Εκλογές, κόμματα (part 1)

Το πρώτο μέρος αφορά τις συστημικές (sic) δυνάμεις πλην νεοναζί που θα έχουν την τιμητική τους και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια. Πρόκειται για τις πρώτες και πρόχειρες εκτιμήσεις, πιθανό να τις ρετουσάρω στο άμεσο μέλλον.

Αν σε κάτι έπεσε σίγουρα μέσα το Πρίσμα (και αρκετοί άλλοι) ήταν πως δύσκολα θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει επακριβώς τα αποτελέσματα των εκλογών.

Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο στοιχείο. Η αποχή ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι περίμενε ο οποιοσδήποτε (κοντά στο 35%). Δεν θεωρώ πως πρόκειται για μια ομογενοποιημένη ομάδα που επιλέγει την αποχή. 

Υπήρξε κόσμος ο οποίος ζει/εργάζεται/σπουδάζει εκτός της πόλης/χωριού στο οποίο ψηφίζει και θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο και κύρια το χρήμα να πάει να ψηφίσει παρότι εάν ήταν εκεί μάλλον θα ψήφιζε.

Υπήρξαν άλλοι που δεν ψήφισαν από ιδεολογική-πολιτική πεποίθηση.

Τέλος υπήρξαν αιώνιοι ψηφοφόροι των αστικών κομμάτων οι οποίοι αφενώς δεν ήθελαν να τα ψηφίσουν και πάλι αφετέρου δεν ήθελαν να ψηφίσουν κάτι άλλο και επέλεξαν την αποχή.

Ας πάμε στο δεύτερο στοιχείο, τον καταποντισμό των δυο βασικών αστικών κομμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. 

Δεν ενθυμούμαι άλλη περίπτωση στην οποία το πρώτο κόμμα στις εκλογές είχε κάτω από 19%. Η ΝΔ πήρε18,85% όταν στις εκλογές του 2009 τις οποίες είχε χάσει είχε πάρει 33.48% το οποίο αν δεν κάνω λάθος ήταν το πιο χαμηλό ποσοστό που έλαβε στις Βολευτικές Εκλογές από ιδρύσεώς της. Κατακρίβεια σε όλες τις τις ήττες η ΝΔ έπαιρνε σχεδόν το διπλάσιο ποσοστό από την χθεσινή της νίκη. 

Οι απώλειές της είναι κατά βάση σε Καμμένο και Χρυσή Αυγή και κατά δεύτερο σε άλλα μικρά δεξιά κόμματα, τα λεγόμενα φιλελεύθερα και στην αποχή. Σε απόλυτους αριθμούς έχασε 1.100.000 ψήφια.

Το ΠΑΣΟΚ έχει επίσης καταγράψει το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του, 13.18%, βγήκε τρίτο κόμμα (χάνοντας 2.200.000 ψήφια) και έτσι τα δυο (πρώην) μεγάλα κόμματα μαζί δεν μπορούν καν να σχηματίσουν κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία. 

Μάλιστα έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι μένουν εκτός βουλής πρωτοκλασσάτα στελέχη της νεότερής του περιόδου όπως η Διαμαντοπούλου και ο Παπουτσής. Οι διαρροές του ΠΑΣΟΚ ήταν κατά βάση προς το ΣΥΡΙΖΑ, κατά δεύτερο προς την υπόλοιπη αριστερά και τη ΔΗΜ.ΑΡ. αλλά και τους νεοναζί. Ο Βενιζέλος κάνει έκκληση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων κι ας μείνει στην απ' έξω και γενικά στριμόκωλα τα πράγματα για τους σοσιαληστές.

Στο δια ταύτα για τα δυο αστικά κόμματα που αποτέλεσαν τους πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος τα τελευταία 40 χρόνια. Υπάρχει πλέον ζήτημα, θα περάσουμε από το δικομματισμό σε ένα πολυκομματικό σύστημα άσκησης της πολιτικής εξουσίας; Κι αν ναι, με ποιους. Θεωρώ πως τα αποτελέσματα τόσο για τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή ήταν λίγο-πολύ συγκυριακά (χωρίς να αγνοώ τους κινδύνους. Επίσης θεωρώ πως και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ είναι πλεονασμός. There can be only one! Έχει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέλλον ή μόνο παρελθόν; Επίσης δεν φαίνεται ούτε το ‘παλιό καλό’ ΠΑΣΟΚ (βλέπε Κοινωνική Συμμαχία) να έχει μέλλον.

