις παραστάσεις μας. Παραβιάζετε το ιερό και το όσιο της δημοκρατίας μας. Εμείς, οι άνθρωποι του πνεύματος και του θεάτρου, είμαστε η δημοκρατία. Γιατί εμείς έχουμε το θίασο, εμείς ελέγχουμε ποιος θα παίξει τι.. Εσείς είστε απλά ένα εργαλείο. Εμείς είμαστε αυτοί που δίνουμε δουλειά στους νέους ανασφάλιστους ηθοποιούς και τους πληρώνουμε όποτε θέλουμε. Εμείς κανονίζουμε τις τιμές των εισιτηρίων. Εμείς οι σεβαστοί σκηνοθέτες είμαστε οι αυθεντίες που θα λέμε τι θα ειπωθεί και τι όχι. Έπειτα τι το περάσατε το θέατρο, χώρο διαλόγου; Δεν μπορεί να ανεβαίνει ο καθένας, στο θέατρο μου, να διακόπτει την παράσταση μου και να λέει ό,τι του κατέβει! Δηλαδή, να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους επειδή σκότωσαν ένα παιδί.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός της τέχνης! Εδώ εμείς ανεβάζουμε μεγάλα έργα μεγάλων δημιουργών, που ασχολούνται με πολύ ανώτερα πράγματα. Με βασιλιάδες, κατακτητές και άλλα τέτοια. Αλλά και προοδευτικό θέατρο τι νομίζετε; Ότι είμαστε τίποτα οπισθοδρομικοί; Εσείς είστε οι οπισθοδρομικοί και οι ναζιστές που θέλετε να βάλετε τους ηθοποιούς αν μιλάνε με το κοινό για ένα παιδί, και να ξεχάσουν την παράσταση που κανόνισα να δούνε. Στο κάτω-κάτω, δικό μου είναι το θέατρο. Σε λίγο θα μας πείτε ότι η τέχνη είναι για να υπηρετεί το λαό και τις ανάγκες του! Ξέρω, ξέρω τα έλεγα και γω κάποτε αυτά. Θα στρώσετε….

Δε μπορείτε να κάνετε κατάληψη όποτε θέλετε και να πετάτε εμάς έξω! Δεν είναι αυτός τρόπος αντίδρασης. Εμείς αγωνιστήκαμε για έναν καλύτερο κόσμο! Δεν είμαστε ο εχθρός σας, εμείς είμαστε μαζί σας! Και έπειτα εσείς δεν έχετε προτάσεις. Εμείς πάντα είχαμε οργανωμένο κίνημα και προτάσεις. Γι΄ αυτό και πετύχαμε μια ευνομούμενη κοινωνία και μια δημοκρατία που σέβεται τον κόσμο. Έπειτα πρέπει να μπείτε σε μια τάξη, δε διαβάζετε καθόλου. Άσχετα αν εμείς διαβάσαμε το 1/3 από τα μαθήματα που έχετε εσείς και περνάμε αμέσως πτυχίο. Η επιστήμη έχει αλλάξει από τότε. Το ίδιο και οι ανάγκες του κεφαλαίου. Γι ΄αυτό διαβάστε και αφήστε τις συνελεύσεις. Και εμείς θα είμαστε μαζί σας, κι ας μην έχετε βιβλία και δωρεάν παιδεία. Θα σας κόψουμε, θα σας μακελέψουμε, θα σας παστώσουμε στις εργασίες και θα σας διαγράψουμε για το καλό σας. Και να θυμάστε όλα αυτά στο όνομα της γνώσης..

Δεν μπορείτε να προσβάλλετε έτσι δημόσια τις εκδόσεις ΑΓΡΑ! Εξεγείρονται οι άνθρωποι των γραμμάτων (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1133617) . Εμείς ξέρουμε ότι ο Σταύρος Πετσόπουλος σέβεται τους εργαζόμενους και τα κεκτημένα τους. Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά τις αγωνίες του μέσου εργαζόμενου. Τις γράφουμε στα βιβλία μας μου σκοτώνονται να πουλήσουν οι εργαζόμενοι του ΑΓΡΑ. Δεν μπορούν αυτοί να συνδικαλίζονται έξω από τα πλαίσια της νομιμότητας που φτιάξαμε όλοι εμεις! Έπειτα, όπως αναφέρουμε στην ανακοίνωση μας, αν υπάρχει κάποιο περιστατικό συνδικαλιστικής τρομοκρατίας, θα το εκδικάσει η δικαιοσύνη. Εμείς έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και αυτή θα μας πει αν έχει δίκιο ή όχι ο συνδικαλιστής. Μέχρι τότε εσείς δεν πρέπει να μοιράζετε προκηρύξεις και να δυσφημείτε την εταιρία. Σα να βλέπω το ύφος σας. Θα αρχίσετε πάλι τις υπερβολές, λες και είμαστε προδότες του λαού και στηρίζουμε κάποιο σάπιο καθεστώς. Θα αρχίσετε πάλι να θίγετε τα ιερά και τα όσια.

Σε λίγο θα μας πείτε ότι όλοι οι εργοδότες είναι καταπιεστές, δεν υπάρχει δημοκρατία, ότι αν αγωνίζεσαι σου ρίχνουν βιτριόλι, ότι η δικαιοσύνη κάνει τα στραβά μάτια, και ότι εμείς με τη στάση μας καλύπτουμε όλοι αυτή την αδικία!!!

