Είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν πως ο Νικολάκης ο Άσιμος τρελλάθηκε ("τρελλάθηκε") και αυτοκτόνησε γιατί ήταν πολύ διορατικός. Πιο διορατικούς από κάποιους κομμουνιστές που είχαν και θεωρητικά εργαλεία γαμάτα. Ο Νικολάκης ο Άσιμος απογοητεύτηκε από την αριστερά (γι αυτό δίπλα στην κόκκινη σημαία έβαλε και την μαύρη), κατάλαβε που πήγαινε το πράγμα ("θα ερωτευτώ τον Παπαντρέου") κτλ και έβαλε μια τελεία ίσως από φόβο να μην κατρακυλήσει κι αυτός και γίνει ρεβιζιονιστής.
Την αυτοκριτική μια φορά την κάνουμε όχι σαν κάποιους άλλους που την επαναλαμβάνουν κάθε τρεις και λίγο σαν τον επαγγελματία δολοφόνο που Σάββατο εκτελεί και Κυριακή παίρνει άφεση από τον μουσάτο μαυροφορεμένο, τον μοναδικό - με αυτά τα χαρακτηριστικά - στο είδος του που σήμερα δεν κινδυνεύει με εξακρίβωση και φιλική κουβέντα από τα όργανα. Γι αυτό την έκανε όταν γύρισε δίσκο και μετά πάπαλα.
Ο Νικολάκης ήταν τόσο διορατικός που κατάλαβε πως αργά ή γρήγορα θα μας βάφτιζαν όλους τρομοκράτες, ότι θα ποινικοποιηθούν οι πάντες και τα πάντα...
...σκέψεις ατάκτως ερριμμένες καλέ μου άνθρωπε, θα διερωτηθεί ο αναγνώστης? Όχι ακριβώς. Έχω υπόψη μου την προχτεσινή βομβιστική (τρομάρα τους!!!) επίθεση στο Σύνταγμα. Σημειολογικά, όποτε μου λένε για εκείνο το μνημείο θυμάμαι τη μέρα που κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι κάψανε το τσαντίρι των γνωστών που φυλάνε το μνημείο του άγνωστου.
Όχι γι αυτό το γεγονός, αλλά για τους δεκάδες φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους μου που εκείνη τη μέρα φάγανε το ξύλο της αρκούδας, δακρυγόνα κι από πάνω τους συνέλαβαν. Θυμάμαι να τρέχω σοκαρισμένος προς το Πολυτεχνείο (Θεσ/κης) και να με ρωτάνε για ένα πολύ αγαπημένο μου σύντροφο αν τον είδα στα κανάλια που του είχαν ανοίξει το κεφάλι σαν καρπούζι, θυμάμαι φίλους στο δρόμο - σε μια μεγάλη (για) απρογραμμάτιστη πορεία-απάντηση στην καταστολή - που κατέβηκαν μόνο και μόνο γιατί δεν άντεχαν να μείνουν άλλο στο σπίτι ν' ακούν τον εμετικό Πρετεντέρη.
Εν κατακλείδι, θυμάμαι μια αποτυχημένη - λόγω της εξόφθαλμης και βίαιης καταστολής - προβοκατόρικη ενέργεια και πλέον θυμάμαι και μια δεύτερη. Στο ίδιο έργο θεατές. Παρένθεση, προβοκατόρικη ενέργεια δεν θεωρώ μια ενέργεια που έχει γίνει από έμμισθους ή εντεταλμένους (παρα)κρατικών υπηρεσιών. Προβοκατόρικη ενέργεια θεωρώ μια ενέργεια η οποία ασχέτως λαϊκής αποδοχής (κανείς δεν έκλαψε για το Γουέλς (όχι τον Όρσον), το Μπάμπαλη, το Μάλλιο, το Σόντερς) και προθέσεων (αυτά για τους αντιπαθητικούς ως προς το επάγγελμα ψυχολόγους). Προβοκατόρικη ενέργεια θεωρώ μια ενέργεια η οποία αντικειμενικά ζημιώνει το λαϊκό και εργατικό κίνημα δίνοντας πάτημα στο σύστημα να περάσει στην (αντ)επίθεση ρίχνοντας νερό στο μύλο του.
