Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά;

(Ο σπαρίλας μάλλον κατέληξε ήδη σε συμπέρασμα και πέρασε στη λήθη)


Πριν περάσω στο ζουμί και έχοντας αμφιβολίες κατά πόσο συνεχίζουν κάποιοι να μπαίνουν για να δουν μπας και το ανανεώσω να απολογηθώ που δεν έχω γράψει τόσο καιρό. Η αλήθεια είναι πως και ιδέες κατέβηκαν μετά από τόσο μεγάλο διάλειμμα και ψιλο-υπήρχε χρόνος για να γράψω αλλά δεν το έκανα με δική μου ευθύνη. (τέλος της αυτοκριτικής)

Να σας προετοιμάσω για τη μελλοντική θεματολογία. Μια αυτοναφορική, συναισθηματική τοποθέτηση για το κλήσιμο (προσωρινό ή όχι δεν γνωρίζουμε ακόμη) του κύκλου του πρίσματος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βορρά. Ένα δεύτερο για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες του πρίσματος (και όχι μόνο) και για το κατά πόσο χωράνε στα 1400 ή 1500 ευρώ (αν κάποιος δίνει περισσότερα καλώ τους αναγνώστες να με ενημερώσουν).

Και περνάμε τώρα στο ζουμί με βάση ένα ερώτημα που τέθηκε από σύντροφο καλιτέχνη με εξωκοινοβουλευτικές ανησυχίες στην Πάρο. Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά σήμερα στην Ελλάδα;

Το Πρίσμα απάντησε τότε και απαντάει και τώρα ΟΧΙ! (από άποψη και όχι από συνήθεια) και θα αναλύσει τώρα το σκεπτικό του που είναι σωστό και ταξικό.

Πρώτον να αναλύσουμε τον όρο εξωκοινοβουλευτική. Το αριστερά το αφήνω ασχολίαστο γιατί δεν θα αναρτηθεί ποτέ αυτή η ανάρτηση. Το εξωκοινοβουλευτική κατά το πρίσμα ουδέποτε είχε σχέση με το ποσοστό του 3% για να το πω σχηματικά. Το εξωκοινοβουλευτική είχε να κάνει με το γεγονός πως σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική αριστερά που συνάμα ήταν και η ρεφορμιστική αριστερά (τυχαίο; δε νομίζω!) - μας τα χάλασε μια-δυο φορές ο ΣΥΝ αλλά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και μας έσωσε - ήταν το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που υπέτασσε την κοινοβουλευτική πάλη στην εξωκοινοβουλευτική.

Ήταν αυτή που έδινε το βάρος στους αγώνες και όχι στους θεσμούς. Ήταν αυτή που το 1977 δεν υπέγραφε δηλώσεις μετάνοιας προκειμένου να κατέβει στις εκλογές αδιαφορώντας στην τελική αν θα την αφήσουν να κατέβει ή όχι σε αντίθεση με τον εκλογικό κρετινισμό που επικρατεί σήμερα και που κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να κατατεθεί δήλωση στον Άρειο Πάγο (βλέπε καταγγελία ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη) ή κάποιοι να το καταπίνουν και να τα σπάνε γιατί δεν πήραν όσες θέσεις ήθελαν στα ψηφοδέλτια λες και θα έβγαιναν.
Ήταν αυτή η αριστερά που ήταν ανεξάρτητη από το κράτος και τους θεσμούς του, που δεν έπαιρνε κρατικές επιχορηγήσεις αλλά αντίθετα όποτε της δικαιούνταν της αρνείτω τονίζοντας πως η πολιτική ανεξαρτησία μιας επαναστατικής οργάνωσης περνάει από την οικονομική της ανεξαρτησία. Και μάλιστα όταν οι ίδιες δυνάμεις την έλεγαν στο ΚΚΕ για την τζίφρα του Φλωράκη ή για τους ρεφόρμες που τα παίρνουν από το κράτος μέσω επιχορηγήσεων και διαφημίσεων.

'Ηταν αυτή που πάλευε να καταργηθούν οι νόμοι και όχι να μείνουν στα χαρτιά ή αφού περάσουν να πάμε για άλλα αφού δεν γίνεται τίποτα...ήταν εν τέλει μια άλλη αριστερά που υπολείμματά της υπάρχουν σήμερα, που είχε ένα σωρό κουσούρια που την οδήγησαν εκεί που την οδήγησαν αλλά ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά και στα λόγια και στις πράξεις.

Ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη και όχι από ανάγκη.

Το τελευταίο αποτελεί παράφραση από τη συνέντευξη του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στο γκράνμα ενόψει ευρωεκλογών. Συγκεκριμένα ο πι πι είπε: "Είμαστε εξωκοινοβουλευτική αριστερά από ανάγκη και όχι από πεποίθηση. [γελάκι] Ελπίζω να μην είμαστε στο μέλλον." (κάπου στο 3 λεπτό και κάτι όλα αυτά)

Όχι δεν υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη εννοώντας ένα σύνολο οργανώσεων, μια κρίσιμη μάζα που οριοθετεί εαυτό πέρα κι έξω από το σύστημα και στα λόγια και στις πράξεις. Ναι υπάρχουν κάποιες οργανώσεις (τιμάω (και) την πολιτική μου στέγη μην πέσει και με πλακώσει) αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οργανώσεων που πριν 40 χρόνια θεωρούνταν και ήταν παρά τα κουσούρια τους εξωκοινοβουλευτικές σήμερα αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της ελληνικής αριστεράς (ή "αριστεράς").

Υ.Γ. Πιθανό να ακολουθήσει συνέχεια αλλά ευελπιστώ να γίνει διάλογος. 5 λεπτες τοποθετήσεις αυστηρά(!!), μιλάει πρώτα το Απολίθωμα και να ετοιμάζονται οι ΚΟΜΜΑΝΤΟ και ΚΚ...