Μη Κινηματικές Οργανώσεις

Πριν 4 περίπου χρονάκια οι τότε εκδόσεις Προλεταριακή Σημαία είχαν εκδόσει το βιβλίο 'Τα Καινούρια Ρούχα του Βασιλιά' μια συλλογή κειμένων Ελλήνων και Ξένων συγγραφέων με θέμα τις ΜΚΟ. Ακόμη το θέμα των ΜΚΟ δεν είχε γίνει τόσο έντονο στη χώρα μας *ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε) παρά τις προσπάθειες που είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια ο νυν πρωθυπουργός και τότε ΥΠ.ΕΞ. της κυβέρνησης Σημίτη που χρηματοδοτούσε εκατοντάδες ΜΚΟ μέσω κονδυλίων του Υπουργείου του. Διότι ο ΓΑΠ μόνο χαζός δεν είναι, απλά τα νέα κόλπα τα αμερικάνικα αργούν να πιάσουν στην Ελλάδα διότι δεν είμαστε αμερικανάκια, ο άνθρωπος είναι μπροστά από την εποχή του. Και δεν πιάνουν απόλυτα γιατί ακόμη κι αυτοί που σε σταματάνε στο δρόμο για να σώσεις τα παιδάκια στη Σομαλία, την Καρέτα-Καρέτα κτλ πληρώνονται. Το ξέρω γιατί σε φάση τρελλής ανεργίας και τσέπης αδειανής το είχα σκεφτεί να πάω κι εγώ. Αλλά δεν το έκανε η καρδιά μου και απλά έκοψα τα φρέντο και άρχισα την ΕΨΑ και τους μονούς τούρκικους (ελληνικούς, κυπριακούς, όπως θέλετε πείτε τους).

Τελοσπάντων, να μην μακρυγορώ (μουάχαχα) οι ΜΚΟ ζουν ανάμεσά μας. Δεν είναι μόνο στην Αϊτή, την Ινδία, το Νεπάλ κτλ. Απόφοιτοι ιατρικής πάνε στους γιατρούς χωρίς σύνορα, νεολαίοι πάνε στα Χαμόγελα του Παιδιού εθελοντές για ώρες, κόσμος ψωνίζει από τα fair trade (ίδια λογική) κτλ. Μιλάμε για προοδευτικούς νεολαίους. Ανθρώπους που θα σου πουν θέλω να προσφέρω κι έχει άμεσα αποτελέσματα αυτά που κάνω. Εδώ αφήνω το fair trade στην άκρη γιατί άμα θεωρείς πως το χωρίο στην Κένυα που παίρνει 10 cent περισσότερο από τον καφέ που αγόρασες απ' ότι πριν και που θα καταφέρει να χτίσει μια καλύβα για να την κάνει σχολείο σε 15 χρόνια ενώ με το προηγούμενο σύστημα ήθελε 18 έχει διαφορά τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Η ουσία, η αριστερά δεν έχει πιάσει όσο θα έπρεπε τα θέματα αυτά. Μάλιστα πολλές ΜΚΟ ξεκίνησαν από αριστερό κόσμο, αριστερός κόσμος τις στελεχώνει κτλ. Κόσμος που ήθελε να προσφέρει και διάλεξε λάθος τρόπο, εντός συστήματος που λέμε. Η Καρέτα-Καρέτα θα ψοφήσει ούτως ή άλλως γιατί όταν βυθίζονται κάτι Sea Diamond τα κάνει πλακάκια ο πλοιοκτήτης με τις αρχές και δεν ανασύρει το ναυάγιο κτλ κτλ. Στην Κένυα και να μαζέψουν τα λεφτά για το σχολείο, στο ξαναμοίρασμα του κόσμου με τον οπλισμό που θα τους έχουν δώσει οι φιλευσπλαχνοί δυτικοί ιμπεριαλιστές θα το γκρεμίσουν διάφοροι φύλαρχοι με τις συμμορίες τους. Και τα ορφανά παιδάκια που εσύ προσέχεις τζάμπα γιατί είσαι ευαίσθητη ψυχή πρέπει το κωλοκράτος που δεν έχει λεφτά για σένα αλλά έχει για να πάρει τις γαλλικές φρεγάτες να κόψει το λαιμό του να το στηρίξει. Αυτά δε θα γίνουν από μόνα τους, πρέπει να παλέψουμε εμείς γι αυτό όχι μέσα από Μη Κινηματικές Οργανώσεις αλλά στο Κίνημα, κάθε μέρα, όλη μέρα.

It's the final countdown

Λιγότερο από δυο εβδομάδες για την επάνοδο...νέα ζόρια (άντε βρες σπίτι, φράγκα για το σπίτι κτλ) αλλά και ψυχική ηρεμία. Αυτό γιατί οι πορείες που για ένα χρόνο και κάτι μήνες κατά βάση αποτελούσαν εικόνα στις ειδήσεις ή στο indymedia, οι συζητήσεις αντί να γίνονται μετά φραππέ και οργάνων γίνονταν στα msn, το skype και άλλα εργαλεία του σατανά.

Με ΠΑΣΟΚ κατεύθασα για πρώτη φορά στη Σαλονίκη και με ΝΔ την άφησα πίσω, τώρα ξαναμανα ΠΑΣΟΚ. Δεν γίνεται να ξανάρθει κι η δραχμούλα την οποία επίσης πρόλαβα το σωτήριο έτος 2001?

Η αλήθεια είναι πάντως πως ως ελληνικό κίνημα ανοίκουμεν εις την ανατολή. Εδώ στη δύση είναι βαθιά νυχτωμένοι, λίγο οι γεννέτειρες της κομμούνας και του Μαρξ παλεύουν κατά καιρούς να μας πείσουν πως δεν είναι έτσι τα πραγμάτα αλλά θέλουν πολύ ακόμη για να πας πείσουν...Εδώ στις Κ. Χώρες το μόνο που μας σώζει είναι να σπάσουν τα φράγματα και να βυθιστούν ως έχουν...αφού όμως πρώτα απογειωθεί η εταιρία του Βγενόπουλου που θα με φέρει πίσω στα "πάτρια" εδάφη.


Ευκαιρία να δω και καμιά καλή ταινία με παρέα καμιά Πέμπτη στη Σφεντόνα (ΚΚ: θα φέρω εγώ το dvd για να είμαι σίγουρος πως δεν θα κολλάει),  το Ζαν Σακ σε καμιά άδεια, να ξαναπάω για καφέ στην πρωτεύουσα με το Σπαρίλα, να γνωρίσουμε από κοντά το Μπρέζνιεφ και τα άλλα παιδιά...και άμα λάχει μπορεί να ανανεώσω και το Πρίσμα με κάτι πιο σοβαρό γιατί πολύ αυτοαναφορικό καταντάει και με βαριέμαι.

