Αναζητηση της απολυτης αληθειας

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά;

(Ο σπαρίλας μάλλον κατέληξε ήδη σε συμπέρασμα και πέρασε στη λήθη)


Πριν περάσω στο ζουμί και έχοντας αμφιβολίες κατά πόσο συνεχίζουν κάποιοι να μπαίνουν για να δουν μπας και το ανανεώσω να απολογηθώ που δεν έχω γράψει τόσο καιρό. Η αλήθεια είναι πως και ιδέες κατέβηκαν μετά από τόσο μεγάλο διάλειμμα και ψιλο-υπήρχε χρόνος για να γράψω αλλά δεν το έκανα με δική μου ευθύνη. (τέλος της αυτοκριτικής)

Να σας προετοιμάσω για τη μελλοντική θεματολογία. Μια αυτοναφορική, συναισθηματική τοποθέτηση για το κλήσιμο (προσωρινό ή όχι δεν γνωρίζουμε ακόμη) του κύκλου του πρίσματος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βορρά. Ένα δεύτερο για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες του πρίσματος (και όχι μόνο) και για το κατά πόσο χωράνε στα 1400 ή 1500 ευρώ (αν κάποιος δίνει περισσότερα καλώ τους αναγνώστες να με ενημερώσουν).

Και περνάμε τώρα στο ζουμί με βάση ένα ερώτημα που τέθηκε από σύντροφο καλιτέχνη με εξωκοινοβουλευτικές ανησυχίες στην Πάρο. Υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά σήμερα στην Ελλάδα;

Το Πρίσμα απάντησε τότε και απαντάει και τώρα ΟΧΙ! (από άποψη και όχι από συνήθεια) και θα αναλύσει τώρα το σκεπτικό του που είναι σωστό και ταξικό.

Πρώτον να αναλύσουμε τον όρο εξωκοινοβουλευτική. Το αριστερά το αφήνω ασχολίαστο γιατί δεν θα αναρτηθεί ποτέ αυτή η ανάρτηση. Το εξωκοινοβουλευτική κατά το πρίσμα ουδέποτε είχε σχέση με το ποσοστό του 3% για να το πω σχηματικά. Το εξωκοινοβουλευτική είχε να κάνει με το γεγονός πως σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική αριστερά που συνάμα ήταν και η ρεφορμιστική αριστερά (τυχαίο; δε νομίζω!) - μας τα χάλασε μια-δυο φορές ο ΣΥΝ αλλά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και μας έσωσε - ήταν το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που υπέτασσε την κοινοβουλευτική πάλη στην εξωκοινοβουλευτική.

Ήταν αυτή που έδινε το βάρος στους αγώνες και όχι στους θεσμούς. Ήταν αυτή που το 1977 δεν υπέγραφε δηλώσεις μετάνοιας προκειμένου να κατέβει στις εκλογές αδιαφορώντας στην τελική αν θα την αφήσουν να κατέβει ή όχι σε αντίθεση με τον εκλογικό κρετινισμό που επικρατεί σήμερα και που κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να κατατεθεί δήλωση στον Άρειο Πάγο (βλέπε καταγγελία ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη) ή κάποιοι να το καταπίνουν και να τα σπάνε γιατί δεν πήραν όσες θέσεις ήθελαν στα ψηφοδέλτια λες και θα έβγαιναν.
Ήταν αυτή η αριστερά που ήταν ανεξάρτητη από το κράτος και τους θεσμούς του, που δεν έπαιρνε κρατικές επιχορηγήσεις αλλά αντίθετα όποτε της δικαιούνταν της αρνείτω τονίζοντας πως η πολιτική ανεξαρτησία μιας επαναστατικής οργάνωσης περνάει από την οικονομική της ανεξαρτησία. Και μάλιστα όταν οι ίδιες δυνάμεις την έλεγαν στο ΚΚΕ για την τζίφρα του Φλωράκη ή για τους ρεφόρμες που τα παίρνουν από το κράτος μέσω επιχορηγήσεων και διαφημίσεων.

'Ηταν αυτή που πάλευε να καταργηθούν οι νόμοι και όχι να μείνουν στα χαρτιά ή αφού περάσουν να πάμε για άλλα αφού δεν γίνεται τίποτα...ήταν εν τέλει μια άλλη αριστερά που υπολείμματά της υπάρχουν σήμερα, που είχε ένα σωρό κουσούρια που την οδήγησαν εκεί που την οδήγησαν αλλά ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά και στα λόγια και στις πράξεις.

Ήταν μια εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη και όχι από ανάγκη.

