Διαδηλώσεις, πτώματα (ο τρίτος ο γύρος (δεν) θα είναι ο τελικός εν τέλει)

Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά πήγε χειρότερα από την πιο συντηρητική εκτίμηση του πιο απαισιόδοξου οπαδού της.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τελικά δεν μπήκε στη βουλή όπως διαλαλούσαν στελέχη της και τζάμπα έδιναν άλλα τη μάχη του σταυρού ή του ποιος θα κατέβει που μην τυχόν και βγει ριγμένη κάποια συνιστώσα στον αριθμό των βουλευτών. Οι συντηρητικές εκτιμήσεις την έβλεπαν στο 2%, έκει ήταν και στις περιφερειακές εκλογές και τελικά πήρε 1.2% και κάτω από το άθροισμα των περιφερειακών-δημοτικών εκλογών, τριπλασιάζοντας βέβαια τον αριθμό των ψήφων από τις προηγούμενες εκλογές.

Βγήκαν σήμερα μερικές νηφάλιες σχετικά αναλύσεις επί των αποτελεσμάτων από μέλη της τα οποία όμως με εκπλήσσουν. Που ήταν μέχρι τις 5 Μάη; Γιατί δεν προσγείωναν τους συντρόφους τους; Επίσης υπάρχει μια κριτική προς το ΣΥΡΙΖΑ σωστή μεν αλλά που θα μπορούσε εύκολα κάποιος να την στρέψει προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Λέει π.χ. ο Προμπονάς “μπορούν οι αριστεροί να κάνουν δηλώσεις όπως οι άλλοι, να πανηγυρίζουν όπως οι άλλοι, να κυβερνούν όπως οι άλλοι, να σεναριολογούν όπως οι άλλοι, να ασκούν εξουσία όπως οι άλλοι;” Είναι αριστερή λογική να κατεβάζεις ψηφοδέλτιο Επικρατείας ή μάλλον σε τι διαφέρεις από τα αστικά κόμματα οταν το κάνεις κι εσύ; Όταν παρουσιάζεις τα ίδια σου τα μέλη με άλλες ιδιότητες διάφορες της πολιτικής τους λέγοντας πως στηρίζουν το εκλογικό σου σχήμα σαν διαφήμιση για απορρυπαντικό; Όταν μέλη σου ανεβάζουν κείμενα στο διαδίκτυο που αιτιολογούν γιατί θα σε ψηφίσουν για να κάνουν διαφήμιση; Όταν η προπαγάνδα σου στην τελική ευθεία είναι ψηφίστε για να βγουν οι κόκκινοι βουλευτές; Δεν είναι σενάριο το ψηφίστε εμάς αντί για ΣΥΡΙΖΑ γιατί άντε να χάσει έδρες 1-2 ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ εμείς άμα μπούμε θα πάρουμε 8-9 κι άρα μεγαλύτερο κέρδος για το κίνημα; Η λογική του Μάρκου (δεν μπορώ να σας βάλω λινκ γιατί η διαδικτυακή μορφή του άρθρου του έχει λογοκριθεί) δεν είναι λογική χαμένης ψήφου προς τα υπόλοιπα εξωκοικοβουλευτικά κόμματα, η ίδια λογική για την οποία κατηγορεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ΣΥΡΙΖΑ; Όταν το βασικό σου επιχείρημα είναι ψήφισέ με για να μπω στη βουλή μη μιλάς για τους άλλους. Δεν τα λέω (μόνο) εγώ κι ο Τζιαντζής τα λέει.

Μέχρι τώρα έχω δει τις ανακοινώσεις του ΝΑΡ και της ΑΡΑΣ οι οποίες επί της ουσίας μιλάνε για καλό μεν αλλά αποτέλεσμα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (κοινώς κακό). Έλεγε το Πρίσμα προεκλογικά ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο λαθεμένα υπολόγιζε περίπου 3% πιο κάτω) πως ενώ θα πήγαινε καλά, επειδή θα είχε βλακώδεις εκτιμήσεις και θα έβαζε όχι μόνο το κάρο αλλά τον κόσμο όλο μπροστά από τα βόδια θα πάθαινε κατάθλιψη μετεκλογικά.

Παρόλα αυτά θεωρώ πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτό ακριβώς το σκηνικό θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να αναπτύξει όμως ακριβώς αντίθετη φρασεολογία γιατί να την ψηφίσει κανείς αντί να κάνει αυτή την αστικού τύπου απολίτικη καμπάνια σε στυλ ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί στην τελική όταν έχεις από τη μια το επιχείρημα ψήφισέ με για να μπω στη βουλή μου λείπει (τουλάχιστον) 1% ή ψήφισέ με για να βγω τρίτο ή δεύτερο κόμμα (όταν όλοι δίνουν χώμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στάσιμο το ΚΚΕ) θα πας με το λιγότερο ρίσκο που είναι το δεύτερο. Γιατί είναι ούτως ή άλλως στη βουλή και άρα η ψήφος δεν θα πάει “χαμένη” (αν και μπορεί να πάει "Καμμένη").