Και οι bloggers έχουν ψυχή...και διλήμματα

Λοιπόν όσοι με ξέρουν μπορούν να αναγνωρίσουν ότι τηρώ τις υποσχέσεις μου. Εδώ υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Το blog έχει αποκτήσει το φανατικό κοινό του (άκυρες πληροφορίες αναφέρουν πως εμφανίστηκε πανό στα γήπεδα, Πρίσμα ζεις για πάντα Αεκτζής - όλοι καταλαβαίνουμε γιατί εξαφανίστηκε η λέξη Κόκκινο μπροστά από το Πρίσμα).

Οπότε αποφάσισα παρότι δεν έχει λήξει η προηγούμενη ψηφοφορία να διεξάγω νέο γκάλοπ που θα διαρκέσει όλο το Φεβρουάριο για να καθορίσει την έκβαση του blog.

Υ.Γ. Οι σ. στις Αντιγειτονιές επισήμαναν πως δεν συμπεριλήφθησαν στο γκάλοπ. Δεν πρόκειται για παράληψη αλλά για πολιτική απόφαση να μην συμπεριλάβω τους σοβαρούς της παρέας. Η μόνη παράληψη αφορούσε τοδονητή. Αλλά αυτά θα τα πούμε στην πολιτική ανακοίνωση για τα αποτελέσματα του γκάλοπ η οποία άσχετα με την κατάληξη του blog θα αναρτηθεί.

Ερυθρό Πρίσμα: Η επιστροφή

Σ' ένα μήνα θα 'χουν όλα τελειώσει, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...

Το Πρίσμα άργησε να πάρει μπρος και ένα μήνα μετά την έναρξή του φτάνει ένα μήνα πριν τη λήξη του. Όταν δεσμεύτηκα να το κλείσω το ρημάδι όταν επανέλθω δεν υπολόγιζα να ακούσω το καλή πατρίδα σύντροφε τόσο σύντομα. Κι όμως το Πρίσμα επιστρέφει στα χώματα που ανδρώθηκε.

Δεν μας σηκώνει άλλο η ξενιτιά, ούτε ο καφές φίλτρου. Ε ναι λοιπόν θέλω να πιω φραπέ σαν άνθρωπος κι εγώ! Να καθίσω για 3 γαμωώρες για καφέ, να διαβάσω 2 εφημερίδες και στο τραπέζι μου να κάτσει η μισή συμπρωτεύουσα μέχρι να σηκωθώ να φύγω! Τόσο δύσκολο είναι?

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες!

Γεννήθηκα για την καταστροφή κι όποτε φεύγω αφήνω πίσω μου συντρίμμια. Εύχομαι να σπάσουν τα φράγματα μόλις απογειωθεί το αεροπλάνο να πνιγούν τα καθίκια οι καλβινιστές μπας και γλιτώσει καμιά χώρα του λεγόμενου τρίτου κόσμου (ντεμέκ τρίτος αυτά τα Τενγκ Χσιάο Πίνγκ εγώ δεν τα γουστάρω) που την έχουν πηδήξει πατόκορφα.

Με ΝΔ έφυγα με ΠΑΣΟΚ επιστρέφω. Ακριβώς αντίστροφη ήταν η πορεία της πρώτης μου καθόδου στην Ελλάδα. Σκατά ήταν και τότε, απόσκατα θα είναι τώρα. Αλλά είμαι σαδομαζοχιστής (ναι μ' αρέσει το S&M των Μετάλλικα).

Έμαθα βέβαια πως αυτά τα 2 χρόνια άλλαξαν πολλά. Η νεολαία αγρίεψε αλλά οι νέοι αριστεροί (κατά το νέοι αγρότες, μόνοι ψάχνουν) είναι καλά παιδιά και συνεσταλμένα. Ούτε λόγους για κριτική δεν βρίσκεις πλέον. Όχι όπως παλιά που ήταν παλιόπαιδα και το κέφι τους έκαναν, εκεί στα καφενεία, στα Μπερλίν και τα Ταξίδια που πίναν όλοι μαζί ξύδια. Αμβλύνονταν τα πάθη στα μπαράκια, κοινή δράση κι έτσ'.  Καλά οι κνίτες γενικά ήταν εξαίρεση αφού απλά όταν χαιρετούσες μούγκριζαν συνήθως αλλά δε γαμείς. Και οι συνασπισμένοι γιατί τον καιρό εκείνο δύσκολο να τους εντοπίσεις, ήσαν λίγοι και κυκλοφορούσαν σε γνωστά αλτέρνατιβ μαγαζιά που οι "αριστερισταί" τα απέφευγαν σαν ο τροτσκιστής το Στάλιν. Στο Έκκεντρο να τους πετύχαινες στην καλύτερη μετα τροτσκιστριών-συριζαίων κορασίδων.

Πάλι μαλακίες γράφω θα μου πει ο άλλος και θα έχει και δίκιο. Έτσι μου βγαίνουν έτσι τα γράφω. Υποτάσσομαι στο δικό μου αυθόρμητο μπας και καταλάβω τους άλλους.

Κοκομπλόκο

Οι αγρότες έκλεισαν τους δρόμους και δεν σκέφτονται τους συμπολίτες τους...Μάιστα...Και τους σκέφτεται ο Μπόμπολας που με τις παπαριές του προκάλεσε κατολίσθιση κι έκλεισε τα Τέμπη, η κυβέρνηση που του έδωσε συγχωροχάρτι και θα τα ανοίξει του Αγίου Τάδε ανήμερα (μεγάλη η χάρη του), οι άλλοι οι αλήτες που κατασκεύασαν το πέταλο του Μαλιακού που κλείνει κάθε τρεις και λίγο με φόρο αίματος. Μην πω για τον ΟΣΕ.
Ναι τον ΟΣΕ, που ανέβασε τις ταρίφες, τον ΟΣΕ που πετσόκοψε τα δρομολόγια ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και τουνάμπαλιν για να πάρεις intercity (ή τα @@ σου άμα δεν έχεις φράγκα).