Το τελευταίο αποτελεί παράφραση από τη συνέντευξη του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στο γκράνμα ενόψει ευρωεκλογών. Συγκεκριμένα ο πι πι είπε: "Είμαστε εξωκοινοβουλευτική αριστερά από ανάγκη και όχι από πεποίθηση. [γελάκι] Ελπίζω να μην είμαστε στο μέλλον." (κάπου στο 3 λεπτό και κάτι όλα αυτά)

Όχι δεν υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά από άποψη εννοώντας ένα σύνολο οργανώσεων, μια κρίσιμη μάζα που οριοθετεί εαυτό πέρα κι έξω από το σύστημα και στα λόγια και στις πράξεις. Ναι υπάρχουν κάποιες οργανώσεις (τιμάω (και) την πολιτική μου στέγη μην πέσει και με πλακώσει) αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οργανώσεων που πριν 40 χρόνια θεωρούνταν και ήταν παρά τα κουσούρια τους εξωκοινοβουλευτικές σήμερα αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της ελληνικής αριστεράς (ή "αριστεράς").

Υ.Γ. Πιθανό να ακολουθήσει συνέχεια αλλά ευελπιστώ να γίνει διάλογος. 5 λεπτες τοποθετήσεις αυστηρά(!!), μιλάει πρώτα το Απολίθωμα και να ετοιμάζονται οι ΚΟΜΜΑΝΤΟ και ΚΚ...

14 σχόλια:

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

"Είμαστε εξωκοινοβουλευτική αριστερά από ανάγκη και όχι από πεποίθηση. Ελπίζω να μην είμαστε στο μέλλον." Τουλάχιστον αυτός είναι ειλικρινής!
Και γίνεται κάθε φορά που γράφεις να μη ξεκινάς με τον ίδιο πρόλογο; Γράφε όποτε θες, εγώ σε παρακολουθώ έτσι κι αλλιώς. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να σε αντιγράφω!!! Βέβαια θα ήταν καλύτερα να 'γραφες πιο συχνά, αλλά εντάξει τι να κάνουμε το καλό πράμα αργεί να γίνει. Εμένα μ' έχει πιάσει μια βαριεστημάρα άλλο πράμα!

Ευρυτερος είπε...

Εξωκοινοβουλευτική, ανεξάρτητη, μαχόμενη, "πραγματική" (βλέπε τη σύντομη συνεργασία ΑΡΙΣΤΕΡΑ!-ΜΛ-ΚΚΕ), εκτός των τειχών, ριζοσπαστική, αντισυστημική, επαναστατική, κομμουνιστική και όχι "κομμουνιστική", άκρα ("εξτρεμιστική" όπως λένε κάποιοι), αντικαπιταλιστική,μαρξιστική-λενινιστική, εργατική, της ανατροπής, της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, της κομμουνιστικής επανίδρυσης, της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Τόσες μα τόσες ονομασίες και ακόμα δεν μπορούμε να καθορίσουμε αυτό το χώρο. "Η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους και όχι στη βουλή και στους διαδρόμους" είναι ένα σύνθημα που ακούγεται τόσα μα τόσα χρόνια. Ο σύντροφος Π.Π έχει επαναλάβει πολλές φορές αυτή τη θέση (χωρίς να συμφωνούμε μαζί του) από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του '90. Από τη στιγμή που συμμετέχεις στις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές να πεις ότι δεν θα ήθελες να πάρεις κάποια στιγμή ένα εκλόγιμο ποσοστό θα ήταν ψέμα. ¨ Άλλωστε αν είχαμε απλή αναλογική η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις τελευταίες εθνικές εκλογές θα έβγαζε έναν (1) βουλευτή χωρίς αυτό όμως να σημαίνει τίποτα. Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είτε από πεποίθηση, είτε από ανάγκη υπάρχει πάντως ανεξάρτητα από τη θέληση μας και τον ορισμό που θέλουμε να της δώσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Και η γοργόνα ρωτούσε τα καράβια πες μου σύντροφε "υπάρχει εξωκοινοβουλευτική αριστερά;" Και όταν οι ναύτες απαντούσαν "ζει και βασιλεύει" τότε η γοργόνα ηρεμούσε τα νερά και δεν έπνιγε τους ναύτες!

haridimos είπε...

Φυσικά και ο όρος εξωκοινοβουλευτική δεν έχει σχέση με το όριο του 3%...
Άλλωστε η εξωκοινοβουλευτική προϋπήρχε του ορίου που θεσπίστηκε το 1993, και ο τότε ΣΥΝ δεν θεωρήθηκε εξωκοινοβουλευτικη αριστερά όπως δεν είχε θεωρηθεί το 1981 το τότε ΚΚΕ εσ . Γιατί άλλο η ρεφορμιστική κι άλλο η εξωκοινοβουλευτική όπως έγραψες κι εσύ .

