Αλλά εδώ ψηλά στις Κάτω Χώρες γνώρισα εκτός από τους κακούς (ο από πάνω) bloggers και τους καλούς (οι από κάτω).
Σε ένα καλό (νυν) φίλο και (πρώην) γνωστό εκεί στο Αμστελλόδαμο γνώρισα το Απολίθωμα που άμα είμασταν στο Αμέρικα άνετα θα μπορούσε να φτιάξει μια θρησκευτική αίρεση και θα κονομούσε με το κοινό που έχει αποκτήσει. Γνώρισα τον 'Πέτρο' τον επαναστάτη με αιτία από το Φυσικό Αθήνας. Αδιάφορα συναρπαστική ιστορία και συνάμα τρομακτική. Τρομακτική γιατί όλοι οι γνωστοί μου που την έχουν διαβάσει έχουν πει: Μαλάκα περιγράφει τη ζωή μου. Ακόμη πιο τρομακτική γιατί τον πιστεύω και γιατί κι εγώ το έχω νοιώσει. Αυτό το ντεζαβού στο 'Βασίλειο της Εξωκοινοβουλευτικής' με τρομάζει...Είχε προηγηθεί βέβαια το περασμένο καλοκαίρι ένα που διαφήμιζε την έλευση του sparila αλλά ένας sparilas δεν θα μπορούσε να φέρει την bloggeriκή άνοιξη αν δεν άνοιξει το δρόμο τα τανκς του Μπρέζνιεφ. Με τον καιρό το ζήτημα πολιτικοποιήθηκε από το Παρεκκλήσι και σιγά σιγά γνωρίζω πολλούς γνωστούς-άγνωστους.
Αλλά αυτή εδώ η εξέλιξη με τρομάζει. Μήπως κλειστώ κι εγώ σε ένα παράλληλο σύμπαν σαν τους άλλους bloggers που κριτικάρω? Είμαστε που είμαστε κλεισμένη στη γυάλα της αριστεράς να μπούμε και σε μικρότερη αυτή της bloggerικής αριστεράς? Δεν θα το αντέξω...
Γι αυτό και μάλλον φενταγίν μου αναγνώστες το blog αυτό θα κλείσει τον κύκλο του μαζί με τον δικό μου κύκλο στις Κάτω Χώρες. Εδώ αν μη τι άλλο όπως και στη Δραπετσώνα δεν έχουμε ζωή. Ελπίζω η επάνοδός μου στην ελληνική πραγματικότητα να αντιστρέψει τα πράγματα.
Υ.Γ. Το χαζό αυτό κείμενο το έγραψα από τώρα για να γίνει η απώλεια συνήθειά σας.
16 σχόλια:
Απολογούμαι στους χιλιάδες αναγνώστες που με επιμονή προσπαθούσαν να σχολιάσουν τα αποφθέγματα σοφίας μου. Λόγω λάθους της διαχειριστικής ομάδας τα σχόλια υπήρξαν ανενεργά. Η ΚΕ Ελέγχου διενήργησε έλεγχο, αποκάλυψε τους ενόχους και το blog επέστρεψε στην ομαλότητα...
Α, σοβαρά; Ανοίγεις τα σύνορα για σχόλια τώρα στα τελειώματα; Πόσο σοβιετικοί είστε όλοι σας (κι ας το κρύβετε απ' τον εαυτό σας)!
Ο ράφα είχε γράψει βιβλίο μνημόσυνο σε έναν ημιτελή θάνατο. Μέχρι να γράψεις βιβλίο όπου να εξηγείς την απόφασή σου, δεν πας πουθενά.
Το βιβλίο να το πεις εμείς κι ο (μικρο)κοσμος που παραπέμπει στην παλιά φυσική του δημοτικού και θα έχει ηθικοπλαστικό χαρακτήρα για μικρά παιδιά που ονειρεύονται ακόμα και παλίμπαιδες αριστερούς με παιδικές αρρώστειες.