Αλλά δεν φταίνε όλοι αυτοί, φταίνει οι αγρότ'ς. Μάλιστα! Αμ' ο άλλος, που αν δεν ήταν γιος του πατέρα του κι εγγονός του Κωλόγερου της Τρομοκρατίας, ο αμερικανοτραφής εγγονός του αγγλοτραφούς πρωθυπουργός. Αυτός είπε μια μεγάλες αλήθειες. Δεν έχει λεφτά (για το λαό) και το καλύτερο μπλόκο είναι ο διάλογος. Δίκιο έχει, το καλύτερο μπλόκο για τους αγώνες και την ανάπτυξη κινήματος είναι ο διάλογος. Αυτή τη φορά ρε πούστη μου ήταν σα να σου λένε είσαι και μαλάκας άμα έρθεις. Ούτε καν απάτη. Δηλαδή σε λέει δεν σου ικανοποιώ τα αιτήματά σου αλλά έλα να καθίσουμε να μιλήσουμε για το μέλλον σου. Να σε πω εγώ το μέλλον του ρε! Αν δεν αυτοκτονήσει, θα πάει από καρδιά και το μόνο σίγουρο είναι πως θα του πάρει η Αγροτική και τα σώβρακα. Μήπως να έρθω κι εγώ στο διάλογο να σου τα πω?

Να δούμε τι θα κάνει και ο αντιπαθής ο Μπούτας, σηκώνει κι άλλο ξεπούλημα ο Κάμπος? Ή την επόμενη φορά που θα βγει στη γύρα να μαζέψει κουκιά θα μαζέψει καρπαζιές? Την τελευταία φορά επί ΝΔ αν θυμάστε φανατικοί μου αναγνώστες ο Κοκκινούλης ήταν στο δρόμο και ο Μπούτας ΘΑ έβγαινε. Και πρόλαβε και βγήκε γιατί οι Νεοδημοκράτες είναι μαλάκες. Ο Κοκκινούλης είχε ζητήσει συμβιβασμό που και θα τους ανέβαζε επικοινωνιακά και θα άδιαζε τους "κόκκινους". Αλλά δεν τον δέχτηκε το Υπουργείο, είπαμε η Δεξιά είναι hardcore, μυαλό ντιπ. Αλλά δε φοβάμαι, ο Χρηστάρας (Μπενέκης για τους μη-μυημένους) δε μασάει.

Και μια παρένθεση για να μην το κλείσω έτσι. Στην Κύπρο ς η αγροτο-εργατική συμμαχία δεν κατάφερε να φτουρήσει. Οι εργάτες και γενικά ο λαός στα αστικά κέντρα είχε ταχθεί με του κόμμα του λαού και η ύπαιθρος με τη δεξιά. Ο αγρότης δεμένος βαθιά με τη γη του, κι ας ήταν μισό στρέμμα πέτρες, έπεσε θύμα της προπαγάνδας του παπαδαριού (βαθιά θρησκευόμενος γαρ) και των λοιπών αντιδραστικών δυνάμεων. "Θα έρθουν οι κομμουνιστές να σας πάρουν τη γη". Μέχρι εδώ τίποτα το παράξενο. Έλα που τόσα χρόνια όμως οι μόνες κινητοποιήσεις που γίνονταν τις έκαναν οι αγρότες. Και μάλιστα απέναντι σε δεξιές κυβερνήσεις. Παίρναν τα τρακτέρια και τα αγροτικά και κλείναν το αεροδρόμιο. Έμπαιναν στο δίαυλο, και για μια χώρα που τα παίρνει (νόμιμα) μόνο από τον τουρισμό αυτό είναι πλήγμα. Οπότε τσάκα την αποζημίωση και άνοιξε το αεροδρόμιο. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Οι δεξιοί είναι συντεχνεία και συμφέρουν.

Πρελούδιο ενός προαναγγελθέντος τέλους

Θα είμαι ειλικρινής. Τους bloggers δεν τους πάω ή καλύτερα δεν πάω την "κουλτούρα" του blogger. Ίσως γιατί την πάει ο Γιωργάκης κι ο Παπαχελάς. Ίσως γιατί έχω διαβάσει απίστευτους μαλάκες να πετάνε απίστευτες μαλακίες. Αποκορύφωμα ήταν ένας μαλάκας μετά την περσινή πορεία (2008) για τον Αλέξη στη Χάγη που εκτός που εκθείασε τους καλούς Ολλανδούς μπάτσους έκανε και μια τρισέλιδη αφ' υψηλού κριτική. Θα μου πεις ένας μαλάκας είναι, μαλάκες υπάρχουν παντού. Σωστό, το πρόβλημα είναι πως όταν ένας μαλάκας έχει κοινό και μάλιστα του τύπου: LOL έγραψές, Τ Ι  Ε Ι Π Ε Σ  Τ Ω Ρ Α! ! ! ΘΕΟΣΣΣΣΣ, κτλ ο Δαρβίνος σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Αλλά εδώ ψηλά στις Κάτω Χώρες γνώρισα εκτός από τους κακούς (ο από πάνω) bloggers και τους καλούς (οι από κάτω).

Σε ένα καλό (νυν) φίλο και (πρώην) γνωστό εκεί στο Αμστελλόδαμο γνώρισα το Απολίθωμα που άμα είμασταν στο Αμέρικα άνετα θα μπορούσε να φτιάξει μια θρησκευτική αίρεση και θα κονομούσε με το κοινό που έχει αποκτήσει. Γνώρισα τον 'Πέτρο' τον επαναστάτη με αιτία από το Φυσικό Αθήνας. Αδιάφορα συναρπαστική ιστορία και συνάμα τρομακτική. Τρομακτική γιατί όλοι οι γνωστοί μου που την έχουν διαβάσει έχουν πει: Μαλάκα περιγράφει τη ζωή μου. Ακόμη πιο τρομακτική γιατί τον πιστεύω και γιατί κι εγώ το έχω νοιώσει. Αυτό το ντεζαβού στο 'Βασίλειο της Εξωκοινοβουλευτικής' με τρομάζει...Είχε προηγηθεί βέβαια το περασμένο καλοκαίρι ένα που διαφήμιζε την έλευση του sparila αλλά ένας sparilas δεν θα μπορούσε να φέρει την bloggeriκή άνοιξη αν δεν άνοιξει το δρόμο τα τανκς του Μπρέζνιεφ. Με τον καιρό το ζήτημα πολιτικοποιήθηκε από το Παρεκκλήσι και σιγά σιγά γνωρίζω πολλούς γνωστούς-άγνωστους.

