Αναζητηση της απολυτης αληθειας

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Ερυθρό Πρίσμα;

Ε.Π.: Πολύ καλή ερώτηση, περίμενα πότε θα μου την κάνετε. Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Τον κόσμο αυτό τον καλό άλλοι μας τον έχουν δώσει. Και μας τον έδωσαν σε ένα γαμημένο ιμπεριαλιστικό στάδιο (ούτε super-ιμπεριαλιστικό ούτε αμόλυβδο, σκέτο). Ένα στάδιο που ούτε ολοκληρώνεται και πλέον ούτε παραγωγί-ζεται (το ι με η) για να το...μαθηματικοποιήσω το θέμα.

Έτσι κάποιες χώρες (εδώ όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση το μέγεθος δεν μετράει παρότι με βάση κάποια στατιστικά στοιχεία σε εθνικό επίπεδο εξηγούνται εν μέρει μια σειρά κόμπλεξ) έχουν περάσει τόσο σε χρηματοπιστωτικό, όσο και σε επίπεδο παραγωγής (βιομηχανικό και αγροτικό) έλεγχο άλλων χωρών, των εξαρτημένων. 

Οι εξαρτημένες χώρες είναι χώρες κι αυτές οι άμοιρες, δεν είναι ούτε αποικίες, ούτε νεοαποικίες, ούτε προτεκτοράτα (όχι ότι γενικά δεν υπάρχουν και τέτοια στον κόσμο ή ότι δεν μπορεί να μας προκύψουν τέτοια στο μέλλον). 

Οι κάτοικοί τους δεν είναι ιθαγενείς (κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού "είμαστε όλες ημίαιμες" για να μιλήσω και με ροζ φρασεολογία political correct), δεν είναι playmobil των ιμπεριαλιστών, δεν είναι υπόδουλοι, υποτελείς, σκλάβοι και δυστυχώς όλοι αυτοί οι όροι χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Νομίζω το λένε ιστορική εξέλιξη και μετάβαση σε άλλα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, καπιταλισμός κτλ αλλά θα σας γελάσω διότι σε εκείνο το μάθημα έκανα κοπάνα και πήγα για καφέ. Επίσης δεν έχουμε κατοχή, εμφύλιο, αλλά και δεν ζούμε σε προεπαναστατική περίοδο. 

Επίσης και ξέρω ότι θα σοκάρω τώρα σαν την Ντέμι Μουρ όταν έκανε έγγυος γυμνή φωτογράφιση αλλά αυτές οι εξαρτημένες χώρες έχουν ΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ. 
(σούσουρο στο ακροατήριο)

Ηρεμήστε θα σας εξηγήσω τι εννοώ.

Δεν τις ελέγχουν οικονομικά και πολιτικά κάποιοι πλουτοκράτες που πρέπει να πληρώσουν την κρίση, ούτε υπάρχει κάποια ολιγαρχία (ω ναι! η αρχαία Σπάρτη δε γυρίζει πίσω πια), δεν υπάρχουν φεουδάρχες, φύλαρχοι και λοιποί μη-καπιταλιστές πλέον κι εκεί που θεωρείται πως υπάρχουν ακόμη (σε κάποιες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής) τον έλεγχο τον ασκούν οι ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ της χώρας αλλά κύρια οι ιμπεριαλιστές και όχι οι τσιφλικάδες.

Επίσης κατά βάση οι χώρες αυτές οφείλουν να διεξάγουν αγώνα με κατεύθυνση τη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ επανάσταση. Ναι, κάποιες έχουν μεγάλους αγροτικούς πληθυσμούς συμφωνώ. Αλλά μήπως έχουν και προλεταριάτο και μάλιστα πολϋάριθμο;

Δεν ζούμε στην Κίνα του 1949 ούτε στην Ελλάδα του 1940-1949 δεν ζούμε καν στην Ελλάδα την προδικτατορική (φοβερές διαπιστώσεις κάνω ο άτιμος).

Στην Ελλάδα τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή, λαϊκοδημοκρατική ή εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση; Γιατί, για να ωριμάσουν οι αγροτικές μάζες; Ευτυχώς το έλυσε η ΕΟΚ και έπειτα η ΕΕ αυτό, αγροτιά γιοκ! (Επαναστατικός ο ρόλος του Δευτέρου Κόσμου (ΕΟΚ)! Ο Τενγκ και το fan club του δικαιώνεται και μας αναγκάζει να πάμε για σοσιαλισμό χωρίς διάλειμμα). Θα περικυκλώσουμε τις πόλεις; Από που, από τα χωριά; Μουαχαχαχαχα! Και ποιες πόλεις, την Αθήνα των 5 εκατομμυρίων; Θα πρέπει να κάνουμε εισαγωγή ανθρώπινου δυναμικού από το εξωτερικό για να τα καταφέρουμε.