Υγ: το κακό είναι ότι ο πέτρος δεν αναγνωριζει τη ζωή του στο σήμερα σε όσα έγραφε και μας άφησε μπουκαλα πάνω στο καλύτερο
Βάλε και γκάλοπ: αν θα πεθαίνατε ως μπλόγκερ ποιος θα θέλατε να είμαι;
ελα μωρε τωρα πολυ μελο το εκανες το ολο πραγμα.
Μπες και γραφε οτι γουσταρεις να εκτονωνεσαι και χεσε την ψευτοκοινοτητα των ψευτομπλογκερς. Οργανωσου στο κομμα παν απ ολα.
Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με μια ένσταση αλλά και ένα στόχο. Ένσταση μη γίνω "blogger" σαν τσ' άλλοι που λένε τα κόκκινα περιστέρια στα χωριά τους.
Αιτία να "υποκαταστήσει" εκείνους τους ατελείωτους καφέδες στην Καμάρα, στο Μανιφέστο (ναι αυτό το άνδρο της αναθεώρησης που αποτελεί όμως το καλύτερο καφέ της συμπρωτεύουσας κατ' εμέ τον ταπεινό της γης), άντε για όταν έχουμε λεφτά για κανα Αζούκαρ, Ανεμόεσσα, Πάστα Φλόρα (παρά τις ενστάσεις μου, υποτάσσομαι στην πλειοψηφία μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες).
Τα blogs τα έμαθα στο Άμστερνταμ, εκεί που οι πιο πολλοί μαθαίνουν άλλα πράγματα. Και ο κύκλος αυτός έχει στόχο να κλείσει για να ανοίξει και πάλι της πραγματικής ζωής. Γιατί εδώ είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά τους αλλά δεν είναι ζωή αυτή που ζούνε.
Σκοπεύω να ανοίξω ένα κύκλο γνωριμιών με τους bloggers της αρεσκίας μου από το νέο ακαδημαϊκό έτος εντός Ελλαδικού χώρου και ότι προκύψει.
@reddove Μέσα σε 2 προτάσεις είπες 2 μεγάλες αλήθειες και 2 μεγάλα ψέματα. Γράφω ότι γουστάρω υπό την έννοια ότι θα έλεγα και σ' ένα καφέ, αυτή είναι η αλήθεια. Γι αυτό και ο ΚΚ παραπονιέται πως μπερδεύω πολλά θέματα σε μια ανάρτηση. Είμαστε μονοληθικοί και πολυδιάστατοι τι να κάνουμε. Αν μη τι άλλο βαριόμουν πάντα τους τύπους που ασχολούνται με ένα θέμα. Αυτούς που π.χ. ξέρουν μόνο για το Στάλιν, στην αρχή έχει ενδιαφέρον μετά γίνεται βαρετό μέχρι που κυκλοφορείς με μαύρα γυαλιά και σηκωμένο γιακά, πίνοντας το φρέντο σου σκυφτός για να τους αποφύγεις. Αυτή είναι η πρώτη μισή αλήθεια.
Ερχόμαστε στο πρώτο ψέμα, χέσε την ψευτοκοινότητα των bloggers. Είναι σαν το χέσε την κοινωνία των μικροαστών και πάμε να γουστάρουμε στην κατάληψή μας. Και η κατάληψή μας σ' αυτή τη γαμημένη κοινωνία είναι. Και τα δικά μας blogs υποκατηγορία της μεγάλης αυτής των bloggers είναι και τίποτα παραπάνο. Θα με πεις το blog είναι το μέσο ενώ οι άλλοι το έχουν ως αυτοσκοπό...ίσως και να έχεις δίκιο.