Αλλά αυτή εδώ η εξέλιξη με τρομάζει. Μήπως κλειστώ κι εγώ σε ένα παράλληλο σύμπαν σαν τους άλλους bloggers που κριτικάρω? Είμαστε που είμαστε κλεισμένη στη γυάλα της αριστεράς να μπούμε και σε μικρότερη αυτή της bloggerικής αριστεράς? Δεν θα το αντέξω...

Γι αυτό και μάλλον φενταγίν μου αναγνώστες το blog αυτό θα κλείσει τον κύκλο του μαζί με τον δικό μου κύκλο στις Κάτω Χώρες. Εδώ αν μη τι άλλο όπως και στη Δραπετσώνα δεν έχουμε ζωή. Ελπίζω η επάνοδός μου στην ελληνική πραγματικότητα να αντιστρέψει τα πράγματα. 

Υ.Γ. Το χαζό αυτό κείμενο το έγραψα από τώρα για να γίνει η απώλεια συνήθειά σας.

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι

Είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν πως ο Νικολάκης ο Άσιμος τρελλάθηκε ("τρελλάθηκε") και αυτοκτόνησε γιατί ήταν πολύ διορατικός. Πιο διορατικούς από κάποιους κομμουνιστές που είχαν και θεωρητικά εργαλεία γαμάτα. Ο Νικολάκης ο Άσιμος απογοητεύτηκε από την αριστερά (γι αυτό δίπλα στην κόκκινη σημαία έβαλε και την μαύρη), κατάλαβε που πήγαινε το πράγμα ("θα ερωτευτώ τον Παπαντρέου") κτλ και έβαλε μια τελεία ίσως από φόβο να μην κατρακυλήσει κι αυτός και γίνει ρεβιζιονιστής.

Την αυτοκριτική μια φορά την κάνουμε όχι σαν κάποιους άλλους που την επαναλαμβάνουν κάθε τρεις και λίγο σαν τον επαγγελματία δολοφόνο που Σάββατο εκτελεί και Κυριακή παίρνει άφεση από τον μουσάτο μαυροφορεμένο, τον μοναδικό - με αυτά τα χαρακτηριστικά - στο είδος του που σήμερα δεν κινδυνεύει με εξακρίβωση και φιλική κουβέντα από τα όργανα. Γι αυτό την έκανε όταν γύρισε δίσκο και μετά πάπαλα.

Ο Νικολάκης ήταν τόσο διορατικός που κατάλαβε πως αργά ή γρήγορα θα μας βάφτιζαν όλους τρομοκράτες, ότι θα ποινικοποιηθούν οι πάντες και τα πάντα...






...σκέψεις ατάκτως ερριμμένες καλέ μου άνθρωπε, θα διερωτηθεί ο αναγνώστης? Όχι ακριβώς. Έχω υπόψη μου την προχτεσινή βομβιστική (τρομάρα τους!!!) επίθεση στο Σύνταγμα. Σημειολογικά, όποτε μου λένε για εκείνο το μνημείο θυμάμαι τη μέρα που κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι κάψανε το τσαντίρι των γνωστών που φυλάνε το μνημείο του άγνωστου.

Όχι γι αυτό το γεγονός, αλλά για τους δεκάδες φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους μου που εκείνη τη μέρα φάγανε το ξύλο της αρκούδας, δακρυγόνα κι από πάνω τους συνέλαβαν. Θυμάμαι να τρέχω σοκαρισμένος προς το Πολυτεχνείο (Θεσ/κης) και να με ρωτάνε για ένα πολύ αγαπημένο μου σύντροφο αν τον είδα στα κανάλια που του είχαν ανοίξει το κεφάλι σαν καρπούζι, θυμάμαι φίλους στο δρόμο - σε μια μεγάλη (για) απρογραμμάτιστη πορεία-απάντηση στην καταστολή - που κατέβηκαν μόνο και μόνο γιατί δεν άντεχαν να μείνουν άλλο στο σπίτι ν' ακούν τον εμετικό Πρετεντέρη.

Εν κατακλείδι, θυμάμαι μια αποτυχημένη - λόγω της εξόφθαλμης και βίαιης καταστολής - προβοκατόρικη ενέργεια και πλέον θυμάμαι και μια δεύτερη. Στο ίδιο έργο θεατές. Παρένθεση, προβοκατόρικη ενέργεια δεν θεωρώ μια ενέργεια που έχει γίνει από έμμισθους ή εντεταλμένους (παρα)κρατικών υπηρεσιών. Προβοκατόρικη ενέργεια θεωρώ μια ενέργεια η οποία ασχέτως λαϊκής αποδοχής (κανείς δεν έκλαψε για το Γουέλς (όχι τον Όρσον), το Μπάμπαλη, το Μάλλιο, το Σόντερς) και προθέσεων (αυτά για τους αντιπαθητικούς ως προς το επάγγελμα ψυχολόγους). Προβοκατόρικη ενέργεια θεωρώ μια ενέργεια η οποία αντικειμενικά ζημιώνει το λαϊκό και εργατικό κίνημα δίνοντας πάτημα στο σύστημα να περάσει στην (αντ)επίθεση ρίχνοντας νερό στο μύλο του.