Και θα συμφωνήσω με τον ευρύτερο από πάνω. Εξωκοινοβουλευτική αριστερά είτε από ανάγκη είτε από πεποίθηση σαφέστατα και υπάρχει .

Παναγιωτάκης είπε...

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει...

το θέμα είναι το κατά πόσο επίκαιρη είναι.

Το αν ο Λαός έχει ανάγκη μια τέτοια αριστερά.

Εξάλλου...(κατά τη γνώμη μου)

όταν μια λαϊκή αριστερά δεν έχει απήχηση στο λαό...τι σόι λαϊκή είναι?

Pablo Rabia είπε...

εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι η εκτός κοινοβουλίου αριστερά, επαναστατική ή ρεφορμιστική. εγώ αυτό καταλαβαίνω από τη λέξη. το θέμα είναι αν υπάρχει επαναστατική αριστερα.

για μένα η επαναστατική αριστερά επιδιώκει να είναι εσωκοινοβουλευτική (χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός) παραμένοντας αντικοινοβουλευτική.

Παλαιομοδίτης είπε...

Δεν καταλαβαίνω ποιό είναι το θέμα. Για την μαρξιστική αριστερά ο Λένιν ήταν σαφής: "Δεν πρέπει να προβάλλουμε εναντίον της συμμετοχής στην κοινοβουλευτική δράση την αστική ιδιότητα του κυβερνητικού οργανισμού. Οι κομμουνιστές μπαίνουν μέσα στη βουλή, όχι να κάνουν δράση οργανωτική, αλλά να υποσκάψουν από τα μέσα την κυβερνητική μηχανή και την ίδια τη βουλή."
Αν κάποιος είναι αναρχικός ή δεν αποδέχεται τον Λενινισμό τότε δικαιολογείται να είναι εναντίον της συμμετοχής στα αστικά κοινοβούλια. Βασική μέθοδος της πάλης εναντίον της αστικής τάξης, είναι πρώτα η μέθοδος της δράσης κατά μάζες.
"Τον αγώνα αυτό το κόμμα που διευθύνει το προλεταριάτο πρέπει, κατά γενικό κανόνα, να ενισχυσεί πίσω του όλες τις νόμιμες θέσεις, να τις κάνει στέρεα στηρίγματα της επαναστατικής του δράσης και να τις υποτάσσει στο κύριο σχέδιο της εκστρατείας, δηλαδή στον αγώνα των μαζών. Ένα τέτοιο στήριγμα είναι το βήμα του αστικού κοινοβουλίου."

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Νομίζω ότι χρειάζεται μια πιο προσεκτική ανάγνωση του κειμένου του Πρίσματος. Δεν περιορίζει το ζήτημα στη συμμετοχή στο κοινοβούλιο αλλά γενικά στους θεσμους του αστικού κράτους, σε κάθε είδους εκλογικές διαδικασίες που αυτό καθιερώνει με τις προϋποθέσεις που αυτό θέτει και αποδέχονται οι περισσότερες αριστερές οργανώσεις και φτάνει στις οικονομικές παροχές που επίσης αποδέχονται τα περισσότερα αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Επ' αυτού να τοποθετηθούμε σύντροφοι και όχι αφαιρετικά και μόνο στο αν πρέπει να συμμετέχουμε στο κοινοβούλιο.
Όσο για τοn όρο εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Είναι ένας όρος με τον οποίο έχει καθιερωθεί να χαρακτηρίζονται συγκεκριμένες πολιτικές συλλογικότητες πέραν της επίσημης αριστεράς, που σήμερα εκφράζεται από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο τον ΣΥΝ). Ο ορισμός που δίνει το Πρίσμα εμένα με εκφράζει.
"...και να τις υποτάσσει στο κύριο σχέδιο της εκστρατείας, δηλαδή στον αγώνα των μαζών." Άραγε πιο κόμμα της Αριστεράς, ιδιαίτερα από αυτά που αναφέρονται στην κομμουνιστική, πράττει αυτό και όχι το αντίθετό του;
Πόσες φορές στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχαμε "αναστολή" των αγώνων στο όνομα του εκλογικού "αγώνα"; Kαι όχι μόνο από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις.