Δεύτερη μεγάλη αλήθεια, οργανώσου...σε πιο κόμμα? Εγώ που μπήκα σε οργάνωση δηλαδή μαλακία έκανα? Έπρεπε να στοχεύσω πιο ψηλά? Κάποτε μικρός ήμουν και σε κόμμα κι αποχώρησα γιατί διαφώνησα πολιτικά. Όχι στο Ένα είναι το ΚΟΜΜΑ, σε άλλο made in Cyprus. Μικρός ήμουν και Κύπριος έχω δικαιολογίες για τα ατοπήματά μου. Αλλά επειδή τις συμβουλές μας πρέπει να τις ακολουθούμε για να έχουν μια κάποια αξία, οργανώσου κι εσύ :P
@Λεονίντ. Μιας και έχεις πάρει σβάρνα συνέδρια, συνδιασκέψεις και μαζώξεις 12 Μάρτη σε περιμένω Αθήνα, πάρε και τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Σπαρίλα κι ελάτε. Έχει συνδιάσκεψη η οργάνωση (Μία είναι η ΟΡΓΑΝΩΣΗ).
Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλά και με τρομάζει. Ο Πέτρος αμφιβάλλω αν ήξερε που θα τον οδηγήσει ο μεγάλος περίπατος που άρχισε κάποτε, να δεις που θα επιστρέψει όπως επέστρεψε Χριστουγεννιάτικα εκεί που δεν τον περιμέναμε.
Τι είναι λοιπόν, ένας blogger; Και γω που καιρό τώρα σκέφτομαι να ανοίξω ένα, τι μόρφη άραγε πρέπει να έχει; Να είναι άραγε ένα εσωτερικό ψυχογράφημα το οποίο θα το διαβάζουν οι φίλοι και οι συναγωνιστές μου; Να είναι χιουμοριστικό-τρολλεταριακό; Να αναμοχλεύει παλιές ιστορίες του εξωκοινοβουλίου ή να είναι μια αέναη αναζήτηση των αιτιών της κακής γραμμής του κόμματος και της ήττας της σοβιετίας; Ίσως κάτι από όλα...
Εγώ δεν υποτιμώ το bloggoχώρο της αριστεράς που έχετε δημιουργήσει. Έχει μια γεύση από τα παλιά, από το παλιό στέκι στο βιολογικό όπου άραζε σχεδόν όλη η απαρτία του εξωκοινοβουλίου. Έχει κάτι από τους αργούς ρυθμούς της φοιτητικής ζωής που με άφησαν δεινόσαυρο σαν τον πέτρο. Έχει κάτι από τη παλιά, "υπερπολιτικοποιημένη", διαβασμένη γενιά των φοιτητορέμπελων (φοιτητοrebels) ρομαντικών επαναστατών που δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.
Κυρίως όμως ένα blog είναι πολιτική και όχι προσωπική έκφραση. Και πίσω από τις μπηχτές και τα αστειάκια, βρίσκεται η ανάγκη μας να σχολιάζουμε τα πολιτικά δρώμενα μα το παλιό στυλ, το οποίο αγαπητοί μου σύντρολλοι χάνεται...
Με αυτή την έννοια το τέλος του ερυθρού πρίσμοτος ήταν προδιαγεγραμμένο.
Οι συνεχείς χαμαιλεοντισμοί δείχναν από την αρχή την έλλειψη ταυτότητας. Πάντως εγώ κλίνω προς ένα πιο πολιτικό μπογκ σε στυλ παρέκκλισης, ίσως με έμφαση στα διεθνή. Και δεν είναι ανάγκη να φτιαχτεί μόνο από έναν...
ΥΓ1 Αυτό που περιμένω προσωπικά από τη ρομαντική ιστορία του επαναστάτη που απέτυχε, (που μου δείχνει τον εαυτό μου σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής) είναι ο Μάης-Ιούνης. Γιατί εκεί ήταν που δικαιώθηκε η γενιά αυτή παρά τα εκατοντάδες στραβά της. Είναι μία από τις λίγες στιγμές στην ιστορία, που οι ρομαντικοί σαν τον πέτρο πήραν την εκδίκιση τους.