Αυτή ακριβώς η λογική που κυριάρχησε στον κόσμο της αριστεράς με τη συμβολή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ χτύπησε και το υπόλοιπο εξωκοινοβούλιο το οποίο είχε διαρροές ενός κόσμου που το έβλεπε με μεγαλύτερη συμπάθεια είτε προς ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά κυρίως προς ΣΥΡΙΖΑ. Το Πρίσμα για πρώτη φορά άκουσε από αριστερό ψηφοφόρο ότι η ψήφος στο εξωκοινοβούλιο ενισχύει το Σαμαρά (εν μέρει σωστό ανάλογα με το σε ποιον Σαμαρά αναφέρεται ο καθένας (ο δικός μας είναι ο καλύτερος)) και μάλιστα περισσότερες από μια φορές.

Ο δικός μου πολιτικός φορέας ενισχύθηκε εκεί που είχε ουσιαστική πολιτική παρέμβαση και μάλιστα σημαντικά μιας και “αέρας” για μας δεν παίζει (για κάποιο λόγο που χρίζει εξήγησης και μάλλον θα απευθυνθώ στο Νικολακόπουλο μπας και μου λύσει την απορία). Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος εκτιμάει τα έργα και τις ημέρες των κομμουνιστών και δεν πάει όπου τον παρασύρει ο προεκλογικός άνεμος. Αντιθέτως παρέμεινε στάσιμο στο λεκανοπέδιο και γι αυτό και δεν είχε ιδιαίτερη αύξηση. Προφανώς οι ευθύνες βαραίνουν τον ίδιο που δεν αντιπάλεψε πιο σταθερά, από πριν τις εκλογές και αναπτύσσοντας επιχειρήματα όλο αυτό το πλαίσιο, λογική και λειτουργία της αριστεράς που εντάσσεται στα πλαίσια του αστισμού (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη) αλλά και δεν είχε ουσιαστική παρέμβαση ή έστω στο μέτρο που του αναλογούσε σε όλες τις περιοχές που βρίσκεται ως όφειλε (αυτό αποτελεί και αυτοκριτική του Πρίσματος).

Θεωρώ πως ένα πρόβλημα της εξωκοινοβουλευτικής (από άποψη) είναι πως σε αντίθεση από την κοινοβουλευτική (από άποψη) και εξωκοινοβουλευτική (από ανάγκη) δεν έχει “πρόταση” και γι αυτό τώρα που τα πράγματα έχουν ζορίσει έχει κι ένα πρόβλημα να πείσει. Και δεν εννοώ πως θα είναι τα πράγματα στην άλλη κοινωνία που οραματιζόμαστε ούτε κυβερνητικά προγράμματα για το σήμερα αλλά κόντρα σε αυτά να αναπτύξει τα εξής:

1. Nα θέσει ευθαρσώς πως οραματίζεται μια άλλη κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο
2. Πως αυτή η κοινωνία θα έρθει με επανάσταση (ναι εκείνη με τα όπλα, τα αίματα κτλ)
3. Να θέσει ζητήματα ΠΑΛΗΣ για το ΣΗΜΕΡΑ και να μην λέει απλά πως πρέπει να παλέψουμε (χαίρω πολύ) ή να βάζει γενικότερα αιτήματα πάλης που δε λένε τίποτα και σε κανένα
4. Να μην αναπτύσσει φρασεολογία που θυμίζει Ριζοσπάστη εν έτει 1945
5. Να μην απογειώνεται ή να φετιχοποιεί μορφές πάλης (βλέπε τροτσκιστές σε σχέση με τη Γενική Απεργία)
6. Να μην υποκύπτει στην πίεση της κυρίαρχης ιδεολογίας ή του τι θέλει ο λαός (βλέπε εθνικοπατριωτικολαϊκά οράματα)

ΥΓ Ας τελειώνουμε πλέον με τον όρο εξωκοινοβουλευτική. Ή επαναστατική ή ρεφορμιστική.

ΥΓ2 Το ΕΕΚ πήγε πολύ καλά για τα μεγέθη του το ίδιο θεωρώ και η ΟΚΔΕ που κατέβηκε πρώτη φορά μετά από δεκαετίες (αγώνα και θυσία) αλλά δεν τους έχω παρακολουθήσει τόσο στενά που να μπορώ να κρίνω τα αποτελέσματά τους. Ή αυξάνονται οι τροτσκιστές ή γενικά ενισχύθηκαν ως αριστερά κόμματα.

to be continued...με γενικές παρατηρήσεις (από το ειδικό στο γενικό)