Εν προκειμένω, βγαίνει ο καραγκιόζης ο Χρυσοχοϊδης (μετά μου λέτε γιατί αντιπαθώ τους δικηγόρους) και λέει δεν θα μετατρέψει την Αθήνα σε στρατοκρατούμενη πόλη. Και μπορεί να πει κάποιος (λέμε τώρα) που δεν ξέρει την κατάσταση στην Αθήνα, "Μαγκιά του, μπράβο, μέγας δημοκράτης κτλ...". Λέω κι εγώ που προ διμήνου τα όνειρά μου  στην πρωτεύουσα με στείλαν...ποιον δουλεύουν? Σε κάθε γωνία υπήρχε διμοιρία άνευ λόγου και αιτίας, στο ευρύτερο κέντρο ειδικά και περισσότερες της μίας, η Πλατεία Εξαρχίων θυμίζει χώρο προσυγκέντρωσης των σωμάτων καταστολής, το Δεκέμβρη οι φονιάδες βγήκαν παγανιά με εντόλες του Υπουργού-νταβατζή του Πολίτη και παρολίγο να φάνε και κόσμο (Α. Κουτσουμπού). Ο άνθρωπος (κατ' ευφημισμόν) αν μη τι άλλο μας εμπαίζει.

Και το ερώτημα όπως το έθεσε ο φαλακρός Ρώσος παραμένει, Τι να κάνουμε...

Κρίση και Μετανάστευση

Προσοχή: Ο τίτλος είναι πολύ πιο σοβαρός και είναι αναντίστοιχος του κειμένου που θα ακολουθήσει.


Το κειμενάκι αυτό ξεκίνησε ως δεύτερο μέρος του κειμένου για το κάπνισμα υπό την έννοια πως τα ερεθίσματα δόθησαν την ίδια μέρα. Τελικά κατέληξα να μην το βάλω τότε παρότι είχα γράψει ένα τμήμα του και να το αναπτύξω ξεχωριστά. Το κείμενο του οπορτουνιστή που παρεπιπτόντως προηγείται στην ψηφοφορία μιας και είναι ο μοναδικός καρεκλοκένταυρος που κάνει προεκλογικό αγώνα μαζί με τους λακέδες του αλλά και οι εξελίξεις στo Ροζάρνο (νότια Ιταλία) και τη Ν. Μηχανιώνα έδειξαν πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αυτή την ανάρτηση.
Εδώ για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οδονητής δεν φιμώθηκε αντιθέτως είχε γίνει αυτοκριτική για την μη συμπερίληψή του κάτι που ήταν εν γνώση των συκοφαντών του blog. Ακριβώς γι αυτό αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε το - ντεμέκ σχόλιο - λιβελλογράφημά τους. Αλλά θα ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα στο απολογιστικό κείμενο με θέμα τις εκλογές των bloggers.


Το ζήτημα της κρίσης αποτελεί την βάση της συζήτησης ή του προβλήματος αν θέλετε (και) για το μεταναστευτικό. Μετανάστες υπήρχαν πάντα, με ή χωρίς χαρτιά. Σε περίοδο ανάπτυξης όχι δεν παραπονιέται κανείς γιατί "συμφέρουν". Όχι όμως σε περιόδους οικονομικής ύφεσης πόσο μάλλον στο σήμερα με την κρίση και την έκταση που αυτή έχει πάρει.

Η επίδρασή σε μια χώρα σαν την Κύπρο όπου το μόνο "προϊόν" είναι υπηρεσίες, νόμιμες (τουρισμός) και παράνομες (ξέπλυμα βρώμικου χρήματος) έχει τραγικά αποτελέσματα. Το μεγάλο ποσοστό προσφύγων και μεταναστών λόγω εύκολης διέλευσης μέσω του κατεχόμενου βόρειου τμήματος, αλλά και λόγω μιας προηγούμενης οικονομικής ευμάρειας που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους να ψάξουν την τύχη τους στο χρυσοπράσινο φύλλο ευνοεί αστικοφασίζουσες αποπροσανατολιστικές απόψεις για το "ποιος φταίει" για την ανεργία.

Έχουμε και επίσημη φασιστική οργάνωση το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ) το οποίο κατέβηκε στις ευρωεκλογές όπου πήρε 663 ψήφους ή 0.22%. Με μια πρόχειρη εκτίμηση μάλλον πρόκειται για κάποιου τύπου παρακλάδι της Χρυσής Αυγής το οποίο τροφοδοτείται με επαναπατρισμένο φοιτηταριάτο εξ Ελλάδος αλλά και οπαδούς κυρίως του ΑΠΟΕΛ (μετά του γιου του μέχρι πρότεινος προέδρου της ομάδας ο οποίος υπήρξε πρωτοστάτης σε ρατσιστικό επεισόδιο κατά τουρκοκύπριου στο English School πριν κανα-δυο χρόνια). Παρένθεση, οι Ελληναράδες αυτοί τουρκοφάγοι, φοιτούν στο σχολείο το οποίο δημιούργησαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες για τα τέκνα των αστοτσιφλικάδων λακέδων τους προκειμένου να τους προετοιμάσουν για σπουδές στη γηραιά Αλβιώνα και να γίνουν καλοί πράκτορές τους εντός ή εκτός εισαγωγικών. Παρόμοιος είναι ο ρόλος του σχολείου αυτού και σήμερα.

Διοργάνωσε μάλιστα πορεία με μια 100αρα - βαριά-βαριά - άτομα ενάντια στη λαθρομετανάστευση. Το στυλ της πορείας α λα Χ.Α., δυάδες με μεγάλες ελληνικές σημαίες για να φαίνονται πιο πολλοί. Έχει γραφεία σε Λευκωσία και Πάφο. Στην Πάφο κοντά στα γραφεία τους είχαν γράψει και το θεϊκό σύνθημα Παιδεία-Στρατός-Εθνικισμός (ή Ελληνισμός δεν θυμάμαι).