ΥΓ2 Σίγουρα τα απογεύματα στο μανιφέστο και την ανεμόεσσα, οι μαύρες μπύρες στο αρκ και τα ποτάκια στο πάστα φλόρα (που σου αρέσανε κι εσένα κατά βάθος) ήταν ασύγκριτα καλύτερα από το μπρος φαρχάν και πίσω ρέμα με κατάληξη στο καφενοδικείο. Ίσως έτσι δίνω ξανά το έναυσμα για μια κουβέντα που είχες πει ότι θα ανοίγαμε. Γιατί το blog δεν έκλεισε ακόμα.
ΥΓ3 Ευτυχώς που υπάρχει και η δημιουργία.
Είναι αλήθεια ότι στο timing (επί το ελληνικόν) δεν ημουνα πάντα καλός. Έτσι με το τέλος του Κόκκινου Πρίσματος και την επιστροφή σου στα "πάτρια", ο "φύλακας" αυτών των πατρίων θέλησε να με κάνει να τα φυλάω κι εγώ. Ο νοών νοείτω. Βέβαια απ' ότι θα θυμάσαι εκει στο Κουραστικό που πάω δεν είναι και τόσο άσχημα. Είχαμε βρεθεί εκεί μαζί κάτι απόκριες. Παρ' όλα αυτά σε περιμένω όπως και άλλοι φαντάζομαι, αν και τα 504 χιλιόμετρα (περίπου βρε αδερφέ)που θα μας χωρίζουν δε νομίζω να μας κρτήσουν και τόσο μακριά. Οι βόλτες στη συμπρωτεύουσα θα συνεχιστούν (ελπίζω και μετά τη νέα μου ιδιότητα) στα ίδια στέκια που μαζί ανακαλύψαμε, αγαπήσαμε και αναλύσαμε τα πάντα χιλιάδες φορές...
Υ.Γ. Λίστα 5 καλύτερων καφέ στη Θεσσαλονίκη:
1.Pasta flora (το απόλυτο στέκι της καλλιτεχνικής-intelectual νεολαιας, εκτος του κόκκινου πρίσματος!!!)
2.Manifesto (απλά must!)
3.Azucar (για σοφιστικέ και ήρεμα μεσημέρια)
4.Journal (γιατι είναι το μόνο που θυμίζει κάπως το Παρίσι)
5.Ήμαρ (για τους πιο ψαγμένους)
Υ.Γ.2 Θα μπορούσε και να γίνει ψηφοφορία με το παραπάνω, χε χε!
Υ.Γ.3 Καλή αντάμωση...
ΥΓ4
Μερικές φορές οι συμπτώσεις ειναι τέοιες που η πίστη μου στον υλισμό κλονίζεται.
ισα ισα που με βαση αυτα που γραφεις μπορουν να ξεκινησουν ρηαλ λαηφ συζητησεις με πολυ ενδιαφερον. Και εδω εχεις μια μεγαλυτερη ελευθερια να γραφεις οτι θες απο το να λες οτι θες με εναν. Πρωτον γιατι δε σε διακοπτει κανεις και δευτερον γιατι τα χωνεις αγρια και αισχρα και ειρωνικα και οπως θες χωρις να βλεπεις τον αλλον απεναντι σου και να τον λυπασαι (αυτο το δευτερο μπορει να ειναι και δικη μου αδυναμια βεβαια).
Τεσπα οταν με το καλο επιστρεψεις να βγουμε για κανενα καφε αστορια να τα πουμε, γενικα εχεις πολυ σωστες αποψεις σε καποια ζητηματα. Να τα πουμε, να μας πεις και εσυ πως βλεπεις τα πραγματα. Αν με πιανεις, αυτο παει για το περι κομματος :Ρ
Συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σου σχετικά με την κοινότητα των bloggers και την κουλτούρα που τα συνοδεύει. Εγκυμονούν τον κίνδυνο της αναγωγής της ταξικής πάλης σε Ιντερνετική, και του εκφυλισμού της έννοιας της παρέμβασης. Κάποτε ξεκίνησα ένα blog το οποίο έληξε μάλλον άδοξα λόγω απειρίας ίσως, καθώς δεν είχα αποφασίσει την ταυτότητά του από πριν. Anyway, μπορεί σύντομα να αποπειραθώ once again. Αυτό είναι μια προειδοποίηση...