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Και μια ερώτηση - απορία που την έχω και από το δικό μου blog. Γιατί όταν αναρτώνται κείμενα που αφορούν εκλογικές διαδικασίες (ειδικά όταν καλούν σε αποχή, άκυρο ή λευκό) τότε ανάβει η κουβέντα; Έχουμε βάλει κείμενα πολύ πιο σημαντικά, που αφορούν την αριστερά, τα λαϊκά και επαναστατικά κινήματα, και όχι μόνο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κείμενα πολύ πιο αυστηρά και κριτικά απέναντι σε οργανώσεις και κόμματα τα οποία περνούν ασχολίαστα. Μήπως τελικά είναι και αυτό μια απόδειξη του πόσο έχει ποτίσει την αριστερά η εκλογολαγνεία;

Pablo Rabia είπε...

Αν "εξωκοινοβουλευτική αριστερά" είναι το κομμάτι της αριστεράς που "υποτάσσει την κοινοβουλευτική πάλη στην εξωκοινοβουλευτική", τότε η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ οφείλει να είναι "εξωκοινοβουλευτική" από πεποίθηση.

Αν "εξωκοινοβουλευτική" αριστερά είναι η εκτός κοινοβουλίου αριστερά τότε η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ όταν είναι "εξωκοινοβουλευτική" είναι έτσι όχι από πεποίθηση, αλλά από.. ανάγκη.

Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι αν υπάρχει επαναστατική αριστερά..

@antigeitonies
να σου κάνω και 'γω μια ερώτηση; γιατί το μ-λ πίσω απέχει από τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές και συμμετέχει στις εθνικές εκλογές;

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Το αν θα συμμετέχει ή θα απέχει από εκλογές το ΚΚΕ(μ-λ) δε στηρίζεται σε κάποιο κανόνα που λέει σε αυτές συμμετέχουμε και σε αυτές όχι. Είναι αλλο πράγμα οι βουλευτικές, άλλο οι ευρωβουλευτικές και άλλο οι "αυτοδιοικητικές". Προφανώς καταλαβαίνεις ότι εδώ δεν είναι εφικτό να δώσω μια πλήρη απάντηση. Για τις τελευταίες δεν καλούμε σε αποχή σκέτα. Με σύνθημα το "γυρίστε τη πλάτη στο Καλλικράτη" (http://antigeitonies1.blogspot.com/2010/07/blog-post.html και σε συνδυασμό με την απόφαση του Κ.Ο.: http://antigeitonies1.blogspot.com/2010/07/blog-post_4745.html) καλούμε σε αποχή-λευκό -άκυρο.) Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές συμμετείχαμε σε κοινά σχήματα σε αρκετούς δήμους και κοινότητες.
Για τις ευρωεκλογές η στάση καθορίζεται από την αντίθεσή μας στην ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. δες αν θες και αυτό:
http://antigeitonies1.blogspot.com/2009/04/blog-post_25.html.
Ούτε η συμμετοχή στις βουλευτικές είναι αξίωμα! Πάντως η πολιτική σημασία της συμμετοχής σε αυτές είναι άλλη. Το κοινοβούλιο παραμένει ο χώρος που παίρνονται αποφάσεις και μπορεί το κίνημα να ασκήσει πιέσεις. Αλλά και σε αυτή τη περίπτωση προηγείται ένας προβληματισμός για το αν πρέπει να συμμετέχουμε ή όχι. Κρίνουμε κάθε φορά με βάση τις συγκυρίες και το πόσο μπορεί να βοηθήσει το κίνημα η συμμετοχή. π.χ. θα ήταν ένα σοβαρό ερώτημα σε μια περίοδο έντονη ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος κατά πόσο θα έπρεπε να συμμετέχουμε σε εκλογές που κατά πάσα πιθανότητα στόχος θα ήταν το ξεφούσκωμά του.

Andrew είπε...

Εγώ έχω καταλάβει ότι ανάβει η κουβέντα όχι όταν αναφέρεται κάποιος σε εκλογικές διαδικασίες αλλά πάντα όταν αναφέρεται κάποιος και σε άλλους χώρους και δυνάμεις της αριστεράς. Π.χ παραθέτεις μια γενικόλογη ανάλυση του ΜΛ-ΚΚΕ για την σημερινή οικονομική κατάσταση, οι περισσότεροι αδιαφορούν. Αν ωστόσο κατηγορήσει ή αναφέρει κάποιος στο ίδιο κείμενο ότι το ΚΚΕ (μ-λ) ότι είναι π.χ ρεφορμιστικό, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι είναι δεξιόστροφη, το ΣΥΝ ότι είναι θεσμολάγνος και ευρωσοσιαλδημοκράτης και το ΚΚΕ ότι υποτάσσει τα πάντα στις εκλογικές διαδικασίες και την δική του ενίσχυση, τότε κάποιος θα νιώσει την ανάγκη να απαντήσει.