Εν προκειμένω, βγαίνει ο καραγκιόζης ο Χρυσοχοϊδης (μετά μου λέτε γιατί αντιπαθώ τους δικηγόρους) και λέει δεν θα μετατρέψει την Αθήνα σε στρατοκρατούμενη πόλη. Και μπορεί να πει κάποιος (λέμε τώρα) που δεν ξέρει την κατάσταση στην Αθήνα, "Μαγκιά του, μπράβο, μέγας δημοκράτης κτλ...". Λέω κι εγώ που προ διμήνου τα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλαν...ποιον δουλεύουν? Σε κάθε γωνία υπήρχε διμοιρία άνευ λόγου και αιτίας, στο ευρύτερο κέντρο ειδικά και περισσότερες της μίας, η Πλατεία Εξαρχίων θυμίζει χώρο προσυγκέντρωσης των σωμάτων καταστολής, το Δεκέμβρη οι φονιάδες βγήκαν παγανιά με εντόλες του Υπουργού-νταβατζή του Πολίτη και παρολίγο να φάνε και κόσμο (Α. Κουτσουμπού). Ο άνθρωπος (κατ' ευφημισμόν) αν μη τι άλλο μας εμπαίζει.
Και το ερώτημα όπως το έθεσε ο φαλακρός Ρώσος παραμένει, Τι να κάνουμε...
11 σχόλια:
Κάποια επιπρόσθετα (αντιφατικά) στοιχεία. Αφενώς το αν έμειναν ή έφυγαν οι τσολιάδες . Προσωπικά χέστηκα αν και εάν έμειναν (που αμφιβάλλω) πραγματικά ανησυχώ για τον τρόπο σκέψης μερικών ανθρώπων.
Ένα δεύτερο αφορά την "ανάληψη" ευθύνης. Yποτίθεται πως την ευθύνη για το συμβάν την ανέλαβε μια ομάδα που λέγεται Αντάρτικος Εμπρηστικός Σχηματισμός (ΑΕΣ). Ο ΑΕΣ κυκλοφόρηση κείμενο στο οποίο διαψεύδει τα δημοσιεύματα που έφερε τον ΑΕΣ ως αυτουργό της επίθεσης.
κυκλοφόρησε ήθελα να πω, συγχωρέστε με είναι περασμένη η ώρα εδώ στην Πνομ Πενχ.
...μια ενέργεια η οποία αντικειμενικά ζημιώνει το λαϊκό και εργατικό κίνημα δίνοντας πάτημα στο σύστημα να περάσει στην (αντ)επίθεση ρίχνοντας νερό στο μύλο του.
Τα ελληνικά είναι μια υπέροχη γλώσσα, δεν είναι;
Πρίσμα πίνει, πρίσμα κερνάει, δημόσιος εσωτερικός μονόλογος, ο μονόλογός του είναι μια απάτη και σε ροζέ φόντο. Τι απέγινε η παρδαλή σοβαρότητά σου ρε;
Κι εικόνισμα η σκάλα για την έφοδο στον ουρανό; Να παίρναμε τελεφερίκ καλύτερα;
Η αλήθεια είναι πως με προβληματίζω ώρες ώρες με τη γραφή μου. Αν και στο συγκεκριμένο πιστεύω πως έχω δίκιο (ως προς το αντικειμενικό του αποτελέσματος τέτοιων ενεργειών). Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα με αυτή την μαλακία (blog) γιατί είμαι στην εξορία και δεν έχω σε ποιον να τα πω. Παρότι με προβληματίζει (δυο προβληματισμοί στο ίδιο σχόλιο ε!) ότι παραμένω ασχολιάστος. Είτε όλοι συμφωνούν με τα λεγόμενά μου ή με έχουν γραμμένο.
Κοίτα ο Τάτλιν τόσα ήξερε τόσα σχεδίασε, σήμερα και με διαστημόπλοιο ναούμ πάμε...τα έχει πει κι ο Ποσάδας ο οποίος υπήρξε και μέγας ποδοσφαιριστής.