Συνοψίζοντας, διότι για όλα όσα λέγονται υπάρχει μια αιτία, υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Όσοι λοιπόν μιλάνε για αντικαπιταλισμό χωρίς αντιιμπεριαλισμό σήμερα είναι τουλάχιστον ηλίθιοι και θα σπάσουν το κεφάλι τους αλλά τον τοίχο δεν θα τον ρίξουν. Όσοι μιλάνε για αντιιμπεριαλισμό σήμερα χωρίς αντικαπιταλισμό μάλλον προσβλέπουν σε κανένα Κιμ άσχετα αν δεν το παραδέχονται, με το βλέμμα στραμμένο προς τον 38ο παράλληλο, ή οι λιγότερο ντούροι προς κανένα Τσάβεζ και Μπολιβαριανές καταστάσεις τρίτου δρόμου. 

ΥΓ. Ο Ένγκελς είχε πει πρώτος και το πήραν όλοι μετά και το επανέλαβαν: Ο Μαρξισμός δεν είναι δόγμα, αλλά οδηγός για δράση (ή για πράξη ανάλογα με τον μεταφραστή).

Οι σημερινοί "μαρξιστές" αυτό που κατάλαβαν ήταν ότι "ο Ένγκελς είπε..." (όπου Ένγκελς συμπληρώστε τον θεωρητικό της αρεσκείας σας και στις 3 τελίτσες το αντίστοιχο τσιτάτο που σας εξιτάρει.

Τα τσιτάτα δεν δίνουν πλέον λύσεις ούτε καν με αυτά δεν πρόκειται να γ******.

10 σχόλια:

Κ.Μ. είπε...

Απλά ένα σχόλιο σε σχέση με ένα ζήτημα που θέτεις. Προσωπική μου άποψη για τα τσιτάτα. Έχουν αξία οι παρατηρήσεις μεγάλων στοχαστών που συνεισφέραν στην σκέψη της ανθρωπότητας; Φυσικά και έχουν. Εδώ όμως πρέπει να γίνει διάκριση του τρόπου που χρησιμοποιούμε τα quotes. Θεωρώ ότι στην αριστερά εμφανίζονται δύο διαφορετική τρόποι αξιοποίησης της σκέψης τους. Ο πρώτος τρόπος είναι αυτός του “δανείζομαι” μια ιδέα. Εδώ, πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζω, αξιοποιώ την σκέψη του άλλου. Αυτή είναι η πιο υγιής αντιμετώπιση. Παίρνω την ιδέα του και είτε την δέχομαι ως ορθή για αυτήν την περίοδο, είτε την αντιμετωπίζω κριτικά. Ο δεύτερος τρόπος που έχουν χρησιμοποιηθεί τα quotes είναι εντελώς διαφορετικός. Εδώ χρησιμοποιούνται ως τσιτάτα για την “νομιμοποίηση” της εκάστοτε πολιτικής. “Ωρίστε και ο Λένιν το έλεγε”. Ας δούμε ένα παράδειγμα, θεωρώ ότι η ιδέα του Λένιν στήριξης των ρεφορμιστών για την “συνέχεια της διαδικασίας της επανάστασης” (δες εδώ: http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1920/lwc/ch09.htm) είναι σήμερα εντελώς ανεφάρμοστη. Το φυσικό πρώτο ερώτημα, είναι το “ποιά επανάσταση;”. Βρισκόμαστε απλά στην αρχή μιας διαδικασίας όχι στο τέλος της. Αν δεν διακοπεί βίαια (πχ. χούντα) τότε έχει ακόμα να περάσει από διάφορες φάσεις, νομοτελής για την εξέλιξη της. Ακόμα, στο βαθμό που η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζεται με άνοδο των συνδικάτων (δηλαδή οργανωμένης πάλης), και την σημαντική άνοδο της πολιτικής συνείδησης του λαού, στο βαθμό που η κατάσταση των οργανώσεων είναι αυτή που είναι (δεν χρειάζεται να αναφερθώ συγκεκριμένα), αυτή η στάση στην πιο πιθανή περίπτωση οδηγεί στην ενσωμάτωση. Στην καλύτερη (αλλά εξαιρετικά αμφίβολη, σχηματικά θα έλεγα με πιθανότητα 0.0001%) οδηγεί στο να κερδίσεις μονάχα μέλη άλλων οργανώσεων ήδη ενσωματωμένων, και άντε την “χαρά” του να έχεις 1 βουλευτή. Όμως δεν κερδίζεις μάζες, δεν έχεις κερδίσει “επιρροές” κλπ. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτού του τύπου η τσιτατολογία, λειτουργεί μονάχα ως “νομιμοποίηση” διαφόρων επιλογών.