Από την άλλη θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην κριτική και την υποτίμηση των εκλογικών
διαδικασιών να μην πέσουμε στην παγίδα της αγοραίας "αντιεξουσιαστικής" αντίληψης και στο τρέντι στιλάκι: ¨Ετσι και αλλιώς δεν βγαίνει τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα βγούνε έτσι και αλλιώς κ.τ.λ, κ.τ.λ." Δεν μπορείς να φανταστείς πόσους τύπους που έχουν αυτή τη λογική ξέρω και εμφανίζονται στα λόγια υπερεπαναστάτες και το αποτέλεσμα είναι να ψηφίζουν στις κάλπες Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ.
Αυτές οι δήθεν "αναρχικές" και "αριστερίστικες" λογικές ωστόσο είναι που ενισχύουν τις λογικές του "δεν γαμιέται θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον ας μην βγει η δεξιά". Αυτές οι λογικές είναι συγγενείς και με τις θεωρίες του "πατέρα του οπορτουνισμού και αναθεωρητισμού" Μπερνστάιν ότι "ο στόχος δεν είναι τίποτα, το κίνημα είναι το παν". Αυτές οι λογικές επεκτείνονται με ευκολία και σε άλλους τομείς: "τι νόημα έχει μια απεργία που πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι θα είμαστε;" "¨Ετσι και αλλιώς οι νόμοι πέρασαν".

Ο αγώνας των μαζών ειδικά από τις κομμουνιστικές οργανώσεις πρέπει να δίνεται σε όλα τα επίπεδα ακόμα και τα λιγότερα προνομιακά όπως είναι οι εκλογές.

Και αυτό δεν είναι εκλογολαγνία. ¨Ετσι και αλλιώς όσο θυμάμαι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά κάθε αποτέλεσμα, αφήνει -λιγότερο ή περισσότερο- μια πικρή γεύση και σκορπά την απογοήτευση σε μια μερίδα των ευρύτερων ψηφοφόρων που περίμεναν κάτι καλύτερο.

Jean Sacque είπε...

Αν και πιστός στις διαδικασίες(περίμενα δηλαδή Απολίθωμα, Κομμάντο και ΚΚ) βλέπω ότι η ροή καταστρατηγήθηκε οπότε θα μιλήσω και εγώ. Το Πρίσμα για μένα έθεσε Το Ερώτημα. Και θεωρώ ότι η συζήτηση μέχρι στιγμής δε με καλύπτει. Μου θυμίζει ανούσιες συζητήσεις στα αμφιθέατρα εν μέσω κινήματος για το τι θα κάνουμε με το ΤΕΙ Αρτοποιίας στο σοσιαλισμό (και χαρακτηριστικές απαντήσεις του στυλ "Άρτσι, μπούρτσι και λουλάς")!!!
Όποιος θυμάται τα γεγονότα μάλλον έχει και την απάντηση στο Ερώτημα. Γιατί τα παραδείγματα είναι πολλά και εγώ ανέφερα ένα. Όταν έχεις μια "αριστερά" και δη επαναστατική να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό με το οποίο ασχολείται ο υπόλοιπος λαός, τότε απαντάς άφοβα ΟΧΙ. Πόσω μάλλον όταν βλέπεις συνεχώς την εκλογολαγνεία να τρέχει από τα μπατζάκια της σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και όχι μόνο. Γιατί μη μου πείτε ότι και κινήσεις που και καλά δείχνουν "επαναστατικότητα" δεν αποσκοπούν είτε στο να προωθηθούν οι εμπνευστές τους στο αστικό πολιτικό ταμπλό είτε στο να πείσουν κανένα πιτσιρικά παραπάνω να τους ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές, όποιες και αν είναι αυτές, σε όποιο χρόνο!!!
Το θέμα είναι λοιπόν τι να κάνουμε; Το γνωστό ερώτημα που είχε θέσει ένας φαλακρός γιατρός γενειοφόρος, Ρώσος θαρρώ ήταν. Μπορεί η κρίσιμη μάζα που περιγράφει η εισήγηση να (ξανα)δημιουργήσει αυτό που λέμε επαναστατική Αριστερά στην Ελλάδα σήμερα; Ιδού η Νίσυρος ιδού και το ηφαίστειό της λοιπόν. Στις ερχόμενες μάχες αυτό θα κριθεί. Η Ιστορία μας το έχει διδάξει αυτό. Οψόμεθα...
Υ.Γ. (Για μερικούς) Με τις μάχες δεν εννοώ προφανώς τις ερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις κάθε είδους, γιατί το έχουμε ακούσει και αυτό!!!