Η δημοσιογραφία Πάσχει

Διάβασα ένα άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής. Ο τίτλος: "Είναι η παιδεία, ανόητε!" φανερά επηρεασμένος (και) από το νέο βιβλίο του Μπογιόπουλου, λες να είναι φαν; Δεν άντεξα να μην σχολιάσω και παράλληλα να φέρω στο νου μου γιατί δεν αγοράζω πλέον Καθημερινή κι ας χάνω τον ΠιΠι.

Μας λέει ο Πάσχος:

"Σύμφωνα με μια αριστερή κοινωνιολογική ανάλυση ο νεοφιλελευθερισμός κάνει δύο κακά στους νέους. Είτε τους αποχαυνώνει με την ευμάρεια, αποτρέποντάς τους να βγουν στους δρόμους, είτε τους εξαγριώνει και βγαίνουν στους δρόμους για να τα σπάσουν. Οσοι δε χασκογελάσουν μ’ αυτή την ανάλυση είναι πουλημένοι πράκτορες του κεφαλαίου. "

Ναι ο "νεοφιλελευθερισμός", ο καπιταλισμός δηλαδή, ιδίως μετά την πρώτη επέλαση επί Ρήγκαν-Θάτσερ στα 70s-80s είναι γνωστός για την αποχαύνωση με την ευμάρεια, δε μας χέζεις ρε Νταλάρα; Οι πουλημένοι δημοσιογράφοι στο κεφάλαιο χασκογελούν όποτε βλέπουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό αλλά ζορίζονται όταν η νεολαία βρίσκεται στους δρόμους, και αν τα προάστια του Παρισιού ήταν λίγο μακριά και τότε πολλοί εύχονταν να μην είχαν συνέχεια, ο Δεκέμβρης ήταν πολύ κοντά και το Λονδίνο δείχνει πως η φλόγα της εξέγερσης δεν λέει να σβήσει. Αντιθέτως τα μέτρα που παίρνονται από τις διάφορες κυβερνήσεις και τα οποία ανάμεσα στα άλλα οδηγούν εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο στην μακροχρόνια ανεργία λειτουργούν σαν βενζίνη στη μολότοφ, σαν σπίθα που θα κάψει ολάκερο τον κάμπο.

Και συνεχίζει ο Πάσχος:

"Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση οι ταραχές στη Βρετανία πυροδοτήθηκαν από τις περικοπές που έκανε η κυβέρνηση Κάμερον στο κράτος-πρόνοιας, άσχετα αν αυτές οι περικοπές δεν πρόλαβαν ακόμη να γίνουν αισθητές στην κοινωνία."

Αν σε ένα στενό σοκάκι τον αρπάξουν δυο τύποι και ένας τρίτος κατεβάσει τα παντελόνια o Πάσχος δεν θα ανησυχήσει εώς ότου συνουσιαστεί ο άλλος παρά φύσιν μαζί του. Εώς εκείνη τη στιγμή θα παραμείνει ατάραχος. 

Το να περνάς τους άλλους για μαλάκες δεν σημαίνει ότι υϊοθετούν το ρόλο τον οποίο τους προσδίδεις, αντιθέτως εάν σε πάρουν πρέφα, μάλλον σου επιστρέφουν το χαρακτηρισμό αυτό ανάμεσα σε άλλα κοσμητικά επίθετα. 

Η νεολαία το 2005 στη Γαλλία δε βγήκε ενάντια στο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης πριν αυτό εφαρμοστεί, το 2006 ενάντια στο νόμο-Πλαίσιο όταν αυτός δεν είχε κατέβει προς ψήφιση, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2007 για να μην αναθεωρηθεί κτλ; Δεν εξεγείρεται ο κόσμος όταν αντιλαμβάνεται τι πρόκειται να έρθει ή μήπως θα πρέπει να διαβάζει τι του λένε οι διάφοροι Μανδραβέληδες πρώτα, να ακολουθεί περίοδος χάριτος στην εκάστοτε κυβέρνηση που τα παίρνει όλα πίσω και έπειτα να διαμαρτυρηθεί στα πλαίσια πάντα που επιτρέπει το σύστημα.

"Η αλήθεια είναι ότι το έλλειμμα κοινωνικής προστασίας και η συγκριτική φτώχεια δημιουργεί εύφλεκτο υλικό για κάθε είδους εξέγερση ή χουλιγκανισμό. Απλώς αυτή η σχέση δεν είναι αυτόματη. Μέσα σε μια κοινωνία που ένας νέος νιώθει ότι δεν έχει τίποτε να κερδίσει, θα νιώθει επίσης ότι δεν έχει και τίποτε να χάσει, σπάζοντας και καίγοντας. Δεν είναι μόνο η φτώχεια που εξαγριώνει τους ανθρώπους, είναι και ο αποκλεισμός των ευκαιριών για τον πλούτο. Δεν πεινούσαν οι κουκουλοφόροι του Λονδίνου, ipad και ακριβά αθλητικά παπούτσια έκλεβαν."