Γιατί στα λέω όλα αυτά. Γιατί η καταγγελία της τσιτατολογίας όπως έχει γίνει από άλλους χώρους (πχ. από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αναρχία) γίνεται με τρόπο που προβάλει τον αναθεωρητισμό. Αν θέλει κάποιος να προβάλει μια πιο μαρξιστική λογική πρέπει να τονίζει τον διαφορετικό τρόπο χρήσης των θεωρητικών και πολιτικών έργων.

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Κώστα αυτό που κριτικάρω δεν είναι η ουσία της σκέψης των διαφόρων στοχαστών. Δηλαδή το τι είπαν αλλά την στείρα αναπαραγωγή που αποκτά authority αυτό που λες (συνήθως μαλακία) επειδή το συνδέεις με κάτι που είπε κάποιος άλλος.

Κ.Μ. είπε...

Κρσσνόϋ Πρίσμα, το ξέρω σε τι έκανες κριτική. Απλά το λέω γιατί πχ. στην σχολή όταν συζητάμε με παιδιά και εξηγώντας το σκεπτικό μου λέω «πχ. Στην Τσαρική Ρωσία έγινε αυτό», απευθείας η κριτική που δέχομαι είναι αυτή για τα τσιτάτα, ενώ δεν είναι τσιτάτα, είναι η εξήγηση ενός σκεπτικού. Τα παραδείγματα αυτό το χαρακτήρα έχουν, ότι εξηγούν τις ιδέες. Για αυτό το λόγο, έχει σημασία η διευκρίνιση του τρόπου που γίνεται η κριτική. Κοινός η μη διευκρίνιση των ορίων δημιουργεί παρερμηνείες στο τι τελικά είναι το τσιτάτο.

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Το να μην μπορεί ο άλλος να συνδέσει το παράδειγμα με το σήμερα είναι εν μέρει τμήμα ενός γενικότερου προβλήματος άγνοιας, ημιμόρφωσης κτλ αλλά και εν μέρει πρόβλημα του ομιλητή που θεωρεί πράγματα, καταστάσεις και συλλογιστικές ως αυτονόητες. (Αυτό το λέω και αυτοκριτικά)

Κ.Μ. είπε...

Είδες που σου λέω, σε συμφωνία βρισκόμαστε :) . Δυστυχώς ή ευτυχώς στο βαθμό που αναφέρεται κανείς πάντα σε διαφορετικό κοινό, η επανάληψη είναι αναγκαστική.

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Το ζήτημα είναι πως κάθε φορά πρέπει να προσαρμόζουμε το λόγο μας ανάλογα με το κοινό.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να πουν την ίδια τοποθέτηση στη σχέση τους, στην παρέα τους, σε μια ανοιχτή πολιτική εκδήλωση και σε μια κλειστή κομματική διαδικασία και να νομίζουν πως κάνουν και καλή παρέμβαση.

Κ.Μ. είπε...

Δίκιο έχεις, αλλά να δηλώσω ότι χρειάζεται που και που να κάνεις αυτό το λάθος για να μαθαίνεις (εδώ κάνω εγώ την αυτοκριτική μου). Η μαλακία με την αριστερά είναι αυτό που δήλωσε κάποιος στην σχολή «είναι μεγάλη η ύλη» :Ρ Πράγματι είναι πολλά πράγματα που πρέπει κανείς να μάθει και πολλά να προσέχει. Δεν γίνεται να βρούμε κανένα χώρο ποιο εύκολο; :Ρ

Jean Sacque είπε...

Φαντάζεσαι να περικυκλώνουμε την Αθήνα τω 5 εκατομμυρίων και να αφήσουμε τη Σούδα κάποιων χιλιάδων; Ντροπή!
Κατά τα άλλα είμαι 100% μαζί σου και όχι με τον ΚΜ, ο οποίος θεωρώ προσπαθεί να θεωρητικοποιήσει το γεγονός ότι ακόμα και τώρα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τσιτάτα για να πείσει για την άποψή του. Λάθος! (Κι αλλάξαμε ζωή)
Αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Τι γνωμη εχεις για την θεση του ΚΚΕ(μ-λ) για το ζητημα που θετεις?

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Εάν αναφέρεσαι στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης δεν θεωρώ πως το ΚΚΕ(μ-λ) έχει άλλη άποψη.

Αυτό μου την έμαθε άλλωστε, εκτός κι αν είμαι κακός μαθητής και τα κατάλαβα αλλιώς, που δεν το νομίζω.