ΥΓ. Ο ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΣ/ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗΣ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΟΝ ΣΠΑΣΕΙ!!
Γαμώ την παναχαϊκή μου για να αρχίσετε να γράφετε έπρεπε να γράψω πως σκοπεύω (σε βάθος χρόνου) να σταματήσω να γράφω. Η σιωπηλή πλειοψηφία έσπασε τη σιωπή της.
@ΚΚ εσύ είσαι αργός όχι η φοιτητική ζωή, το να θεωρητικοποιείς τον ξυσταρχιδισμό δεν σου δίνει άλλοθι.
Ποτέ δεν ήμανε χαμαιλέοντας τρότσκυ. Εγώ εξαρχής δήλωσα και φάνηκε κι από τα όσα έχω γράψει μέχρι τώρα. Εκφράζω αυτά που θα έλεγα σε φίλους, συναγωνιστές και φίλους στα στέκια που αγάπησα και αγαπήθηκα. Κουβέντες τις καθημερινότητας. Το blog είναι προσωπική έκφραση αλλά το προσωπικό είναι πολιτικό. Εσύ είσαι μονοδιάστατος εμείς δε φταίμε. Ξενέρωτε!
Πριν κάνεις blog ανανέωσε τα blogs που έχεις αναλάβει γκέ-γκέ!
Συμφωνώ απόλυτα με το ΥΓ1 (και τα άλλα δυο καλά είναι, μπας και πρέπει να γράφεις μόνο υστερόγραφα). Τότε δικαιώθηκα κι εγώ μαζί με χιλιάδες άλλους που δεν πρόλαβαν και είχαν πάρει το χαρτί με ένα ερώτημα να τους ταλανίζει μετά από πολλά ακαδημαϊκά έτη αγώνων και θυσίας "και τι καταφέραμε?" Και τελικά κάτι είχαμε καταφέρει και εκείνη η δικαίωση του Μαϊούνη ήρθε να μας σηκώσει από το βούρκο της απογοήτευσης για άλλη μια φορά και να μας ξαναστείλει στα χάι μας κι ας σε είχαμε πλάι μας.
@Θανάση. Έτσι όπως τα λες είναι εκτός από το πουστράδικο
@Ερυθρό περιστέρι καλά τα λες σχεδόν όπως εγώ.
@ΜornaNorie είσαι ο άγνωστος Χ μεταξύ γνωστών σε αυτό το διάλογο. Αλλά παρότι δεν έχω καταλάβει ποιος και τι πρεσβεύεις στην αντιρεβιζιονιστική πάλη έχεις καταφέρει να πολιτικοποιήσεις εκφραστικά το σκεπτικό μου.
Κάποτε πιστέψαμε στη Σοβιετία και μας τα γύρισε, το ίδιο κι η Κίνα κι η Αλβανία μετά. Το Ερυθρό Πρίσμα όμως ή θα παραμείνει Ερυθρό ή θα πάψει να βρίσκεται online. Venceremos!
Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τη συγκεκριμένη σου εμμονή με αυτό το συγκεκριμένο μαγαζί και το θέμα που το διακατέχει. Αλλα φαντάζομαι ούτε εσύ τη δικιά μου εμμονή να πηγαίνω συνεχεια εκει....
