Κίνημα κλειστό

Όσο καιρό θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με το κίνημα (λίγο δηλαδή) το σύστημα έδειχνε μια ιδιαίτερη προτίμηση στο να επιτίθεται κατά την περίοδο διακοπών και εορτών. Νόμοι αντιλαϊκοί στα θερινά τμήματα της βουλής, οι σιωνιστές φονιάδες να χτυπούν τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη Χριστουγεννιάτικα κτλ.

Και το κίνημα? Δυσκίνητο λόγω στομαχικών διαταραχών από τα πολλά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Μέχρι και οι φανατικοί e-αγωνιστές κρεμάνε τα ακουστικά, απομακρύνουν ποντίκια και πληκτρολόγια και κάνουν χρήση (κάθε Χριστούγεννα-Πάσχα-καλοκαίρι) της επιλογής Κλείσιμο Υπολογιστή.

Λογική η θέληση για ξεκούραση σταχανωφικέ μου επισκέπτη, πλέον εσύ έχεις απομείνει μόνο, κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, με χιόνια και βροχές να πατάς F5 στο indymedia και στα blogs για να μην χάσεις ούτε λεπτό ενημέρωσης.

Μοναδική (πραγματικά) παραφωνία το ΠΡΙΝ που δεν ενημερώνει την περίοδο που ενημερώνουν όλοι (πλην εκλογών) και ενημέρωσε την ιστοσελίδα του Χριστουγεννιάτικα δίνοντας χαρά στην αυτοεξόριστη πρωτοπορεία. Η "νέα εργατική βάρδια", το "πρεκαριάτο", οι σταζίερς που λέει και το ΠΡΙΝ (αυτά τα γαλλικά τα μάθανε από τον καιρό που στείλανε τον παλιό συμμαθητή του σπαρίλα στα Παρίσια, μέχρι τότε επέμεναν ελληνικά) ζει ανάμεσά μας και ανανεώνει τις ιστοσελίδες μας, αμισθί ή έστω μαύρα και κάτω από όσα προβλέπει η ΣΣΕ εργαζόμεν-η/οι και τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές χωρίς δώρο του Πάσχα και των Χριστουγέννων πέρα από κανα βιβλίο που κονομάει τζάμπα και καλά για βιβλιοπαρουσίαση. 

Αφορμή γι αυτά δεν στάθηκε μόνο η ανανέωση στο ΠΡΙΝάκι - το σπίτι του λαού να μεταφέρει τις ευχαριστίες μου - αλλά και το κόμμα του λαού και αφορά καταγγελία για τη στάση του κόμματος σύμφωνα με επιστολή που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο http://syspeirosi.wordpress.com/2009/12/21/περικοπές-και-στον-ριζοσπάστη/ της πρώην έμμισθης συντρόφισσας (το πρώην πάει στο έμμισθη) Μαρίας Περγαντή του γραφείου Β. Ελλάδας του "Ριζοσπάστη". Το απολίθωμα λόγω εντοπιότητας αλλά και αντικειμένου (γνωστικού-επιστημονικού δεν θα τα χαλάσουμε εκεί) ίσως μπορεί να συνεισφέρει στην κουβέντα. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο μου χτύπησε πολύ άσχημα γιατί μου θύμησε το "σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν". Διότι πέρα από blogger είμαι και άνθρωπος.

Δύσκολοι καιροί για bloggers

Ούτε με χιόνια ούτε με γιορτές, ποτέ τους δεν χαλάρωσαν οι bloggerιστές!

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε. Έλα όμως που εγώ χωλαίνω (και) στον γραπτό λόγο...Τη χθεσινή ανάρτηση την διόρθωσα καμιά 10αρια φορές και είμαι σίγουρος πως το έμπειρο μάτι σου θεατή μου ακόμη εντοπίζει ψεγάδια. Δε μας έφτανε η σύνταξη (γλωσσολογικά γιατί για την άλλη...) που λόγω καταγωγής διαφέρει, πλέον μετά από τόσα χρόνια απραξίας και απουσία αυτόματης διόρθωσης αντιμετωπίζω πρόβλημα και στην ορθογραφία.