Η αντισυγκέντρωση μάζεψε πολλαπλάσιο κόσμο το οποίο είναι το ενθαρρυντικό στοιχείο της υπόθεσης. Στην αντισυγκέντρωση την οποία διοργάνωσε ότι υπάρχει απο εξωκοινοβουλευτική αριστερά ας πούμε και συμμετοχή όλου του χώρου, συμμετείχαν και προσωπικότητες όπως η δήμαρχος Λευκωσίας η οποία είναι στέλεχος του ΑΚΕΛ και ο γραμματέας των Οικολόγων. Όλα τα κόμματα πλην του Ευρωπαϊκού Κόμματος στα λόγια διαφώνησαν με το ΕΛΑΜ και την πορεία του. Γιατί όχι το ΕυρωΚο? Προσωπική εκτίμηση έχει να κάνει με το γεγονός πως ο αντιπρόεδρός του, Νίκος Κουτσού, πρώην πρόεδρος-ιδρυτής των ακροδεξιών Νέων Οριζόντων. 

Ο εν λόγω τύπος υπήρξε ιδρυτής του ΔΡΑΣΙΣ (νομίζω το ΚΕΣ μπήκε μετά) ακροδεξιάς φοιτητικής παράταξης Κυπρίων εν Αθήναις, αδελφής παράταξης της ΠΕΟΦ για τους συμπρωτευουσιάνους και με άλλα παραρτήματα στη Κύπρο κτλ. άτομα  - ουκ ολίγα - από το συγκεκριμένο χώρο ασπάζονται τέτοιες απόψεις και λογικές και αποτελούν/αποτελούσαν (εκλογική) πελατεία του Κουτσού.

Μια μαθηματική προσέγγιση του μεταναστευτικού ζητήματος στην Κύπρο. Ας υποθέσουμε πως στον κατασκευαστικό τομέα, ίσως τον μόνο παραγωγικό ας πούμε τομέα εργάζονται εν έτη 1990 100 Κύπριοι εργάτες διαφόρων ειδικοτήτων. Πέφτει η ΕΣΣΔ έρχονται κύματα πρώην σοβιετικών πολιτών οι οποίοι κατευθύνονται κυρίως στον τομέα αυτό. Από τους 100 εργάτες και χάρη στην έλλειψη ταξικής συνείδησης (ευχαριστούμε το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού γι αυτό) οι 80 από αυτούς γίνονται άμεσα εργολάβοι/υπεργολάβοι προσλαμβάνοντας στη θέση τους 80 μετανάστες. Από τους 80 αυτούς μετανάστες οι 55 δεν έχουν χαρτιά (είναι "παράνομοι" σύμφωνα με διάφορους τύπους). Τα νούμερα θεωρώ πως προσεγγίζουν την πραγματικότητα μιας και πολλές φορές φοιτητές οι οποίοι πάνε κανα καλοκαίρι για μεροκάματο οικοδομοί διαπιστώνουν πως είναι οι μόνοι ντόπιοι πέρα από τ' αφεντικά τους. Μέχρι πριν μερικά χρόνια όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ήρθε η κρίση αλλά και άκουσον άκουσον μετανάστες οι οποίοι δεν τίμησαν το φαί που τους δώσαμε να φάμε (λες και το δώσαμε τζάμπα) κι έγιναν αυτοί υπεργολάβοι και χτυπάνε τις δουλειές). Τότε μας χάλασαν.

Κρατάμε ως δεδομένο τις 100 θέσεις εργασίας. Ας υποθέσουμε πως διώχνουμε τους "ξένους" όπως λένε και μάλιστα μόνο τους "παράνομους" όπως λένε οι πιο light. Έχουμε κενές 55 θέσεις εργασίας. Ωραία, ποιος θα πάει να δουλέψει οικοδομή? Ο πρώην οικοδόμος που έχει να πιάσει μυστρί κοντά 20 χρόνια και πλέον κυκλοφορεί με μερτσεντέ? Ο γιος του με το Ρεπάν γυαλί που πίνει φραπουτσίνο και το πλερώνει 5 κι 6 ευρό? Εγώ σε λέω να φύγουν κι οι 80. Κι άμα βρουν 80 (ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ)-Κύπριους να πάρουν τη θέση τους δέχομαι να συνουσιαστούν παραφύση μαζί μου Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Έποικοι, Μετανάστες και Τουρίστες (τι διεθνιστές είμαστε άλλωστε).

Υ.Γ. Όλοι αυτοί οι καριόληδες δεν λένε τίποτα για τους "νόμιμους" τουρίστες που έχουν συμβάλει μαζί με τους λιγούρηδες μπιζνεσμεν στην κοινωνικοπολιτιστική αλλοτρίωση του νησιού, με τους χιλιάδες Άγγλους πρώην, νυν και αει αποικιοκράτες που κατοικούν νόμιμα (με τα δικά τους κριτήρια) στην Κύπρο και που σε ορισμένες περιοχές πλειοψηφούν. Άμα ρέει το χρήμα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Αυτός τα λέει καλύτερα από μένα

Το είχα δει πριν πολύ καιρό, μετά το έβαλε κι ο κουβανός εφημεριδοπώλης αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να το δημοσιεύσω κι εγώ.

Κάπνισμα: Με τις γραβάτες (της ΕΕ και της κυβέρνησης) ή με τις κουκούλες των θεριακλήδων?

Παρότι είχα πει να μην το κουράσω κι άμα δεν μου βγαίνει να μην γράφω είπα να γράψω απλά και μόνο για να εγκαινιάσω το καινούργιο έτος. Νέες απαιτήσεις όμως και δεν γίνεται να βγει η βδομάδα κι ο συνεπής ιστολόγος να μείνει μουγκός. Εδώ στην μαρτυρική μεγαλόνησο χθες είχαμε την πρώτη μέρα απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους.
Εγώ γενικά την έβγαλα σε ανοικτούς χώρους και την προηγούμενη μέρα όπου και είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πολλούς συμπολίτες μου, φίλους αλλά και άγνωστους. Εκεί ακούστηκαν διάφορα, λογικές αναλύσεις είτε υπέρ είτε κατά αλλά και διάφορα ευτράπελα. Γενικά η κυρίαρχη αντίληψη του κύκλου μου ο οποίος αποτελείται κατά βάση από καπνιστές και μάλιστα αρκετά φανατικούς διαφωνεί με την απαγόρευση ακριβώς διότι έγκειται ακριβώς σε μια απαγόρευση και μάλιστα γεμάτη υποκρισία. Ενδόμυχα διατυπώθηκε η άποψη πως καλό θα τους κάνει και το σκέφτονται να το κόψουν αλλά το δεύτερο θα είναι δική τους απόφαση κι όχι του κάθε νομοθέτη.
 Αυτή η συνομοταξία όμως έθεσε και το πιο σημαντικό ζήτημα. Αφού κόπτονται για την δημόσια υγεία γιατί δεν απαγορεύουν την καλλιέργια, την εισαγωγή και την πώληση? Το κέρδος, τόσο του κράτους από τη φορολογία όσο και των μεγάλων καπνοβιομηχανιών.