Δεν ήθελα να γράψω κάτι, αλλά βλέποντας ότι αρχίζεις να αναπτύσσεις σχιζοφρενικές τάσεις θα καταθέσω και γω ότι το κάψιμο του φυλακίου (γιατί ο άγνωστος στρατιώτης είναι από μάρμαρο, δεν καίγεται) ήταν προβοκάτσια και μάλιστα στημένη. Πολλοί πετάξαν μια πέτρα εκείνη τη μέρα, καποιοι ανέυθυνοι έριξαν μερικές μολότωφ αλλά δεν βγήκε καμιά συγκεκριμένη ομάδα από το σώμα της πορείας για να το κάψει. Ήθελαν απλά να ερεθίσουν τους τηλεθεατές εν όψει του ξύλου της αρκούδας που επρόκειτο να ρίξουν. Καιεγώ πιστεύω ότι το ζήτημα δεν είναι η αποδοχή του κόσμου προς τέοιες ενέργειες. Είναι αν μπορεί να τις στηρίξει πολιτικά ο ίδιος, να πει "καλά σας κάνανε", πράγμα που δεν μπορεί να γίνει σήμερα, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να του μιλήσει και να τον πείσει. Εμείς κάνουμε και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Ακόμα κι έτσι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το αντάρικο. Το αντάρτικο πόλης, όπως διεξάγεται στη Βαγδάτη για παράδειγμα, ναι μεν ξεκίνησε από επιθέσεις ψυχολογικού αντίκτηπου όπως και κάθε αντάρικο, αλλά έχει δημιουργήσει ελεύθερες ζώνες και έχει κλείσει τον κατακτητή μέσα στην πράσινη ζώνη. Είναι γελοίο να συγκρίνεις αυτά τα πράματα.
Είτε όλοι συμφωνούν με τα λεγόμενά μου ή με έχουν γραμμένο.
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο...
Συμφωνώ πως είναι προβοκάτσια καραμπινάτη αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τη θέλησή τους. Ήθελα να στο γράψω κι αυτό, αλλά θα σοβάρευε απότομα το σχόλιο και δεν έλεγε.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποιο από τα δύο θα με προβλημάτιζε περισσότερο....
Το ζήτημα της σοβαρότητας είναι ακόμη πιο προβληματικό, την έχω έμφυτη δε λέω αλλά μια μπαχαλοδιάθεση αποτελεί τον Mr. Hyde μου.
Το ζήτημα της φυσιογνωμίας του Πρίσματος παραμένει ανοιχτό...
Βάλε κι ένα γκάλοπ: βρείτε τι χρώμα θα είναι το μπλοκ αύριο. Το πρώτο ιντεράκτιβ μπλοκ στο εξωκοινοβούλιο μακριά από γραφειοκρατία.
Οι αλλαγές στη μορφή του blog ακολουθούν τις συζητήσεις του Πρώτου Πανιντερνετικού Συνεδρίου των Σοβιετικών Bloggers. Το blog ακολουθεί πιστά το στυλ δουλειάς που αναπτύχθηκε από τους ερυθροbloggers κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Mπλογκεριακής Πολιτιστικής Επανάστασης.
Η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση μ-λ Blog "Κόκκινο Πρίσμα" θεωρεί πως οι αντικειμενικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την ολοκληρωτική οικοδόμηση Σοσιαλιστικού Blog. Το κίνημα των bloggers πρέπει να ανασυγκροτηθεί αποβάλλοντας από πάνω του τα μικροαστικά και αστορεφορμιστικά στοιχεία.
Τα λεγόμενα blogs του "υπαρκτού" (λέγε με Red Bloggers) αλλά και οι (στα λόγια) εκ αριστερών τους, δήθεν εξωκοινοβουλευτικοί (όχι από άποψη αλλά από ανάγκη) πιθανό να ισχυρίζονται πως έχουν ήδη περάσει στο κομμουνιστικό blog. Ελπίζω να μην τους δούμε να διαφημίζουν ιντερνετικές πίτσες σαν τους προκατόχους τους στην Σοβιετία σπέρνοντας την απογοήτευση στους χιλιάδες προοδευτικούς αναγνώστες.
Συναρπαστική η συζήτησή σας, αλλά πιστεύω ότι εκείνο το ροζουλί πήγαινε καλύτερα απ' όλα στην εμφάνιση του πρίσματος.
Χαίρομαι γιατί το σπίτι του λαού αποδεικνύει πως παρακολουθεί τα λαϊκά προβλήματα και έχει και (τη σωστή) άποψη.
Η ιστορία θα δικαιώσει την επιλογή μου εκτός κι αν οι δίκες των 36 bloggers με στείλουν στα gulag του wordpress.
Περιμένουμε με ανυπομονησία το σπίτι του λαού να αφήσει το 2009 πίσω του για τα καλά και να αποφασίσει να μπει στο 2010.
Δημοσίευση σχολίου