Γιατί τα χρόνια της συνδικαλιστικής δράσης που βαραίνουν στην πλάτη μπορεί να εμπεριείχαν καθήκοντα συγγραφής ανακοινώσεων, άρθρων, καταγγελιών (το φόρτε μου) κτλ ΑΛΛΑ...Για να είμαστε ειλικρινείς σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι το λεξιλόγιο της αριστεράς είτε είναι πολύ φτωχό, και κατανοητό μεν αλλά κουράζει με τον καιρό ή είναι τόσο σύνθετο. Η δεύτερη είναι η λεγόμενη αριστερά των υποψηφίων διδακτόρων και των ερευνητών μεταπτυχιακών γιατί με γνώσεις προπτυχιακού (εξαιρούνται ίσως οι φιλόλογοι-γλωσσολόγοι) δεν καταλαβαίνεις Χριστό και ανατρέχεις στον Μπαμπινιώτη και την ιντελιγκέντσια του κινήματος για να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής.

Ως εκ τούτου και μιας και ανήκω στην α' κατηγορία μπορώ να γράψω τις λέξεις λαός, λακέδες, τραμπούκοι, ιμπεριαλισμός, μοναξιά με κλειστά τα μάτια και το αριστερό χέρι δεμένο αλλά από κει και πέρα χέσε μέσα Πολυχρόνη που δε γίναμε Ευζώνοι.

Αυτό το κείμενο αποτελεί την πρώτη (και τελευταία) μου αυτοκριτική. Γιατί blog χωρίς αυτοκριτική = κνίτης χωρίς ριζοσπάστη στην κωλότσεπη και εαακίτης χωρίς "σύγκρουση".

Πάμε ξανά σαν άλλοτε

Πριν κανα χρόνο και βάλε επιχείρησα να γίνω blogger. Καλά-Καλά δεν τα κατάφερα να το στήσω και γι αυτό με δημοκρατικές διαδικασίες το διέγραψα. Πέρασε κάποιος χρόνος ώσπου και έκανα τα δειλά μου βήματα ως σχολιαστής, προετοιμάζοντας τις ιντερνετικές μάζες γι αυτό που έρχεται. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση των Blogs για την προτροπή της να μπω στο μετερίζι των bloggers αλλά κυρίως τον Ρ.Ρ και τους συν αυτό.

Θα αναρωτηθούν διάφοροι γιατί ο Ρ.Ρ... Το τελευταίο διάστημα στην εξορία βλέπω επί ώρες στο γιουτιουμπ τον Ρ. και τους συν αυτό. Ξεκίνησα με την τοποθέτησή του στην 3η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε να εφαρμοστούν οι αποφάσεις της 1ης Συνδιάσκεψης. Ελπίζω μόνο να μην έρθει η 6η Συνδιάσκεψη η οποία θα αναιρέσει της αποφάσης της 3ης και μείνουν στα χαρτιά αυτές της 1ης. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για μένα. Σκέψεις κατακλύζουν το φτωχό μυαλό μου, σκέψεις που ψάχνουν έκφραση. Και που να τα γράψω? Να στείλω επιστολή στο Ρίζο (αλλά λέω που να βρίσκεις τώρα άλλους 4-5 να υπογράψουν και άντε κι έβαλα στον τίτλο αποχώρηση, από που να αποχωρήσω) ή μήπως στο ΠΡΙΝ όπου χίλιοι καλοί σχολιαστές χωράνε? Για τον πρώτο το είχα λυμένο (σαν το σταυρόλεξο του οδονητή) πως δεν στέλνω. Τώρα για το δεύτερο λέω μη μου κοτσάρουν δίπλα σε καμιά διαφήμιση που τρέχει και κλείνει ο άλλος για να βγάλει το μηνιάτικό του.

Οπότε λέω δε γαμείς που δε γαμείς δε φτιάχνεις ένα blog?

Το blog έχει ως στόχο να προσεγγίσει το στυλ δουλειάς του απολιθώματος, το ερευνητικό μάτι του ριγκατόνι (που τον εκτιμώ για το παρελθόν του και για το κινέζικο ντοκουμέντο) και που άμα τα φέρει η ζωή έτσι ο sparilas μπορεί να διοργανώσει μια τριμερή όπου υπόσχομαι να τους πω σπαρταριστές ιστορίες για κινέζους και αγρίους. Τη φαντασία των sparila και τουδονητη. Από την Ο.Α. Blog τον μεστό, λαϊκό λόγο που θυμίζει ένα συμπαθή γεωργιανό μυστακοφόρο, παρεκκλίνοντας όμως στη γραμμή και τους τόνους!

Καλές Δημοσιεύσεις Σύντροφοι!