Στο ΠΡΙΝ είχα διαβάσει τοποθέτηση υπέρ του μέτρου και η Προλεταριακή Σημαία είχε απαντήσει με αντισχόλιο και καλά έκανε. Το τελευταίο υποδηλώνει και το πρόβλημα. Όχι η στάση της Π.Σ. που ήταν σωστή αλλά η στάση της αριστεράς. Η αριστερά χωρίζεται μεν σε 2 στρατόπεδα το ρεφορμιστικό και το επαναστατικό αλλά επειδή παίζει πολύ ο βερμπαλισμός εντός της μπορεί να μην πολυδιακρίνεις ποιος είναι ποιος. Υπάρχει όμως το στρατόπεδο των καπνιστών - φανατικοί οι θεριακλήδες-  και των μουτζαχεντίν αντι-παθητικών μη-καπνιστών τα οποία είναι ξεκάθαρα.

Το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί και απόδειξη του υποκειμενισμού που διακατέχει - όχι ως δομικό στοιχείο - όλο το φάσμα της αριστεράς. Οι μεν καπνιστές θα υπεραμυνθούν του δικαιώματος στην ελεύθερη καταστροφή της υγείας και της οικονομικής κατάστασης αυτών και των γύρω τους. Όσον αφορά τους γύρω τους ο κομμουνιστής κάνει τα πάντα (και) για τους άλλους άρα είναι απόλυτα καλυμμένος απ' αυτή την πλευρά. Θα επικαλεστεί τους σ. Στάλιν και Τσε γνωστούς καπνιστές, το '36 στη Θεσσαλονίκη όπου όλα έγιναν για το τσιγάρο κτλ. Το πιο σοβαρό τους επιχείρημα όμως είναι ότι είμαστε κατά του αστικού και ιμπεριαλιστικού δικαίου και το αντι-κυβερνητικό, αντι-ΕΕ περιεχόμενο επιβάλλει την ολοκληρωτική εναντίωση στην αντιδραστική νομοθεσία εκ Βρυξελλών.

Από την άλλη μεριά έχουμε τους a! anti! anti-antikapnista! Το πιο σοβαρό επιχείρημα είναι πως ένας κομμουνιστής δεν πρέπει να έχει εξαρτήσεις. Πολύ σωστό αλλά τι να το κάνεις αφού μόνο ο μ-λ χώρος μπορεί να το επικαλεστεί αφού για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει εξάρτηση! Η αποπνικτική ατμόσφαιρα στα αμφιθέατρα σε συνελεύσεις και εκδηλώσεις, κάτι που συνήθως επισήμαινε ο εκάστοτε σύντροφος επιστρέφοντας από το περίπτερο όπου είχε πάει για τσιγάρα...Μειονέκτημα για το κίνημα των antikapnista αποτελεί η συμμετοχή κάτι new age αναρχοχίππιδων, vegans και δε συμμαζεύεται οι οποίοι είναι πάνω απ' όλα αντιπαθητικοί και άρα είμαστε ενάντια στις απόψεις τους από άποψη. Το θετικό του αντικαπνιστή είναι πως μπορεί να παρακολουθεί άνευ διακοπής διαδικασίες στις οποίες οι διοργανωτές απαγορεύουν το κάπνισμα - σπάνιες αλλά υπάρχουν. Αυτό βέβαια τείνει να εξελιχθεί σε κατάρα και σοβαρή σκέψη για να αρχίσει κάποιος το κάπνισμα για να έχει διαδικασία να την κάνει έστω και για λίγο όταν ο σύντροφος αναλύει το πρώτο σκέλος του τρίτου σημείου του κλεισίματός του όπου επιχειρεί μια σύντομη μισάωρη σύνοψη της δίωρης τοποθέτησής του.

Ο καπνιστής με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα είναι πιο πιθανό να προσεγγίσει την πρωτοετίνα με το στυλ α λα Τσε, ο αντικαπνιστής  να την φιλήσει γιατί δεν βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα και έχει και κανα φράγκο μιας και δεν τον επηρεάζει η συνεχής αύξηση του φόρου στα είδη καπνού. Ο καπνιστής υποφέρει από το σύνδρομου είτε του καλού σαμαρείτη που έχει πάντα να προσφέρει καπνό/τσιγάρο στους αναξιοπαθούντες συντρόφους ή του τρακαστράτος, της αντιπαθητικής κατηγορίας που κόβει το περίπτερο αλλά ποτέ το τσιγάρο.

Συνοψίζοντας, τα χρόνια εμπειρίας μου με οδήγησαν στο συμπέρασμα να ταχθώ κριτικά με τους αντιkapnista διαχωρίζοντας τη θέση μου από την αστική και ιμπεριαλιστική νομοθεσία. Το ζήτημα αυτό θα λυθεί μέσα στους κόλπους του κινήματος. Αυτό αποτελεί ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για το προχώρημα της υπόθεσης και πρέπει να δεσμευτούν και οι δυο πλευρές σε αυτό. Από την άλλη αυτό θα πρέπει να γίνει κτήμα του κινήματος από τα κάτω και τ' αριστερά και όχι από τα πάνω - με ντιρεκτίβα - και τα δεξιά - νομοθεσία και διώξεις.

Αυτό το κείμενο αποτελεί άνοιγμα και κλείσιμο της αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας της 1ης Αντικαπνιστικής Συνδιάσκεψης του Νέου Αντικαπνιστικού Ρεύματος.