Χε χε! Anyway, θα έχουμε καιρό να τα πούμε αυτά και να τα ξανακάνουμε. Πάντως (να πω κι εγω την άποψή μου) αν και διαφωνούσα μερικές φορές με τον τρόπο παρουσίασης κάποιων θεμάτων, θεωρώ ότι το κοκκινο πρισμα ήταν μια προσπάθεια έξω από τα λιμνάζοντα νερά της blogόσφαιρας. Ίσως το εξέλαβα έτσι γιατί, όπως είπες, είμαστε μεταξύ γνωστών; Δεν ξέρω. Δεν θέλω να σε παροτρύνω. Εννοείται θα κάνεις ότι αποφασίσεις εσύ. Μπορεί να στηρίζουμε παρρέκλιση αλλά η στακάτη και "χωστική"(!!!) γλώσσα του πρίσματος μας αρέσει. Αυτά. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
Η εμμονή μου ήταν πλαστή, απόδειξη ότι έχω πάει στο πουστράδικο και στο urban επανειλημμένα. Απλά κόντραρα τι δική σας έμμονη κατ' αυτό τον τρόπο. Γενικά η "ανακάλυψη" του "καινούργιου" (bar, cafe, κτλ) μου την έσπαγε πάντα, κολλημένος με το Ark γαρ.
Γενικά δεν είχα κόλλημα με κανένα μαγαζί εκτός από τις παλιές Γειτονιές του Κόσμου στην Αρμενοπούλου άντε και το παλιό καλό Ark με Χρύσα και Νίκη γκαρσόνες, Γκίλαν και Παναγιώτη στα deck.
Η αλήθεια είναι πως πήγα να ξεκινήσω ένα blog πολύ πιο πριν όπως το λέει ο ΚΚ. Συνεπές μαρξιστικό-λενινιστικό σκέψη Μάη. Μια ανάρτηση κι αυτή αναδημοσίευση από μια συνέντευξη που είχε πάρει το alter ego μου του Κόκκινου Πρίσματος στην πραγματική ζωή. Το κατέβασα το blog γιατί ντρεπόμανε που δεν ασχολιόμουν.
Και τελικά ανέσυρα από τη ντουλάπα την ιδιότητα του Πρίσματος για να σχολιάζω σε άλλα blogs. Κι εκεί είδα κι έπαθα μέχρι να το αποφασίσω. Μήπως δεν είναι σωστό, μήπως να είμαι πιο πολιτικός. Μέχρι που το αποφάσισα, το πρίσμα αποτελεί πολιτική πράξη ότι κι αν κάνει και θα κριθεί από το λαό και την ιστορία.
Γενικά η αριστερά είναι σαν τις κυράτσες, όλο ψουψουψου αλλά πάντα με το φόβο τι θα πουν οι άλλοι! Όταν απελευθερώνεται από αυτά τα μικροαστικά κόμπλεξ κάνει θαύματα, αλλά δεν είναι εύκολο. Σίκκιμε λέμε στο χωριό μου, που αν και στα τούρκικα σημαίνει "να πας να γαμηθείς", για εμάς σημαίνει "μη σε νοιάζει (τι λένε οι άλλοι)". Υπάρχει μια πιθανότητα να τα πούμε σύντομα.
Υ.Γ. Αν εννοείς ότι ο τρόπος παρουσίασης ήταν τέτοιος επειδή απευθύνομαι σε κοινό λίγο-πολύ γνωστών η απάντηση είναι και ναι και όχι. Όχι γιατί απλά γράφω όπως μου βγαίνουν άρα ναι γιατί μου βγαίνουν όπως θα τα έλεγα σε κάποιο γνωστό ή φίλο που θα πετύχαινα στην Καμάρα, στη Ναυαρίνου ή έστω στο msn και το skype.
Αν και κάπως καθυστερημένα, σε πληροφορώ πως δεν είμαι καθόλου άγνωστος Χ. Απλά ανήκω σε μια μεταγενέστερη "φουρνιά" από τη δική σας.
Το άγνωστος Χ είχε να κάνει καθαρά με μένα. Το ποιους ξέρω (ή καλύτερα αναγνωρίζω πίσω από τα ψευδόνυμα και τις λέξεις) από τους σχολιαστές
Δημοσίευση σχολίου