Ας αφήσουμε και κάτι ασχολίαστο, ή μάλλον όχι ας σχολιάσουμε την τελευταία μόνο πρόταση. Αυτός που πεινάει άμα μπει σπίτι σου δεν θα κλέψει ότι έχει στην κουζίνα Πάσχο, ηλεκτρικές συσκευές θα κλέψει και λεφτά για να μπορέσει να τη βγάλει για όσο το δυνατό περισσότερο. Αυτός που κλέβει τον φούρνο δεν παίρνει το ψωμί αλλά το ταμείο και αυτό δε σημαίνει πως δεν πεινάει. Στην εξέγερση του 1992 στο Λος Άντζελες η νεολαία έκλεψε μια σειρά από ηλεκτρονικό μουσικό εξοπλισμό, δεν μπόρεσε να τον πουλήσει και γέννησε το Χιπ Χοπ. Ή μήπως εξεγέρθηκε γιατί δεν υπήρχε ακόμη το Music Idol για να κάνει τα όνειρά της "πραγματικότητα";

"Η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής δεν προέρχεται από το άγχος της επιβίωσης, γεννάται από το έλλειμμα ευκαιριών που νιώθουν ότι έχουν κάποιοι άνθρωποι. Το κοινωνικό ασανσέρ που διά της εκπαίδευσης δημιούργησε η αστική κοινωνία μοιάζει χαλασμένο. Η παιδεία, που ήταν βασικό συστατικό του, δεν θέλγει τους νέους. Τη σνομπάρουν μικροί, για να βρεθούν σε αδιέξοδο μεγάλοι, ίσως επειδή κυριάρχησαν στα εκπαιδευτικά συστήματα θεωρίες ότι η μόρφωση, δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο. Οτι τα παιδιά θα αγαπήσουν το διάβασμα πριν μάθουν να διαβάζουν, ενώ πρέπει να παιδευτούν για να μάθουν να διαβάζουν και μετά θα αγαπήσουν το διάβασμα."

Το έλλειμα ευκαιριών που έχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας προκαλεί και άγχος επιβίωσης. Η παιδεία δεν θέλγει τους νέους, ορθόν, ενώ άμα έθελγε το νέο από τον Τόττεναμ θα έβρισκε δια μαγείας τα λεφτά για τα δίδακτρα τα οποία έχουν εξαπλασιαστεί σε λιγότερο από 10 χρόνια. Ναι η μόρφωση δεν θέλει κόπο, δώσε ρε Πάσχο Πανελλήνιες να δούμε τι θα πιάσεις, την έχω την απάντηση αλλά κόβεται λόγω Ε.Σ.Ρ. 

"Δυστυχώς, στη Δύση μεγαλώνουμε πλέον λειτουργικά αναλφάβητους. Παιδιά που τελειώνουν το σχολείο χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδεία. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων· παλαιότερα οι δαπάνες για την παιδεία ήταν πολύ χαμηλότερες. Είναι θέμα αποπροσανατολισμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας και χαμηλής παραγωγικότητάς της. Στην Ελλάδα αυτό γίνεται περισσότερο. Φορτώνουμε στα παιδιά πτυχία και Certifications κι όταν βγουν στην αγορά εργασίας δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Παιδεύουμε τα παιδιά να παπαγαλίζουν, αντί να μάθουν να σκέφτονται. Αυτό το πληρώνουν αυτά σήμερα κι εμείς θα το πληρώσουμε αύριο."

Ποιος τα φορτώνει τα παιδιά πτυχία όταν για να δουλέψεις κλητήρας χρειάζεσαι Proficiency και ECDL; Όταν για τις μισές δουλειές απαιτούν της παναγιάς τα μάτια και για τις άλλες μισές τίποτα για να μην σου πληρώνουν τα επιδόματα; Τι θα πει χαμηλή παραγωγικότητα της παιδείας και αποπροσανατολισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Κούφια λόγια, εγώ θα πω ότι ως προς το περιεχόμενο αυξάνεται η "παραγωγικότητα" με μια εντατικοποίηση των σπουδών που σπάει κόκκαλα και που αποτρέπει επίσης άτομα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και ως προς τον προσανατολισμό της ολοένα και πιο προσανατολισμένη γίνεται, οι οικουμενικότητα στις σπουδές έχει περάσει στο παρελθόν. Τα παιδιά δυστυχώς Πάσχο σκέφτονται γι αυτό εξεγείρονται. 

"Το δίκαιο το έχουν οι εξεγερμένοι!" που θα έλεγαν οι φίλοι μας οι "μαύροι", ή "είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι!" που λένε εδώ και 50 χρόνια οι φίλοι μας οι μαοϊκοί!