Ας πάμε στον ένα εκ των δυο μεγάλων νικητών των εκλογών, λέγε με ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σχεδόν στο 16.78%, μόλις 2% κάτω από την πρώτη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να αλιεύσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κάτι το οποίο υπήρξε στρατηγικός στόχος του επιτελείου της Κουμουνδούρου εξαρχής. Δεν είναι τυχαίο πως Σακοράφα και Κουρουμπλής αλλά και Μητρόπουλος όχι μόνο κατέβηκαν αλλά και εκλέγονται βολευτές. (Δεν ξέρω αν υπάρχουν κι άλλοι πρώην ΠΑΣΟΚοι και νυν ΣΥΡΙΖΑίοι βολευτές, εάν ναι ενημερώστε με.) Κατάφερε να τριπλασιάσει τις ψήφους του και να λάβει πάνω από 1.000.000 κουκιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίρεται ως ο νικητής των εκλογών ο οποίος οφείλει να σχηματίσει κυβέρνηση. Δεν φαίνεται να τσιμπάει στις αστικές σειρήνες που καλούν σε συγκυβέρνηση και δεν αναφέρομαι σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και στο ΣΕΒ. Αντιθέτως φαίνεται να θέλει να πάει σε νέες εκλογές όπου θα καλέσει κι άλλες δυνάμεις για συστράτευση (ακούγονται από τους Οικολόγους Πράσινους έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) προκειμένου να χτυπήσει πρωτιά. Ο Τσίπρας όποτε μιλάει μου φέρνει από γέλια έως εκνευρισμό. Οφείλω να πω όμως πως χθες και σήμερα το παίζει ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΑ. 

Θεωρώ πως βάση και μιας κοινοβουλευτικής λογικής που επικρατεί και στην ‘εκτός των τειχών’ αριστερά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος αφομείωσης κομματιών της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής (από ανάγκη και όχι από άποψη απ’ ότι φαίνεται - κάπως έτσι το είχε πει στην περασμένη εκλογική αναμέτρηση ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου σε συνέντευξή του) από τον Αλέξη. Και για τους φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θεωρούν τις δικές μας κριτικές κακοπροαίρετες και τα άρθρα των Μάρκου-Ελαφρού εξαιρέσεις τους παραπέμπω στο μετεκλογικό άρθρο του Δημήτρη Τζιαντζή.

Ο έτερος της κοινοβουλευτικής αριστεράς, το ΚΚΕ, επιβεβαιώνει μετεκλογικά κάτι που εντόπισαν πολλοί με βάση την προεκλογική του στάση. Ένα μούδιασμα κι ένα προβληματισμό για το πως να προχωρήσει. Το ΚΚΕ κρατούσε σταθερά την τρίτη κοινοβουλευτική θέση και το ρόλο του εκπροσώπου της αριστεράς ενώπιον του αστικού πολιτικού συστήματος. Ένα ρόλο που χάνει από το ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα πέφτει κάτω κι από τον Καμμένο. Σε ψήφους έχει μια μικρή άνοδο και ακόμη πιο μεγάλη αύξηση σε ποσοστό (λόγω αυξημένης αποχής) αλλά σε μια τέτοια περίοδο είναι πάρα μα πάρα πολύ πίσω σε σχέση με τις προσδοκίες του μέσου οπαδού του και πολύ πίσω σε σχέση με τον αντίζηλό του. Η στάση του περί μη συμμετοχής σε κυβερνητικά σενάρια δεν είναι λάθος απλά δεν πρόκειται για μια πάγια τακτική του. Δηλαδή αν ήταν στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έκανε πρόταση για συνεργασία σε άλλες δυνάμεις με πρόγραμμα....τη λαϊκή εξουσία; Άρα δεν είναι πως δεν θέση αρχής πως δεν υπάρχει κυβερνητική λύση απλά αυτή δεν υπάρχει αν το ΚΚΕ δεν είναι αυτό που την καθορίζει.

Το ΛΑΟΣ έμεινε έξω (όπως προέβλεψε το Πρίσμα) πληρώνοντας από τη μια την στήριξη του μνημονίου μέσω της συγκυβέρνησης και όχι μόνο και από την άλλη επειδή αποτελεί το πλέον άχρηστο δεξιό κόμμα. Οι Φασιστοναζίδες έχουν την Χρυσή Αυγή, οι ακροδεξιοί και αντιμνημονιακοί μεν, αλλά των σαλονιών δε τον Καμμένο και οι φιλομνημονιακοί τη ΝΔ, συν τα δυο φιλελεύθερα τεχνοκρατικά κόμματα των Μάνου και Τζήμερου για πιο alternative καταστάσεις.

Όπως προανέφερα έχουμε μια σειρά από φιλελεύθερα κόμματα που μπορεί να μην μπήκαν στη Βουλή αλλά δείχνουν μια στροφή ενός δεξιού κόσμου που μάλλον αποστοιχίζεται από τη ΝΔ. Μαζί με τη Ντόρα παίρνουν 6.5% και δεν είναι απίθανο να έχουμε μια συνεργασία που να τους φέρει εντός βουλής.

Έχουμε μαζί με τους από τους από πάνω συνολικά ένα 18.5% εκτός βουλής. Το μισό τουλάχιστον είναι ξεκάθαρα δεξιοί και ένα μεγάλο κομμάτι των υπολοίπων είναι γραφικοί οι οποίοι απορροφούν τμήμα των ψήφων που διοχετεύονται από τα μεγάλα κόμματα προς διαμαρτυρία και δίνουν ένα στίγμα γραφικότητας για το σύνολο των εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων.

to be continued...